0 سبد خرید
جستجوی پیشرفته

مقالات

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابن مقری، ابوبکر | حسن انصاری ابوبکر محمدبن ابراهیم بن علی بن عاصم بن زاذان (285-381ق / 898-991م)، از محدثان اصفهان «مقری» شهرت یکی از نیاکان او بوده و نسبت عاصمی و زاذانی که به وی داده شده است، به اجدادش باز می‌گردد (نک‍ : سمعانی، 9 / 149؛ ابن نقطه، الاستدراک، 446، التقیید، 1 / 5).
  • ابن مقله | علی رفیعی علامرودشتی ابوعلی محمد بن علی بن حسين (حسن) بن عبدالله بغدادی (شوال 272- 328 / مارس 886-940)، اديب، خوشنويس، مبتكر و مبدع خطوط مختلف و وزير عباسيان.
  • ابن مقفع، ساویرس | احمد پاکتچی ساويرس، مورخ و متكلم مسيحی مصر در سدۀ 4ق / 10م. وی از نخستين نويسندگان قبطی است كه آثار خود را به زبان عربی نوشته است.
  • ابن مکانس | حمیدرضا شیخی عنوان چند تن از مشاهير يكی از خاندانهای قبطی الاصل مصر كه بعضی از آنان در عهد مماليك برجی يا چركسها، عهده‌دار مناصب مهم حكومتی بوده‌اند.
  • ابن مکتوم | محمدهادی مؤذن جامی ابومحمد احمد بن عبدالقادر بن احمد قيسی، ملقب به تاج‌الدين (ذيحجۀ 682-27 رمضان 749 / مارس 1284- 19 دسامبر 1348)، مفسر، اديب و فقيه حنفی مصری.
  • ابن مکرم |
  • ابن ملا |
  • ابن مکی | رحمت پور محمد شیرجو پشت ابوحفص عمربن خلف بن مكی صِقِلّی (د 501ق / 1108م)، لغوی، نحوی، فقيه، خطيب و شاعر. در بعضی منابع نسبتهای حميری، مازری و قرطبی نيز به دنبال نام وی آمده است (ابن دحيه، 89؛ EI2 ).
  • ابن ملاعنه |
  • ابن ملجم | بخش تاریخ عبدالرحمن مرادی (مق‍ 40ق / 661م)، مردی از خوارج و قاتل امام علی (ع). بلاذری (2 / 488) به نقل از كلبی او را عبدالرحمن بن عمرو بن ملجم خوانده است.
  • ابن ملک |
  • ابن ملکا |
  • ابن ملقن | ابوالحسن دیانت ابوحفص سراج‌الدين عمربن علی بن احمد بن محمد بن عبدالله انصاری (22 ربيع‌الاول 723 ـ 6 ربيع‌الاول 804ق / 31 مارس 1323 ـ 14 اكتبر 1401م)، فقيه، محدث و رجالی شافعی مصری.
  • ابن منجم |
  • ابن منادی | محمدهادی مؤذن جامی ابوالحسين احمد بن جعفر بن محمد (18 ربيع‌الاول 256- 19 محرم 336ق / 23 فوريۀ 870 - 10 اوت 947م)، محدث، مقری و فقيه حنبلی بغداد.
  • ابن مناذر | بخش ادبیات عرب ابوجعفر (ابوعبدالله، ابوذريح) محمد بن مناذر بصری (د 198ق / 814م)، از موالی بنی صبير بن يربوع تميمی، شاعر دانشمند عهد برامكه.
  • ابن منجویه | سیمین محقق ابوبكر احمد بن علی اصفهانی (347 ـ محرم 428ق / 958 ـ اكتبر 1036م)، محدّث ساكن نيشابور.
  • ابن مندویه | سید جعفر سجادی ابوعلی احمد بن عبدالرحمن، پزشك و گياه ـ داروشناس مشهور ايرانی سده‌های 4 و 5ق / 10 و 11م و صاحب آثار بسيار در طب.
  • ابن مماتی | ابو محمد وکیلی ابوالمكارم اسعد بن مهذب بن زكريا بن ابی المليح ممّاتی (544-606ق / 1149- 1209م)، شاعر، اديب، دبير و از ديوانيان دورۀ ايوبی در مصر.
  • ابن منذر، ابوبکر بن بدر | ابوالحسن دیانت ابوبكر بن بدر، ملقب به بيطار ناصری (د 741ق / 1340م)، سرپرست دامپزشكان ستورگاه ناصرالدين محمد بن منصور قلاوون، سلطان مملوك مصر.
  • ابن منذر، ابوبکر محمد | فرامرز حاج منوچهری ابوالوليد محمد بن عمر بن منذر (د 558ق / 1163م)، از سياست پيشگان و بزرگان شِلب در غرب اندلس و از رهبران قيام مريدون وی از مولدون ـ مسلمانان بومی اندلسی ـ بود و از كودكی در اشبيليه به تحصيل پرداخت و در ادبيات و فقه مهارت يافت.
  • ابن منذر، ابوالولید | مهدی جلیلی ابوالوليد محمد بن عمر بن منذر (د 558ق / 1163م)، از سياست پيشگان و بزرگان شِلب در غرب اندلس و از رهبران قيام مريدون وی از مولدون ـ مسلمانان بومی اندلسی ـ بود و از كودكی در اشبيليه به تحصيل پرداخت و در ادبيات و فقه مهارت يافت.
  • ابن منده | محمدمهدی مؤذن جامی عنوان افراد خاندانی از محدثان حنبلی مذهب ايرانی كه از سدۀ 3 تا 7ق / 9 تا 13م در اصفهان می‌زيسته‌اند. نسبت آنان به استندار فيروزان بن چهار بُخت از صاحب‌منصبان لشكری ساسانيان می‌رسد كه در فتح اصفهان اسلام آورد.
  • ابن مقفع، ابومحمد | آذرتاش آذرنوش , عباس زریاب خویی ابومحمد عبدالله (ح 106-142ق / 724- 759م)، نويسندۀ بزرگ و مترجم آثار پهلوی به عربی.
  • ابن منفلوطی | مهدی سلماسی ابوعبدالله ولی‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم بن يوسف عثمانی ديباجی ملّوی (713-774ق / 1313-1372م)، مفسر، فقيه، صوفی و اصولی.
  • ابن منظور | محمدجواد انواری ابوالفضل جمال‌الدين محمد بن مكرّم رُوَيْفِعی افريقی (محرم 630- شعبان 711 / اكتبر 1232- دسامبر 1311)، لغوی، اديب و قاضی مصری، مؤلف لسان العرب.
  • ابن منقذ |
  • ابن منگلی |
  • ابن منیر، ابوالعباس | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث ابوالعباس ناصرالدين احمد بن محمد بن منصور بن قاسم بن مختار جُذامی جَروی (3 ذيقعدۀ 620- اول ربيع‌الاول 683ق / 28 نوامبر 1223- 18 مۀ 1284م)، فقيه مالكی، مفسر، خطيب و قاضی اسكندريه.
  • ابن مواعینی |
  • ابن موقت |
  • ابن منیر، ابوالحسین | سید محمد سیدی ابوالحسين احمد بن منير طرابلسی، ملقب به مهذب‌الدين و عين‌الزمان (473- 548ق / 1080-1153م)، شاعر هجوسرای شيعی. وی در طرابلس شام به دنيا آمد.
  • ابن مولی | رضوان مساح ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن مسلم (د ح 170ق / 786م)، شاعر عصر اموی و عباسی.
  • ابن منلا | محمدمهدی مؤذن جامی ابوالعباس شهاب‌الدين احمد بن محمد حَصْكَفی (937-1000 يا 1003ق / 1531-1592 يا 1595م)، اديب، نحوی و عالم شافعی مذهب.
  • ابن مؤید |
  • ابن مهران | احمد پاکتچی ابوبكر احمد بن حسين بن مهران نيشابوری (295-381ق / 908-992م)، مُقری مشهور خراسان و اولين مؤلف دربارۀ قرائات دهگانه.
  • ابن میسر | محمدمهدی مؤذن جامی ابوعبدالله تاج‌الدين محمد بن علی بن يوسف بن ميسر (د 677ق / 1278م)، مورخ مصری.
  • ابن میثم | سید جعفر سجادی كمال‌الدين ميثم بن علی بن ميثم بحرانی، محدث، فقيه و متكلم مشهور شيعی سدۀ 7ق / 13م. برخی لقب او را مفيدالدين آورده‌اند (شوشتری، 2 / 210؛ تنكابنی، 420).
  • ابن میاده | عنایت الله فاتحی نژاد ابوشُرَحْبيل (شَراحيل) رَمّاح بن اَبردبن ثوبان مُرّی (د 136 يا 149ق / 753 يا 766م)، از خاندان بنو مرّة بن عوف، شاعر اواخر عصر اموی و اوايل عصر عباسی.
  • جوینی، معین‌الدین | ناهید دادبه معین‌الدین، عارف، صوفی، نویسنده و شاعر سدۀ 8 ق / 14م. وی در اشعار خود «معینی» و گاه «معین» تخلص می‌کرد (صفا، گنجینه... ، 4 / 323). جوینی بنا به اظهار واله داغستانی (4 / 2044) از قریۀ آوه، و به گفتۀ علی حسن خان (ص 435) از قریۀ انداده از توابع اسفراینِ خراسان بود. او را انسانی خداشناس و حق‌پرست توصیف کرده‌اند (...
  • جوینی، ابوالمظفر | صادق سجادی ابوالمظفر علاءالدین عطاملک (د 681 ق / 1282م)، دیوان‌سالار، امیر و مورخ نامدارِ عصر ایلخانان. عطاملک در 622 یا 623 ق / 1225 یا 1226م در خاندانی کهن از دیوانیان بزرگ خراسان زاده شد که بنا بر روایتهایی نسب خویش را به فضل ربیع می‌رساندند
  • جوینی، خاندان | سید علی آل داوود از دودمـانهـای بـرجستـۀ دیـوان‌سـالار ایرانی. هر چند که آنان از ناحیۀ جوین خراسان برخاسته بودند و اجدادشان در آنجا می‌زیستند، اما پیشینه و نسب آنان را به فضل بن ربیع، وزیر نام‌آور هارون‌الرشید و امین، خلفای عباسی، می‌رسانند.
  • جهاد | احمد پاکتچی , مهدی غفاری عنوان یکی از فروع دین و یکی از ارکان عبادی در فرهنگ اسلامی که به گونه‌های مختلفی از کوشش در راه خدا ــ به‌خصوص جنگ در راه دین ــ اطلاق شده است.
  • جوینی، ابوالمعالی | احمد پاکتچی ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف نیشابوری (18 محرم 419-25 ربیع‌الآخر 478ق / 17 فوریۀ 1028- 20 اوت 1085م‌)، متکلم اشعری و فقیه شافعی. او را به مناسبت چند گاهی که در حجاز سپری کرد و امامت جماعات را برعهده داشت، لقب امام‌الحرمین داده‌اند (ابوالفدا، المختصر ... ، 4 / 107؛ ابن‌کثیر، 12 / 157)، لقبی که برخی ح...
  • جوینی، ابوالمکارم | صادق سجادی ابوالمکارم شمس‌الدین محمد بن محمد ( مق‍ شعبان 683 / اکتبر 1284)، دیوانی و وزیر نامدار عصر ایلخانان، و برادر کهترِ علاءالدین عطاملک جوینی، دیوان‌سالار و مورخ برجستۀ همان عهد. وی نیز چون برادرش عطاملک، در خدمت هلاگوخان پرآوازه شد؛ اما معلوم نیست که او هم مانند عطاملک، پیش از هلاگو، در خدمت امرای مغول بوده است.
  • جهاز |
  • جهان آرا بیگم | هدی سید حسین زاده (صفر 1023- رمضان 1092 / مارس 1614-سپتامبر 1681م)، ملقب به «بیگم صاحب» یا «صاحبه» و «پادشاه بیگم»، فرزند ارشد شاه‌جهان (سل‍ ‍1037- 1068ق / 1628- 1658م) و ممتاز محل (د 1040ق / 1631م).
  • جهانبگلو | اسماعیل شمس یا جهان‌بیگلو، نام یکی از طوایف کرد زبان در کردستان ترکیه و استانهای مازندران و گلستان در ایران.
  • جهان‌بینی |
  • جهان پهلوان |

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: