مقالات

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • راوندی ، قطب‌الدین | قطب‌الدین سعید بن هبةاللٰه بن حسن (د 573 ق / 1178 م)، از عالمان نامدار امامیه در ایران، که در علوم گوناگون تبحر داشته، و دست به تألیف زده است.
  • دجال | برپایۀ روایت، موجودی است در قالب یک انسان بس بزرگ‌اندام و قبیح‌چهره و درعین‌حال بسیار فریبنده، که معمولاً در تقابل با مسیح (ع) تداعی می‌شود؛ با ظهورش در آخرالزمان از منطقۀ ایران قوایی از طبیعت را در اختیار می‌گیرد و دعوی خدایی می‌آورد، و بدین‌سان تا زمان هلاک خویش بزرگ‌ترین فتنۀ تاریخ بشریت را به پا می‌کند. د...
  • آرپاخان | آرْپاخان، یا آرپاکاوون، پسر سوسه پسر سنکقان پسر ملک تیمور پسر اریغ بوکا یا اریق بوقا (بوکا) پسر تولی‎خان پسر چنگیزخان، فرمانروای مغولی که در 13 ربیع‎الثانی 736ق / 30 نوامبر 1335م پس از مرگ سلطان ابوسعید بهادر پسر اولجایتو (سلطان محمد خدابنده) به حکومت رسید و در شوال همان سال (مۀ 1336م) کشته شد. نام اصلی او «آ...
  • آباک، کوه |
  • اعسار |
  • اب |
  • ابن خوام | اِبْنِ خَوّام، عبدالله بن محمد بن عبدالرزّاق الحُرْبَوی (ابن حجر، 3/ 76: خُربوی) عمادالدين بن الخَوّام (حاجی خليفه، 2/ 1296: جوّام؛ بروكلمان: خدّام، GAL, S, II/ 215)، بغدادی (643-724 ق/ 1245-1324 م)، رياضی‌دان و طبيب. اگر چه آوازۀ او بيشتر در علوم رياضی است، اما در منابع از او به عنوان طبيب، فيلسوف و اديب هم ...
  • جلال‌الدین تبریزی | ابوالقاسم، صوفی سده‌های 6 - 7ق / 12-13م، و مروّج طریقۀ سهروردیه در بنگال. جلال‌الدین در تبریز به دنیا آمد و همچون پدرش که از نام و احوال او اطلاعی در دست نیست، دست ارادت به صوفی ناشناخته، بدرالدین ابوسعید تبریزی داد (قلندر، 151؛ حسن دهلوی، 123؛ فرشته، 2 / 375).
  • امیرآباد | اَمیرْآباد، از بخشهای دوگانۀ شهرستان دامغان واقع در استان سمنان. تا چندی پیش روستای امیرآباد مركز بخش صیدآباد بود. بر اثر گسترش و اهمیتی كه پیدا كرد، نام بخش نیز به امیرآباد تغییر یافت و صیدآباد امروزه مركز دهستان قهاب صرصر از دهستانهای سه گانۀ امیرآباد است ( فرهنگ جغرافیایی آبادیها ... ، 14، 106-107؛ آمارنام...
  • حاکم شرع | حاکِمِ شَرْع، اصطلاحی در فقه و عرف جوامع اسلامی به معنای قاضی دینی. مصداق اصلی این تعبیر در اندیشۀ شیعی امام معصوم یا نایب خاص آن حضرت است که با گسترشی در معنا، فقیه جامع‌الشرایط را نیز دربر می‌گیرد.
  • ابوریحان بیرونی |
  • افلاکی خمسه | افلاکی خمسه \aflākī-ye xamse\، مجید، از اعضای تیم ملی تکواندو و دارندۀ نشان طلا در چندین دورۀ مسابقات جهان و جام جهانی.
  • ابن کلس | ابوالفرج يعقوب بن يوسف بن ابراهيم بن هارون بن كلس (318-380ق / 930-990م)، از ديوانيان دوران حكومت كافور اخشيدی و المعزلدين الله و وزير العزیز بالله خليفۀ فاطمی.
  • دندانقان | شهرکی کهن میان مرو و سرخس که ویرانه‌های آن امروزه در 33کیلومتری جنوب مرو کنونی قرار دارد؛ نیز نام نبردی سرنوشت‌ساز که در این محل، میان سلطان مسعود غزنوی و طغرل بیک سلجوقی رخ داد.
  • دعوت | واژه‌ای قرآنی ناظر به عملکرد پیامبران که در تاریخ فرهنگ اسلامی به‌عنوان مفهومی مهم شکل یافته، و برای طیفی‌گسترده از معانی، از فراخواندن به یک باور دینی چون اسلام یا فرقه‌ای از فرق اسلامی، تا خواندن به تبعیت سیاسی کاربرد داشته است.
  • خاتون بارگاه، کوه | خاتون‌بارگاه، کوه \ kūh-e xātūn-bārgāh\ ، کوه، گردنه و محوطه‌ای در منتهاالیه شمال‌شرقی بخش رودبار قصران. این مجموعه در انتهای دره‌ای واقع است که از فشم آغاز می‌شود و در جهت شرق به مزرعۀ فردآباد، و سپس به روستاهای زایگان، آبنیک، و گرمابدر می‌رسد و در ادامۀ مسیر خود به سوی شرق، از مزارع و مراتع پیرجبار، شیربرکش...
  • آریاییان | آرْیاییان، تیرۀ آریایی بزرگ‎ترین شاخه از خانوادۀ نژاد سفید است که احتمالاً از اواخر هزارۀ 3 و اوایل هزارۀ 2 ق‌م. از سرزمینهای شمالی آسیای مرکزی و آسیای شمال غربی و دشتهای اوراسی به سمت جنوب مهاجرت کردند و در سرزمینهایی که در دوره‎های بعد، ایران، هند و اروپا خوانده شد، مسکن گرفتند. کلمۀ «آریا» (سنسکریت: آریه1؛...
  • اریمن | اَرْیَمَن [aryaman]، خـدای هـنـد و ایـرانـی حـافـظ قـوم آریایی که در هر دو سنت ایرانی و هندی با امر ازدواج پیوند دارد و در اوستای نو و متون پهلوی، درمانگری نیز به او نسبت داده شده است. در عین حال در متون پهلوی نقش مهمی در پایان جهان به او نسبت داده شده است که ظاهراً سابقۀ آن به دوران آغازین دین زردشتی می‌رسد.
  • جوهر صقلی | ابوالحسن جوهر بن عبداللٰه رومی، دبیر، سردار و فاتح مشهور دولت فاطمیان شمال افریقا و مصر، که به خصوص کشورگشاییها و کوششهای او دولت فاطمیان را به اوج قدرت رساند.
  • رکن الدین صاین | رُکْنُ‌الدّینِ صایِن، وزیر سلطان ابوسعید بهادر خان ایلخانی (حک‍ 717-736 ق/ 1318-1335 م).
  • آیة الملک | آیةُ‌الْمُلْک، یا اَلْفیّه، منظومه‌ای دینی و عرفانی بر وزن مثنوی مولانا جلال‌الدین رومی، در هزار بیت، سرودۀ حسین‌بن عبدالله خوئی حسینی (زنده در1260 ق / 1844 م) که آن را در 1258 ق / 1842 م سروده است. سراینده در این اثر مطالب عرفانی و مذهبی را درهم آمیخته و با آوردن آیات قرآنی و احادیث نبوی به مدح حضرت امیر (ع)...
  • خشم* |
  • اشیل | \ešīl\، (در یونـانی: آیسخولوس، ح 525 - 456 ق‌م)، نمایشنامه‌نویس یونان باستان، از نخستین شاعران بزرگ آتن، و هنرمند توانایی که هنر تراژدی را به اوج رساند و آن را با قدرتهای تأثیرگذار نمایشی همراه کرد.
  • حماد راویه | حَمّادِ راویه، از راویان برجستۀ ایرانی‌تبار (د ح 155 ق/ 772 م). برخی از منابع نام پدرش را هرمز، و برخی دیگر شاپور (سابور) آورده‌اند (ابن‌قتیبه، المعارف، 541؛ ابن‌ندیم، 104؛ ابوالفرج، 6/ 79؛ ابن‌خلکان، 2/ 206) که خود دلیل بر ایرانی‌بودنِ او ست. با این حال، برای وی همچون دیگر موالی شجره‌نامه‌ای عربی برساخته، و ...
  • تذکره نصرآبادی | یا تذکرة الشعرا، تألیف محمدطاهر نصرآبادی، از شاعران و نویسندگان سدۀ 11 و اوایل سدۀ 12 ق، کتابی در معرفی قریب به 000‘1 شاعر فارسی‌زبان.
  • هملون، تنگه | تنگه‎ای میان شهر میگون و روستای جیرود.
  • ابن اعلم | اِبْنِ اَعْلَم‌، شریف‌ ابوالقاسم‌ علی‌ بن‌ ابی‌ الحسن‌ علی‌ (قفطی‌، 157: علی‌ بن‌ حسن‌؛ ابن‌ عبری‌، 174: علی‌ بن‌ حسین‌) بن‌ ابی‌ المجیب‌ علی‌ بن‌ جعفر بن‌ محمد اعلم‌ علوی‌ حسینی‌ كوفی‌ بغدادی‌ (13 ربیع‌الاخر 324- 8 محرم‌ 375 ق‌/ 936-985 م‌)، فیلسوف‌ و منجم‌ شیعی‌ مذهب‌.
  • اپشیر مصطفی پاشا | (مق‍ ‍1065 ق / 1655 م)، از سرداران برجستۀ امپراتوری عثمانی و صدراعظم سلطان محمد چهارم.
  • آستانه حضرت عبدالعظیم | آستانۀ حضرتِ عبدُالعظیم \ āstāne-ye hazrat-e abd-ol-azim\ ، عنوانی که بر مرقد حضرت عبدالعظیم بن عبدالله، از نوادگان امام حسن مجتبی (ع)، و بناهای وابسته و پیوسته به آن در شهرری گفته می‌شود.
  • آب ‎انبار | آبْ‌اَنْبار، یا انبار، حوض انبار، حوض، سردابه، برکه، مَصنَع، مَصنَعه، منبع و گاه آبدان، آبگیر، تالاب و بَرخ، نوعی مخزن آب سرپوشیده و آب‌بندی شده...
  • آز | آز [āz]، نام دیوی در فرهنگهای دینی زردشتی، زروانی و مانوی.
  • اجل | در لغت به معنای مدت هر چیزی و زمان فرا رسیدن مرگ و موعد پرداخت وام است (نک‍ : ابن‌منظور) و در قرآن مجید در معانی و موارد متعدد به كار رفته است.
  • ابوزیدآباد | دهی از بخش مركزی شهرستان كاشان، در 33 كیلومتری جنوب خاوری آن شهر، با °33 و ´54 و عرض شمالی و °51 و ´45 طول شرقی و 941 متر ارتفاع از سطح دریا (بهفروز، 3، 16).
  • امیر کلا | اَمیرْكَلا، شهر كوچكی از توابع شهرستان بابل واقع در استان مازندران. این شهر در شمال شهر بابل و در 43 كیلومتری غرب ساری بر سر راه اصلی بابل به بابلسر قرار گرفته است ( فرهنگ جغرافیایی ایران، 3/ 26؛ آمارنامه، 1372 ش، 71).
  • اوس و خزرج | اوسْ وَ خَزْرَج، دو تیرۀ مهم از اعراب یمانی كه از مدتها پیش از اسلام در شهر یثرب (مدینه) ساكن شدند و پس از هجرت آنها را «انصار» (ه‍ م) خواندند.
  • ارتداد | اِرْتِداد [ertedād]، اصطلاحی فقهی به مفهوم خروج فرد مسلمان از دین اسلام. ارتداد را در لغت به معنی رجوع و بازگشتن دانسته‌اند و در قرآن هم بارها در این مفهوم به کار رفته است. ارتداد به معنیِ «بازگشتن از دین اسلام» در چند آیه از قرآن کریم مطرح شده، از آن میان در سورۀ مائده و محمد(ص) ارتداد مورد نکوهش قرار گرفته ...
  • بدیع بلخی | بَدیعِ بَلخی، ابومحمد بدیع ‌بن محمد بن محمود بلخی، از شاعران فارسی‌گوی سدۀ 4ق/ 10م (عصر سامانی)، مداح ابوﭔﺤﭕﻰ طاهر بن فضل بن محمد جغفانی (د1381ق/ 991م)، امیر چغانیان در ماوراء‌النهر.
  • ابن ابی لیلی |
  • خوارزمی، زبان | از زبانهای ایرانی میانۀ شرقی که تا اواخر سدۀ 8 ق / 14 م در سرزمین خوارزم زنده بود (هومباخ، «خوارزمی»، 193) و سپس، ازبکی جای آن را گرفت (ابوالقاسمی، 130).
  • اسمره | اَسمَره \ asmare(a)\ ، پایتخت جمهوری اِریتره (ه‍ م) در آفریقا. این شهر با 325‘2 متر ارتفاع از سطح دریا، در ´20 °15 عرض شمالی و ´55 °38 طول شرقی جغرافیایی، در منتهاالیه شمال فلات اریتره و 64 كیلومتری جنوب غربی بندر مَصَّوَع قرار گرفته است و بزرگ‌ترین شهر اریتره به‌شمار می‌آید (سَبی، 261؛ EB، ذیل «اسمره»؛ «دانش...
  • مردم شناسی، موزه | سابقاً کاخ تابستانی شمس پهلوی در سعدآباد که از دهۀ 1340 ش به بعد مورد استفادۀ او قرار نگرفت و به موزه تبدیل شد (موزۀ هدایای سلطنتی: از 1342 ش؛ موزۀ مردم‌شناسی: از 1373 ش).
  • آبنیک | آبنیک \ āb-nīk\ ، از آبادیهای دهستان رودبار قصران. این آبادی در منطقه‌ای کوهستانی با آب‌وهوایی سرد و خشک و نیمه‌مرطوب و با جمعیتی حدود 274 تن (1385 ش) در °35 و ´59 عرض شمالی، و °51 و ´37 طول شرقی، در ارتفاع 431‘2متری از سطح دریا، و فاصلۀ 12کیلومتری شمال خاوری فشم، در میان دره‌ای که از فشم به طرف شمال خاور و س...
  • آبکوه |
  • بلوغ | بُلوغ، اصطلاحی در فقه و حقوق، به معناي رسيدن انسان به مرحله‌اي از رشد كه ملزم به رعايت قوانين شرعی يا عرفی باشد. بلوغ يكی از شرايط عمومی ‌الزام به تكاليف، و برخورداري از برخی حقوق است كه «اهليت» خوانده می‌شوند.
  • آذر فرنبغ فرخزادان | آذَرْ فَرْنْبَغِ فَرُّخْزادان [āzar farnbaq - e farroxzādān] (آدُر فرنبگِ فرخزادان)، موبدان موبد و پیشوای زردشتیان در سدۀ ۳ق و نخستین تدوین کنندۀ دینکرد در دورۀ اسلامی که در حفظ آثار دینی و ادبیات زردشتی کوشش فراوان داشت («دینکرد پهلوی»،I/406؛ «کتاب سوم...»، 380؛ جاماسپ آسانا، 29). او از دانشمندان مشهور و معت...
  • جرجانی، اسماعیل | جُرْجانی، اسماعیل بن حسن بن محمد بن محمود بن احمد، طبیب نامدار سده‌های 5-6 ق/ 11-12م. برای او القاب و کنیه‌های متفاوتی ذکر کرده‌اند: زین الدین، شرف الدین، ابو ابراهیم، ابو الفتح، ابو الفضائل، الامیر السید الامام، علوی حسینی، سپاهانی گرگانی، و طبیب علوی (نک‍ : بیهقی، 172؛ سمعانی، 1/ 90؛ فیلسوف الدوله، 206؛ یاق...
  • آهی، مجید | آهی \āhī\، مجید، از سیاست‌مداران دورۀ پهلوی.
  • شمیران نو | در گذشته منطقه‌ای کشاورزی و امروزه محله‌ای واقع در منطقۀ 4 شهرداری تهران.
  • جاجیم | جاجیم، دست بافته‌ای فاقد پرز که عموماً با استفاده از دار افقی و به شیوۀ «تارِ رو» بافته می‌شود. برخی آن را واژه‌ای فارسی ( آنندراج، ذیل جاجم؛ داعی‌الاسلام، نیز گلکاریان، ذیل واژه) و برخی دیگر ترکی ( غیاث‌اللغات؛ ردهاوس، 633 ؛ پرهام، 2/ 39) و مرتبط با واژۀ ترکی میانۀ یادیم، به معنای فرش و قالیچه می‌دانند (کلاو...
  • ثلث، خط |

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: