فقه، علوم قرآنی و حدیث

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابن جارود | اِبْنِ جارود، ابومحمد عبدالله‌ بن‌ علی‌ معروف‌ به‌ ابن‌‌جارود (ح‌ 230-307 ق‌/ 845- 919 م‌)، محدث‌ و ناقد حديث‌ نيشابوری‌ ساكن‌ مكه‌.
  • ابن جابر، شمس الدین | اِبْنِ جابِر، شمس‌الدين‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ جابر بن‌ محمد وادی‌ آشی‌ اندلسی‌ تونسی‌ (673- 749 ق‌/ 1274- 1348 م‌)، راوی‌ و محدث‌ مالكی‌. اصل‌ وی‌ از ودای‌ آش‌ غرناطه‌ بود، اما خود در جمادی‌الآخر 673 ق/ دسامبر 1274 م در تونس‌ زاده‌ شد (ابن‌ فرحون‌، 311؛ ابن‌ حجر، 5/ 152) و همانجا پرورش‌ يافت‌. از پدر خويش‌ جا...
  • ابن جباب | اِبْنِ جَبّاب‌، ابو عمر احمد بن‌ خالد بن‌ يزيد قُرْطُبی‌ (246-322 ق‌/ 860-934 م‌)، محدث‌ و فقيه‌ مالكی‌. وی‌ را به‌ جَيانی‌ (ابن‌ ماكولا، 2/ 138؛ نيز نک‍ : سمعانی‌، 3/ 180 كه‌ به‌ اشتباه‌ جِبٰابی‌ نوشته‌ است‌) و ابوعمرو (ابن‌ فرحون‌، 1/ 159) نيز ياد كرده‌اند كه‌ مورد اخير نادرست‌ به‌ نظر می‌رسد. جبّاب‌ كه‌ به...
  • ابن جبیر |
  • ابن جحام | اِبْنِ جُحام‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ عباس‌ بن‌ علی‌ بن‌ مروان‌ بن‌ ماهيار ملقب‌ به‌ بزاز، مفسر، محدث‌ و فقيه‌ امامی‌. شيخ‌ طوسی‌ از وی‌ به‌ صورت‌ ابن‌ حجام‌ نام‌ برده‌ ( رجال‌، 504؛ همو، الفهرست‌، 149)، ليكن‌ با توجه‌ به‌ اينكه‌ نجاشی‌ (ص‌ 379) نام‌ وی‌ را ابن‌ جحام‌ ذكر كرده‌ و علامۀ حلی‌ (ص‌ 161) بر اين‌ ضبط...
  • ابن جباره | اِبْنِ جُباره‌، ابوالعباس‌ احمد بن‌ محمد بن‌ عبدالولی‌ مقدسی‌ مَرداوی‌، ملقب‌ به‌ شهاب‌الدين‌، مُقری‌ فقيه‌، نحوی‌ و مفسر سده‌های‌ 7 و 8 ق‌/ 13 و 14 م‌. وی‌ فرزند يكی‌ از علمای‌ بزرگ‌ حنبلی‌ است‌ (ابن‌ رجب‌، 2/ 343). نسبت‌ «مرداوی» اشاره‌ به‌ اين‌ نكته‌ دارد كه‌ اصل‌ اين‌ خاندان‌ از قريۀ «مردا» در حومۀ نابلس‌...
  • ابن جریج | اِبْنِ جُرَيْج‌، عبدالملك‌ بن‌ عبدالعزيز بن‌ جريج‌ مكنّی‌ به‌ ابوالوليد و ابوخالد (ح‌ 80 - 150 يا 151 ق‌/ 699-767 يا 768 م‌)، محدث، فقيه‌، حافظ، قاری‌ و مفسر مكی‌ رومی‌ الاصل‌ كه‌ او را فقيه‌ الحرم‌ يا شيخ‌ الحرم‌ نيز خوانده‌اند. در تاريخ‌ تولد و درگذشت‌ وی‌ اختلاف‌ است‌ (نک‍ : كتبی‌، 6/ 75؛ داوودی‌، 1/ 352؛ ...
  • ابن جزری، شمس الدین | اِبْنِ جَزَری‌، شمس‌الدين‌ ابوالخير محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌ (751-833 ق‌/ 1350-1430 م‌)، مقری‌، محدث‌ و فقيه‌ شافعی‌. نسبت‌ جزری‌ به‌ جزيرۀ ابن‌ عمر واقع‌ در جنوب‌ شرقی‌ تركيه‌ كنونی‌ است‌ (سخاوی‌، 9/ 255). او در دمشق‌ متولد شد (نک‍ : سخاوی‌، كه‌ داستانی‌ دربارۀ تولد وی‌ نقل‌ كرده‌ است‌، 9/ 256-255) و در 766 ق‌...
  • ابن جزی | اِبْنِ جُزَی‌، نام‌ چند تن‌ از علمای‌ خاندان‌ بنی‌ جزی‌ كه‌ در سده‌های‌ 7- 9 ق‌/ 13-15 م‌ در مغرب‌ و اندلس‌ می‌زيسته‌اند و به‌ «كلبی» معروفند. اين‌ خاندان‌ در اصل‌ اهل‌ ولبه از دژهای‌ براجله‌ (واقع‌ در جنوب‌ غرناطه‌) بوده‌اند، نخستين‌ فرد از اين‌ خاندان‌، همراه‌ حاكم‌ اندلس‌ ابوالخطار حسام‌ بن‌ ضرار كلبی‌ (د ...
  • ابن جعابی | اِبْنِ جِعابی‌، ابوبكر محمد بن‌ عمر بن‌ محمد تميمی‌ 284-355 ق‌/ 897-966 م‌)، محدث‌ و رجالی‌ امامی‌.
  • ابن جعفر | اِبْنِ‌جَعْفَر، ابوجابر محمد بن‌ جعفر اَزكَوی‌ (د 281 ق‌/ 894 م‌)، فقيه‌ اباضی‌ عمان‌ و مؤلف‌ كتاب‌ معروف‌ الجامع‌، منابع‌ شرح‌ حال‌ اباضی‌ از جزئيات‌ زندگی‌ او اطلاعی‌ به‌ دست‌ نداده‌اند. از نسبت‌ ازكوی‌ او چنين‌ برمی‌آيد كه‌ اهل‌ ازكی‌ (در جنوب‌ غرب‌ مسقط) بوده‌ است‌. اگر عبارت‌ ابن‌جعفر در الجامع‌ (2/ 113)...
  • ابن جماز | اِبْنِ جَمّاز، ابوالربيع‌ سليمان‌ بن‌ مسلم‌ زُهْری‌ مَدَنی‌، يكی‌ از دو راوی‌ قرائت‌ ابوجعفر يزيد بن‌ قعقاع‌ از قراء عشر در سدۀ 2 ق‌/ 8 م‌.
  • ابن جمال | اِبْنِ جَمال‌، علی‌ بن‌ ابی‌ بكر بن‌ احمد انصاری‌ خزرجی‌ مكی‌ شافعی‌ (1002-1072 ق‌/ 1594-1662 م‌)، فقيه‌، مقری‌ و رياضی‌دان‌. او در مكه‌ متولد شد و در چهار سالگی‌ با از دست‌ دادن‌ پدر بی‌سرپرست‌ ماند، ولی‌ پس‌ از مدتی‌ تحت‌ سرپرستی‌ و تربيت‌ شيخ‌ ابوالفرج‌ مزين‌ قرار گرفت‌. ابن‌ جمال‌ نزد شيخ‌ عبدالرحمن‌ بن‌ ...
  • ابن جندی | اِبْنِ جُنْدی‌، ابوالحسن‌ احمد بن‌ محمد بن‌ عمران‌ (يا عمر) بن‌ موسی‌ بن‌ عروة بن‌ جراح‌ بن‌ علی‌ بن‌ زيد بن‌ بكر بن‌ حريش‌ نَهْشَلی‌ بغدادی‌، محدث‌ شيعی‌ (306-396 ق‌/ 918-1006 م‌). تولد او را در 305 و 307 نيز گفته‌اند (خطيب‌، تاريخ‌ بغداد، 5/ 77). نجاشی‌ او را استاد خويش‌ خوانده‌ و می‌گويد ابن‌جندی‌ واسطۀ ما...
  • ابن جماعه | اِبْنِ جَماعه‌، عنوان‌ خاندانی‌ شافعی‌ مذهب‌ كه‌ در سده‌های‌ 7- 9 ق‌/ 13-15 م‌ (دورۀ حكومت‌ مماليك‌) در مصر و شام‌ عهده‌دار مناصبی‌ بودند. اين‌ خاندان‌ در اصل‌ از حماه‌ سوريه‌ بودند و نسب‌ خود را به‌ قبيلۀ كنانۀ ساكن‌ عربستان‌ می‌رساندند (صليبی‌، 98؛ عليمی‌، 2/ 150-151). از زندگی‌ نيای‌ بزرگ‌ اين‌ خاندان‌ كه‌...
  • ابن جمهور | اِبْنِ جُمْهور، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ جمهور عمّی‌ عربی‌ بصری‌ (د 210 ق‌/ 825 م‌)، محدث‌ و اديب‌ شيعی‌. مورخان‌، كنيه‌ و نام‌ پدر و جد پدری‌ وی‌ را با اختلاف‌ آورده‌اند. ابن‌نديم‌ (ص‌ 278) وی‌ را محمد بن‌ حسين‌ بن‌ جمهور عمی‌ و نجاشی‌ (ص‌ 337)، محمد بن‌ جمهور عمی‌ خوانده‌ است‌. طوسی‌ از او با نام‌ محمد بن‌ جمهو...
  • ابن جوصا | اِبْنِ جَوصا، ابوالحسن‌ احمد بن‌ عمير بن‌ يوسف‌ بن‌ موسی‌ دمشقی‌ (د 320 ق‌/ 932 م‌)، محدث‌. او مولای‌ بنی‌ هاشم‌ و به‌ روايتی‌ مولای‌ محمد بن‌ صالح‌ بن‌ بيهس‌ كلابی‌ بود و در زمان‌ خود از اركان‌ حديث‌ شمرده‌ می‌شد (ابن‌عساكر، 7/ 91). در شام‌ و مصر به‌ تحصيل‌ حديث‌ پرداخت‌ (ذهبی‌، تذكره‌، 3/ 795)، چنانكه‌ او ر...
  • ابن جوهری |
  • ابن جنید اسکافی | اِبْنِ جُنَيْدِ اِسْكافی‌، ابوعلی‌ محمد بن‌ احمد كاتب‌ اسكافی‌، فقيه‌ و متكلم‌ امامی‌ سدۀ 4 ق‌/ 10 م. او از خاندان‌ بنی‌ جنيد بود، كه‌ در اسكاف‌ از نواحی‌ نهروان‌، بين‌ بغداد و واسط، رياست‌ داشتند (ابن‌ادريس‌، 99؛ قس‌: ياقوت‌، 1/ 252). دربارۀ تاريخ‌ ولادت‌ او در منابع‌ گزارشی‌ ديده‌ نمی‌شود، اما از آنجا كه‌ ق...
  • ابن جهم |
  • ابن جهیم | اِبْنِ جُهَيْم‌، مفيدالدين‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ اسدی‌، حلی‌، متكلم‌، فقيه‌ و اصولی‌ شيعی‌ در سدۀ 7 ق‌/ 13 م‌. نام‌ نيای‌ بزرگ‌ او را ابن‌طاووس‌ (ص‌ 109) به‌ صورت‌ «جهم‌» ضبط كرده‌ است‌ (برای‌ آگاهی‌ از نام‌ و نسب‌ وی‌ نيز نک‍ : شهيد اول‌، 30؛ حر عاملی‌، 2/ 254؛ بحرانی‌، 265). از تاريخ‌ تولد و وفات‌ وی‌ ...
  • ابن حاج، ابوالبرکات | اِبْنِ حاج‌، ابوالبركات‌ محمد بن‌ محمد بن‌ ابراهیم‌ بن‌ محمد بن‌ خلف‌ سلمی‌ بلفیقی‌ (680-770 ق‌/ 1281- 1369 م‌)، محدث‌، فقیه‌ مالكی، مقری‌، قاضی‌، شاعر و مورخ‌ اندلسی‌. برخی‌ از مآخذ تولد او را در 664 ق‌ و فوتش‌ را به‌ تفاوت‌ در 771، 773، 774 ق‌ نیز آورده‌اند (ابن‌ حجر، 5/ 416- 418؛ نباهی‌، 166؛ ابن‌ قاضی‌، 2...
  • ابن حاج، ابوعبدالله محمد طالب | اِبْنِ حاج‌، ابوعبدالله‌ محمد طالب‌ بن‌ حمدون‌ سلمی‌ (د 9 ذيحجۀ 1273 ق‌/ 31 ژوئيۀ 1857 م‌)، مورخ‌، قاضی‌ و فقيه‌ مالكی‌. او از پدرش‌ حمدون‌ و برادرش‌ محمد و ابوعبدالله‌ يازغی‌ و شيخ‌ عبدالقادر كوهن‌ و احمد بن‌ كيران‌ و جز آنان‌ دانش‌ آموخت‌. از شاگردان‌ و راويان‌ وی‌ محمد بن‌ احمد بنانی‌ مراكشی‌، ابوالعباس‌ ا...
  • ابن حاج، ابوالفیض | اِبْنِ حاج‌، ابوالفيض‌ حمدون‌ بن‌ عبدالرحمن‌ بن‌ حمدون‌ سُلمی‌ مِرداسی‌ (1174-7 ربيع‌الثانی‌ 1232 ق‌/ 1761-24 فوريۀ 1817 م‌)، مفسر، اديب‌ و فقيه‌ مالكی‌. ازهری‌ (ص‌ 143) كنيۀ او را ابوالمواهب‌ آورده‌ است‌. ابن‌ حاج‌ در فاس‌ متولد شد و پرورش‌ يافت‌ (گنون‌، 1/ 296) و علوم‌ دينی‌ و ادبی‌ را نزد استادانی‌ چون‌ طي...
  • ابن حاج، ابوعبدالله محمد بن محمد | اِبْنِ حاج‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ محمد بن‌ محمد عبدری‌ فاسی‌ (د 20 جمادی‌ الاول‌ 737 ق‌/ 25 دسامبر 1336 م‌)، فقيه‌ مالكی‌. با توجه‌ به‌ اينكه‌ مدت‌ زندگی‌ او را بيش‌ از 80 سال‌ نوشته‌اند (ابن‌ رافع‌، 1/ 154؛ ابن‌ ملقن‌، 471)، می‌توان‌ تولد او را در حدود 657 ق‌ تخمين‌ زد. ابن‌ حاج‌ در آغاز از علمای‌ فاس‌ دانش‌...
  • ابن حاجب، ابوحفص | اِبْنِ حاجِب‌، ابوحفص‌ عمر بن‌ محمد بن‌ منصور امينی‌ ملقب‌ به‌ عزالدين‌ (593- 28 شعبان‌ 630 ق‌/ 1197- 9 ژوئن‌ 1233 م‌)، محدث‌ و مورخ‌ دمشقی‌. برخی‌ از منابع‌ كنيۀ او را «ابوالفتوح‌» نيز ذكر كرده‌اند (ابن‌ مستوفی‌، 1/ 409). وی‌ در دمشق‌ به‌ دنيا آمد و احتمالاً به‌ سبب‌ آنكه‌ جدش‌، منصور بن‌ مَسْرور، حاجب‌ و در...
  • ابن حاشر |
  • ابن حامد | اِبْنِ حامِد، ابوعبدالله‌ حسن‌ بن‌ حامد بن‌ علی‌ بن‌ مروان‌، معروف‌ به‌ وراق‌ (د 403 ق‌/ 1012 م‌)، فقيه‌، اصولی‌ و محدثِ بنامِ حنبلی‌. از تاريخ‌ تولد و جزئيات‌ زندگی‌ او آگاهی‌ چندانی‌ در دست‌ نيست‌. وی‌ در بغداد می‌زيست‌ و استاد و فقيه‌ حنبليان‌ در روزگار خود بود (خطيب‌، 7/ 303). او را مجدِّدِ فقه‌ حنبلی‌ در...
  • ابن حبش | اِبْنِ حَبَش‌، ابوعلی‌ حسين‌ بن‌ محمد دينوری‌ (پيش‌ از 300- 373 ق‌/ 913-983 م‌)، مقری‌ دينور. از جزئيات‌ زندگی‌ وی‌ چيزی‌ نمی‌دانيم‌. تنها می‌توان‌ گفت‌ كه‌ او برای‌ استماع‌ از ابويعلی‌ موصلی‌ (د 307 ق‌) و عباس‌ رازی‌ (د 310 ق‌) می‌بايست‌ پيش‌ از 300 ق‌ متولد شده‌ و در اوايل‌ عمر در بغداد بوده‌ باشد. ابن‌ حبش...
  • ابن حبان | اِبْنِ حِبّان‌، ابوحاتم‌، محمد بن‌ حبان‌ بن‌ احمد بن‌ حبان‌ (ح‌ 270- 21 شوال‌ 354 ق‌/ 883 -20 اكتبر 965 م‌)، محدث‌، فقيه‌ شافعی‌، مورخ‌ و لغوی‌ تميمی‌ بُستی‌.
  • ابن حبیب، شرف الدین | اِبْنِ حَبيب‌، شرف‌‌الدين‌ بن‌ عبدالقادر بن‌ بركات‌ بن‌ ابراهيم‌ (د پس‌ از 1005 ق‌/ 1597 م‌)، فقيه‌ حنفی‌، مفسر، نحوی‌ از مردم‌ غزّه‌ (در جنوب‌ فلسطين‌).
  • ابن حبیش | اِبْنِ حُبَيش‌، ابوالقاسم‌ عبدالرحمن‌ بن‌ محمد بن‌ عبدالله‌ بن‌ يوسف‌ بن‌ ابی‌ عيسی‌ انصاری‌ (504-584 ق‌/ 1111- 1188 م‌). مورخ‌، محدث‌، فقيه‌ و اديب‌ اندلسی‌. حبيش‌ نام‌ دايی‌ وی‌ بوده‌ است‌ (ذهبی‌، سير، 21/ 119).
  • ابن حبیب، ابومروان | اِبْنِ حَبيب‌، ابومروان‌ عبدالملك‌ بن‌ حبيب‌ بن‌ سليمان‌ سلمی‌ (ح‌ 174- 238 يا 239 ق‌/ 790-852 يا 853 م‌)، محدث‌، فقيه‌، اديب‌، نحوی‌، شاعر و نسّابۀ اندلسی‌. وی‌ از موالی‌ قبيلۀ سليم‌ (ابن‌فرضی‌، 1/ 313) و يا به‌ گفتۀ ابن‌ حارث‌ از خود قبيلۀ سليم‌ بوده‌ است‌ (حميدی‌، 2/ 447). قاضی‌ عياض‌ (3/ 30) نيای‌ بزرگ‌ ا...
  • ابن حجر هیتمی | اِبْنِ حَجَرِ هَيْتَمی‌، شهاب‌ الدين‌ ابوالعباس‌ احمد بن‌ بدرالدين‌ محمد بن‌ شمس‌الدين‌ محمد بن‌ نورالدين‌ علی‌ بن‌ حجر هيتمی‌ سعدی‌ انصاری‌ (909 - رجب‌ 974 ق‌/ 1503-1567 م‌)، فقيه‌، عالم‌ و مؤلف‌ پركار شافعی‌. نسبتهای‌ هيتمی‌ و سعدی‌ از محلۀ ابوالهيتم‌ در ايالت‌ غربيه‌ و قبيلۀ بنی‌ سعد در ايالت‌ شرقيۀ مصر گر...
  • ابن حجر عسقلانی | اِبْنِ حَجَر عَسْقَلانی‌، شهاب‌ الدين‌ ابوالفضل‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ احمد بن‌ محمود بن‌ احمد حجر عسقلانی‌ كِنانی‌ مصری‌ (22 شعبان‌ 773 ـ ذيقعدۀ 852 ق‌/ 16 فوريۀ 1372 - ژانويۀ 1449 م‌)، يكی‌ از علمای‌ بزرگ‌ حديث‌ و فقه‌ شافعی‌، موّرخ‌ و شاعر.
  • ابن شاهین | ابوحفص عمر بن احمد بن عثمان، ملقب به واعظ (صفر 297- ذیحجۀ 385 / نوامبر 909- ژانویۀ 996)، محدث و رجالی بغداد.
  • ابن شاذان، ابوعلی | ابوعلی حسن بن احمد بن ابراهیم ‌بن حسن ‌بن محمد بن شاذان بزاز (339-425 ق / 950-1034 م)، محدّث اشعری و حنفی بغدادی.
  • ابن شاس | ابومحمد جلال‌الدین عبدلله ‌بن محمد بن نجم جذامی (د 616 ق / 1219 م) محدث و فقیه مالکی.
  • ابن شاهویه | ابوبکر محمد بن احمد بن علی بن شاهویه (د 362 ق / 973 م)، ریاضی‌دان و فقیه شافعی ایرانی. شاهویه یک نام ایرانی و مرکب از واژۀ «شاه» و پسوند «ویه» همچون سیبویه و امثال آن است (ابن‌خلکان، 4 / 211).
  • ابن شبرمه | یا ابوشبرمه عبدلله بن شبرمة بن طفیل ضّبی (72-144 ق / 691-761 م)، قاضی و فقیه کوفی، از بنی ضبة بن أُدّ (ابن‌حزم، 203، 204).
  • ابن شرقی | ابوحامد نیشابوری، احمد بن محمد بن حسین (240-325 ق / 854-937 م)، محدث شافعی مذهب.
  • ابن شقیر | ابوالفتح شرف‌الدین نصرالله بن عبدالمنعم بن نصرالله بن حواری تنوخی دمشقی (604-673 ق / 1207-1274 م) محدث و ادیب حنفی مذهب.
  • ابن شحنه | عنوان چند تن از قاضیان و مورخان ترک نژاد حلب در سدۀ 9 ق / 15 م.
  • ابن شنظیر | ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین (352-10 ذیحجۀ 402 ق / 963-3 ژوئیه 1012)، محدث، مورخ و فقیه مالکی طُلیطلی اندلسی.
  • ابن شنبوذ | ابوالحسن محمد بن احمد بن ایوب بن الصَلْت (د 328 ق / 939 م)، مقری بغدادی. نام وی به شکلهای ابن‌شنَّبوذ و ابن‌شَنْبوذ نیز آمده است (نک‍ ‍: زبیدی، 9 / 431).
  • ابن شهاب |
  • ابن شهاب زهری |
  • ابن شهرآشوب | ابوجعفر محمد بن علی ‌بن شهرآشوب بن ابی نصر بن ابی الجیش مازندرانی، ملقب به رشیدالدین و عزالدین (489-16 شعبان 588 ق / 1096-27 اوت 1192 م)، مفسر، محدث، ادیب و فقیه امامی.
  • ابن شاذان، محمد | محمد بن احمد بن علی ‌بن حسن قمی (ح 335- ح420 ق / 946- 1029 م)، فقیه و محدث امامی.
  • این حریوه | اِبْنِ حُرَيوه،‌ محمد بن‌ صالح‌ بن‌ هادی‌ سماوی‌ (د 1241 ق‌/ 1826 م‌)، عالم‌ زيدی‌ يمنی‌. حريوه‌ لقب‌ پدر وی‌ بود. او در صنعاء پرورش‌ يافت‌ و بر علوم‌ مختلف‌ از ادبيات‌، علوم‌ عقلی‌ و اصول‌ فقه‌ اطلاع‌ يافت‌. وی‌ در فلسفه‌ نظرات‌ خاصی‌ داشت‌. از جمله‌ اينكه‌ منشأ مشاجرات‌ در مسائل‌ عقلی‌ را لفظی‌ می‌دانست‌ و ...

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: