فقه، علوم قرآنی و حدیث

موضوع بندی
- همه موضوعات

جستجوی الفبایی

جمال مصری | علی تولایی جمـال‌الـدین یـونـس بـن بـدران قـرشـی (د 623 ق / 1226م)، عالم و فقیه شافعی و قاضی القضات شام. کنیۀ او را ابوالولید، ابومحمد، ابوالفضائل و ابوالفرج آورده‌اند (نک‍ : ذهبی، تاریخ ... ، 178).
جمال‌الدین محلی |
جمرات |
جمعه | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث نام هفتمین روز در تقویم هفتگی مسلمانان که تلقی آن یک عید مذهبی تکرارشونده است و دارای فضیلت و آیینهای مذهبی خاص در فرهنگ اسلامی است. این واژه که در زبان فارسی با سکون میم، و در برخی زبانهای اسلامی، از جمله گونه‌های مختلف ترکی، با حذف عین تلفظ می‌شود، در اصلِ عربی و کاربرد قرآن، به ضمّ میم «جُمُعة» تلفظ می‌گرد...
جن | مهدی مطیع نام هفتاد و دومین سورۀ قرآن مجید پس از نوح و پیش از مزمِّل به ترتیب مصحف، و سی و ششمین سورۀ قرآن پس از الرحمٰن یا احقاف و پیش از یٰس به ترتیب نزول (ابن ندیم، 28-30).
جنابت |
جنابذی |
جندی |
جوالیقی | آذرتاش آذرنوش ابومنصور موهوب بن احمد (466-539 یا 540 ق / 1074-1144 یا 1145م)، ادیب و معرّب‌شناس بزرگ. 3 تن از بزرگ‌ترین نویسندگان عرب، سمعانی (د 562 ق / 1162م)، ابن‌جوزی (د 597 ق / 1201م) و ابن انباری (577 ق / 1181م) که اساساً کارشان به نوعی شرح‌حال نویسی است.
جواهر الکلام | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث نوان کتابی مشتمل بر دورۀ فقه که یکی از مبسوط‌ترین و مؤثرترین نوشته‌ها در دورۀ متأخر از فقه امامی محسوب می‌گردد.
جودی، کوه | فرامرز حاج منوچهری نام جایی در قرآن کریم که در قصۀ حضرت نوح(ع) کشتی او پس از گذر از طوفان بر بالای آن قرار گرفته، و به امن رسیده است. این نام تنها در قرآن کریم در آیۀ 44 از سورۀ هود(11) دیده می‌شود.
ابن طرارا | احمد پاکتچی ابوالفرج مُعافى بن زکریا بن یحیی نهروانی (7 رجب 305- ذیحجۀ 390 / دسامبر 917- نوامبر 1000)، محدث، مقری، ادیب و فقیه جریری.
ابن طلحه، ابوسالم | عبدالعزیز طباطبایی ابوسالم کمال‌الدین محمد بن طلحة بن محمد بن حسن عَدَوی قرشی (582-27 رجب 652ق / 1186-12 سپتامبر 1254م)، شاعر، قاضی و فقیه شافعی.
ابن طهمان | سید جعفر سجادی ابوسعید ابراهیم بن طهمان بن شعبۀ (شعیب) خراسانی هروی، فقیه، مفسّر، متکلّم و محدّث (د 163ق / 780م).
ابن ظهیره | علی اکبر ضیائی عنوان افراد خاندانی از بنی مخروم که در سده‌های 9 و 10ق / 15 و 16م به شهرت رسیدند و در مکه عهده‌دار افتاء، قضا و تدریس بودند.
ابن عاشر، عبدالواحد | ناصر گذشته عبدالواحد بن احمدبن علی انصاری فاسی (990-23 ذیحجۀ 1040ق / 1582- 23 ژوئن 1631م)، عالم مالکی مذهب.
ابن عاصم، ابوبکر | محمد آصف فکرت ابوبکر محمد بن محمد بن عاصم قیسی اندلسی غرناطی (760-829ق / 1359-1426م)، ادیب و فقیه مالکی.
ابن عابدین | عبدالامیر سلیم عنوان چند فقیه حنفی، که در اواخر دوران حکومت عثمانی در شامات می‌زیستند.
ابن عاقولی | مهیار علوی مقدم غیاث‌الدین ابوعبدالله ابوالمکارم محمدبن محمدبن عبدالله (رجب 733 ـ صفر 797 / مارس 1333 ـ نوامبر 1394)، محدث و فقیه شافعی که به سبب اقامت اجدادش در عاقول (قریه‌ای در بخش شرقی واسط) به آنجا منسوب شده است (معروف، 1 / 138).
ابن عامر | احمد پاکتچی ابوعمران عبدالله‌بن عامربن یزید یَحصُبی (د 10 محرم 118ق / 29 ژانویۀ 736م)، قاری شام و یکی از قاریان هفتگانه.
ابن عباس |
ابن عبدالدائم | سیمین محقق ابوالعباس احمد بن عبدالدائم بن نعمة بن احمد مقدسی فندقی (575-668ق / 1179-1270م)، ملقب به زین‌الدین، محدث و فقیه حنبلی و ناسخ.
ابن عبدان | حسن صفری نادری ابوالفضل عبدالله بن عبدان بن محمدبن عبدان همدانی (د صفر 433ق / اکتبر 1041)، فقیه شافعی. از تاریخ ولادت وی اطلاعی در دست نیست.
ابن عبدالبر | ناصر گذشته ابوعمر یوسف بن عبدالله بن محمدبن عبدالبر ابن عاصم نَمری (25 ربیع‌الآخر 368 ـ آخر ربیع‌الاول 463ق / 30 نوامبر 978 ـ 5 ژانویۀ 1071م) فقیه، محدث، تاریخ نگار و ادیب اندلسی.
ابن عبدالقدوس |
ابن عبدک | حسن انصاری ابواحمد محمدبن علی بن عبدک جرجانی (د بعد از 360ق / 971م)، متکلم و محدث شیعی. نسبت عبدکی نیز که به وی داده شده به جهت انتساب وی به نیایش عبدک ـ که نامش عبدالکریم بوده ـ می‌باشد.
ابن عبدالسلام | ناصر گذشته ابومحمد عزالدین عبدالعزیز بن عبدالسلام بن ابی القاسم بن محمد مهذب سلمی دمشقی (577 یا 578- جمادی الاول 660ق / 1181 یا 1182- آوریل 1262م)، فقیه، قاضی و خطیب شافعی اهلِ سیاست که صوفی مشرب نیز بود.
ابن عبدون، ابوعبدالله | حسن انصاری ابوعبدالله احمدبن عبدالواحد بن احمد بزاز (د 423ق / 1032م)، فقیه و محدث امامی. وی به ابن حاشر نیز شهرت دارد (نک‍ : طوسی، رجال، 450؛ قس: ابن حجر، 1 / 392).
ابن عبدالهادی |
ثعالبی، ابوزید | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث ثَعالِبی، ابوزید عبدالرحمان بن محمد بن مخلوف (ح 786-875 ق/ 1384-1470م)، مفسر و فقیه مالکی الجزایر. وی در 786 یا 787ق در ناحیۀ وادی‎یسر نزدیک الجزیره به دنیا آمد (باباتنبکتی، 260؛ جیلالی، 2/ 272). سال وفات او نیز در برخی منابع، 876 ق ثبت شده است (ابن‎قاضی، 3/ 84).
ثعلبی، ابواسحاق | فرامرز حاج منوچهری ثَعْلَبی، ابواسحاق احمد بن محمد نیشابوری (د 427ق/ 1036م)، مفسر برجستۀ خراسانی و صاحب دو تألیف ماندگار در تفسیر و قصص قرآنی که هرکدام به نوبۀ خود در تاریخ فرهنگ اسلامی آثار ژرفی بر جای نهاده‌اند. خاستگاه ثعلبی شهر نیشابور بود و عبدالغافر فارسی در السیاق خود از او یاد کرده است (نک‍ : صریفینی، 109). نسبت یا به ق...
ثقه |
ثقلین، حدیث | فرامرز حاج منوچهری ثَقَلَيْن، حَديث، حدیثی از پيامبر اسلام (ص) در يادکرد پايگاه ارزشی و استنادی کتاب خدا و «عترت» که براساس متن حدیث، پس از درگذشت آن حضرت راهگشای امت، و تمسک بدانها، اسباب دوری از گمراهی و ضلالت خواهد بود؛ این حدیث وصیت‌گونه از آخرین سخنان ایراد شده از سوی حضرت بود که به تواتر از سوی مسلمانان نقل شد. در اين حدي...
ثلایی | ایران ناز کاشیان ثُلایی، نجم‎الدین یوسف‌بن احمدبن عثمان (د جمادی ‎الآخر 832/ مارس 1429)، فقیه و مفسر زیدی یمنی. نیاکان وی در صَرْم از ناحیۀ خُبّان و اعمال حصن یریم، در جنوب صنعا اقامت داشتند (شوکانی، البدر...، 2/ 350؛ حجری، 2/ 779؛ فضیل، 4/ 288)؛ اما او خود با رایزنی و اشارت پیشوای زیدی، ناصر صلاح‎الدین به ثلا (در شمال غرب صن...
ابن عدیم |
ابن عتائقی | محمد انصاری کمال‌الدین عبدالرحمن بن محمدبن ابراهیم حِلّی (د بعد از 788ق / 1386م)، عالم و مؤلف امامی. از جزئیات زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست، لیکن آثار او که بین 732 تا788ق تألیف شده است، حدود زمان زندگی او را نشان می‌دهد (نک‍ : آقابزرگ، الذریعة، 3 / 356، 14 / 259).
ابن عدی، ابواحمد | مهدی سلماسی ابواحمد عبدالله بن عدی‌بن عبدالله جرجانی (277-365ق / 890-976م)، رجالی و محدث.
ابن عراقی | محسن عابدی ابوزرعة ولی‌الدین احمدبن عبدالرحیم (3 ذیحجۀ 762 ـ 27 شعبان 826ق / 4 اکتبر 1361 ـ 6 اوت 1423م)، فقیه و قاضی شافعی مصری. پدرش عالم مشهور حدیث، حافظ زین‌الدین عراقی است.
ابن عدلان | محمدمهدی مؤذن جامی شمس‌الدین ابوعبدالله محمدبن احمدبن عثمان کنانی (صفر 663- ذیقعدۀ 749 / دسامبر 1264- ژانویۀ 1349)، فقیه، شافعی مصری.
ابن عربی، ابوبکر | احمد پاکتچی ابوبکر محمدبن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن احمد مَعافِری اشبیلی (468-543ق / 1076-1148م)، فقیه مالکی و محدث نامدار اندلس.
ابن عرفه | علی رفیعی علامرودشتی ابوعبدالله محمدبن محمد وَرعَمّی (716-803ق / 1316-1401م)، فقیه مالکی در تونس در عهد حَفْصیان.
ابن عزوز | مهدی سلماسی محمد المکی بن مصطفی بن محمد حسنی ادریسی (1270-1334ق / 1854-1916م)، عالم جامع الاطراف مالکی.
ابن عزیز |
ابن عصفور |
ابن عطیه، ابومحمد | بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربی (481-25 رمضان 541ق / 1088- 28 فوريۀ 1147م)، مفسر و محدث مالكی مذهب و از رجال سياسی اندلس در دورۀ مرابطون.
ابن عساکر | نورالله کسایی نام تنی چند از دودمان بنی عساکر که پس از درگذشت ابوالقاسم علی بن عساکر چهرۀ نامدار این خاندان به این عنوان خوانده شدند.
ابن عقیل، ابومحمد | رضا انزابی نژاد , محمدمهدی مؤذن جامی ابومحمد بهاءالدين عبدالله بن عبدالرحمن (9 محرم 698 – 23 ربيع‌الاول 769ق / 17 اكتبر 1298-17 نوامبر 1367م)، نحوی، فقيه و قاضی شافعی.
ابن عقیله | محمدهادی مؤذن جامی ابوعبدالله جمال‌الدين محمد بن احمد بن سعيد حنفی مكی، ملقب به ظاهر (د 1150ق / 1737م)، محدث، صوفی و مورخ. او در مكه زاده شد و در همانجا نشأت يافت.
ابن عقده | احمد پاکتچی ابوالعباس احمد بن محمد بن سعيد همدانی (15 محرم 249-7 ذيقعدۀ 332ق / 10 فوريۀ 863 - اول ژوئيۀ 944م)، محدث بزرگ شيعی.
ابن علاء قشیری |

فقه، علوم قرآنی و حدیث

ورود به سایت

ثبت نام

در جستجوی چه هستید ؟

فقه، علوم قرآنی و حدیث

ورود به سایت

ثبت نام