گفتگو

بعد از گذشت نزدیک به دوماه از اداره وزارت علوم با سرپرست که به دنبال رای عدم اعتماد مجلس به دکتر میلی‌منفرد صورت گرفت، ديگر گزينه نهايي دولت برای معرفی وزیر پیشنهادی علوم قطعي شده است و همگان منتظرند دكتر جعفر توفيقي – سرپرست فعلی وزارت علوم - در مجلس شورای اسلامی حضور پيدا كرده و برای جلب رای اعتماد نمایندگان مردم، درباره فعاليت‌هاي خود برنامه‌اي را ارائه دهد. اما آنچه كه نگران كننده و البته قابل پيش‌بيني است، فعاليت برخي نمايندگان تندروي مجلس است كه از مدتي قبل فعاليت‌هاي خود را افزايش داده‌اند و با حمله به اقدامات اخير سرپرست وزارت علوم، تلاش كرده‌اند عرصه را بر رئيس جمهور و جعفر توفيقي تنگ كنند

توماس پیکرینگ ( متولد 5 نوامبر 1931). پیکرینگ به مدت چهار دهه در دستگاه دیپلماسی ایالات متحده فعالیت داشته است. وی سفیر ایالات متحده در روسیه، هندوستان،رژیم صهیونیستی ، السالوادور، نیجریه ،اردن و سازمان ملل بوده است .وی در فاصله سالهای 1997 تا 2000 هم عنوان معاون وزیر امور خارجه در امور بین الملل را در اختیار داشته و عنوان Career Ambassador که عالی رتبه ترین مقام در دستگاه دیپلماسی امریکا به حساب می آید را نیز به خود اختصاص داده است.

ما باید اصل 15 را اجرا کنیم. یک سری برنامه ریزی ها در زمان آقای خاتمی شده که در نهایت متوقف شده اند. باید اکنون با بررسی هایی دوباره این برنامه ها، به جریان بیافتد. تدریس زبان قومیت‌ها در مدارس اولویت من است.

تردیدی نیست که تماس های انجام گرفته شده بین مقام های ایران و آمریکا و دیدار وزیران خارجه دو کشور توانست پس از سالها یخ روابط دو کشور را بشکند. بویژه از هنگام انقلاب ایران تا امروز روابط سیاسی میان دو کشور قطع بوده است.

اسدالله عسگراولادی، رئیس اتاق مشترک ایران و چین می‌گوید: با توجه به سفر رئیس‌جمهور به آمریکا دیگر احساس فوریت و ضرورتی برای راه‌اندازی اتاق مشترک ایران و آمریکا وجود ندارد.

رابطه فلسفه و سینما چیست؟ آیا می‌توان به نوعی هستی‌شناسی خاص سینما به‌عنوان روشی برای تفکر دست یافت؟ ژیل دلوز فیلسوف و نظریه‌پرداز سینمای فرانسوی با ارایه خوانشی نو از سینما آن را هنری فراتر از عرصه بازنمایی می‌داند که می‌تواند با خلق صحنه‌ها و موقعیت‌هایی نو در عرصه‌ای درون‌ماندگار امکان نوعی درگیری با وضعیت موجود را مهیا کند و از همین‌رو از نظر او با تفکر و فلسفه، پیوندی هم‌شأن دارد.

طي دو سال گذشته، بحران‌هاي دوگانه در مصر و سوريه، دشواري‌هاي سياسي و امنيتي سنگيني را بردوش رهبران و سياست‌گذاران پادشاهي عربستان سعودي و ايالات‌متحده قرار داده‌است. واشنگتن و رياض براي تنظيم عكس‌العمل‌هاي‌ضروري به فجايع رخ‌داده در اين كشورها و همچنين مشكلات پيش‌آمده در حوزه مباحث امنيت‌ملي در سراسر منطقه، درحال رايزني مستمر بوده‌اند. منافع دوجانبه ايالات‌متحده و سعودي‌ها درخصوص نحوه برخورد با كودتا و سركوب در مصر ـ همچون پاره‌ای از ساير موارد ـ همواره برهم منطبق نبوده است. چگونگي برخورد نظامي با استعمال سلاح شيميايي در جنگ داخلي سوريه، تنها به مشكلات اِعمال يك راهبرد مشترك در مواجهه با واقعيات منطقه‌اي افزوده‌است. اين مصاحبه از سوي پايگاه اينترنتي «ساسريس»1 با آقاي چَس فريمن ترتيب داده شده است.

هرچند روحاني و اوباما ملاقاتي با يكديگر نداشتند و احوالپرسي ساده دوجانبه ميان روساي جمهور ايران و آمريكا برقرار نشد، اما اين باعث نمي‌شود تغيير لحن و ادبيات قابل توجهي كه از سوي تهران و واشنگتن در دستور كار قرار گرفته را كم اهميت تلقي كنيم. باراك اوباما در سخنراني سالانه خود در مجمع عمومي سازمان ملل، 25 بار نام ايران را به زبان آورد، يعني بيش از همه كشورهاي ديگر. به زبان آوردني كه البته اين‌بار توهين‌آميز و تهديدگونه هم نبود. حسن روحاني هم در مقابل ضمن تاكيد بر گوش فرا دادن به سخنان آقاي اوباما، خواستار شنيدن صدايي واحد از واشنگتن شد. شايد تا چند ماه پيش، پيش‌بيني بيان چنين اظهاراتي از سوي رهبران دو كشور، به مزاحي مي‌ماند، اما امروز صداي تغيير در راهرو روابط ايران و آمريكا به گوش مي‌رسد. دكتر محسن ميلاني مي‌گويد امروز فرصت استثنايي براي گفت‌وگو ميان ايران و آمريكا به وجود آمده است.

رابطه انديشمندان با سران قدرت مسئله‌اي است كه از ابتداي شكل‌گيري فلسفه وجوداشته است. شايد همين رابطه بود كه بعدها فلسفه سياسي را به عنوان شاخه‌اي از فلسفه متولد كرد. كتاب «لغزش فیلسوفان و غرش مستبدان» ‌نوشته دکتر حسین سليماني‌آملی استاد فلسفه دانشگاه‌هاي ايران كه به‌تازگی‌ از سوی انتشارات زوار منتشر شده است، به بررسي اين رابطه ديرينه پرداخته است.

سفر دکتر حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان به نیویورک به یکی از مهمترین رویدادهای این دوره از مجمع عمومی سازمان ملل متحد تبدیل شد.در این بین سوای از بازتاب های گسترده ای که این سفر در خارج از کشور و در میان رسانه های آمریکایی به همراه داشت در داخل کشور نیز موضعگیری های مختلف و بعضا متفاوتی نسبت به این سفر و خصوصا مربوط به مکالمه تلفنی دو رئیس جمهوری ایران و آمریکا در پدید آورد.