گفتگو

فردوسی مخاطبان را به گفت‌وگو دعوت می‌کند، همان که در جهان امروز با عناوینی چون دیپلماسی یاد می‌شود. در شرایط فعلی که شاهد جنگ‌ها و ناآرامی‌هایی هستیم، بیشتر به گفت‌وگو نیاز داریم. تأکید بر تعامل و گفت‌وگو، نجات‌بخش جهان آشفته امروز است.

بهرام پروین گنابادی، از دوستان نزدیک زنده‌یاد مرتضی کاخی، گفت: دکتر کاخی، هم شخصیت علمی و فرهنگی برجسته‌ای بود و هم انسانی آداب‌دان و مهربان. عمر خود را با شعر فارسی و فرهنگ ایرانی سپری کرد. حتی در واپسین روزهای زندگی‌اش، که به بیماری آلزایمر مبتلا شده بود، تنها چیزی که در ذهنش باقی مانده بود، شعر فارسی بود.

عاشورا فراتر از یک رویداد تاریخی صرف، همچنان زنده، فعال و موضوع بحث‌های مستمر علمی است. درک جامع و دقیق این رویداد بزرگ، مستلزم رویکردی انتقادی و همه‌جانبه به منابع اصلی است، به ویژه آنکه نظرگاه ها و تفسیرهای متنوع فرقه‌ ها و جریان‌ های فکری مختلف جهان اسلام را نیز مد نظر قرار دهد.

فاطمه قاضیها: اجازه بدهید قلم را به دست لیدی شیل، همسر سفیر انگلیس در ایران بدهیم که در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه و مصادف با صدارت امیرکبیر در ایران بود و در خاطراتش به مراسم عاشورا پرداخته است.

صائب تبریزی، شاعر پرشور سبک هندی، نه‌تنها گنجینه‌ای از تصویرپردازی‌های دل‌نشین، تمثیل‌های درخشان و مضامین انسانی را در دل شعر فارسی به یادگار گذاشته، بلکه می‌تواند همچنان با تیرهای دورپرتاب اندیشه‌اش، دل مخاطبان جهانی را نشانه بگیرد.

تاریخ مغول از اهمیت خاصی برخوردار است؛ زیرا هم کشورهای بسیاری را درگیر کرد و هم بزرگترین امپراطوری جهان را از اقیانوس آرام تا سواحل مدیترانه پدید آورد.

محمد فضلی تأکید می‌کند که فلسفه در ایران هیچ‌گاه از بطن عقلانیت انتقادی و مستقل شکل نگرفت و همواره یا در جایگاه خدمتکار دین و عرفان باقی ماند یا در حاشیه سنت‌های معنوی و الهیاتی گم شد. این همراهی تاریخی، فلسفه ایرانی را از امکان استقلال و ایفای نقش نقادانه و مولد در جامعه محروم ساخته است.

کاوه فرخ: ایرانی خواه نیروی نظامی داشته باشد و یا نداشته باشد، از زمان اسکندر تا به امروز از خاک خودش دفاع می‌کند به هر نحوی.بحث ژنتیک نیست اما به لحاظ فرهنگی شاهد یک نوع ایران‌دوستی در ایرانیان هستیم که به سادگی از بین نمی‌رود.

«درآمدی بر تحلیل فلسفی» نوشته هاسپرس، مناسب‌ترین روش برای فلسفه‌ورزی، استدلال و نگاه فلسفی به مسائل است. این کتاب برای اولین بار ما را با مسائل فلسفه و نحوه فلسفه‌ورزی آشنا می‌کند.

چیزی که بیش از همه، نقش ویلیامز را پررنگ می‌سازد بدیع بودنِ نکاتی است که او وارد حوزه‌ فلسفه‌ اخلاق می‌کند. او توجه فیلسوفان اخلاق را به نکاتی تازه و ظریف جلب می‌کند که در مسیری که فلسفه‌ اخلاق قرار است درپیش بگیرد تأثیر بسزا دارد.