گفتگو

من یک سفیر بازنشسته هستم، در سال ۱۹۳۷ در شرق بوسنی و هرزگوین متولد شدم. در زمینهٔ زبان‌های شرقی از دانشگاه سارایوو فارغ‌التحصیل شدم و نیمی از زندگی حرفه‌ای‌ام را در روزنامه‌نگاری و نیمی دیگر را در دیپلماسی گذرانده‌ام.

خبرنگار المصری الیوم که به‌طور مستقیم با الالسیسی تماس گرفته و این گفت‌وگو را برقرار کرده است ماجرا را چنین توصیف می‌کند: ساعت 11صبح بود که در دفتر وزیر دفاع حاضر شدم. وزیر با سایر فرماندهان نیروهای مسلح در مراسم برگزاری جشن‌های اکتبر شرکت کرده بود. جشنی که برای اولین بار رییس‌جمهور موقت (عدلی منصور) نیز در آن شرکت کرد. ارتشبد با خوشرویی حاضر شد و احوال من و خانواده را پرسید.

ما که در ایران هستیم می‌توانیم فکر کنیم برای این افراد که مهاجرت کرده‌اند می‌توانیم کار تولید کنیم. اگر دولت یا مسوولان علاقه‌مند باشند می‌شود روی این موارد برنامه‌ریزی کرد و سنجیده‌تر قدم برداشت.

چون از نگاه دووینیو تئاتر خوب، طرفِ آزادی و تجسم آزادیخواهی است. ضمن اینکه دووینیو در عین اینکه رویکردی چپ‌گرایانه دارد اما اصلا ایدئولوژیک به قضیه نگاه نمی‌کند. چنانکه در این کتاب نشان می‌دهد آنجا که سیاست بر تئاتر غلبه می‌کند یعنی در دوره انقلاب فرانسه، بی‌شمار پی‌یس درمی‌آید که الان یک دانه‌اش هم نمانده.

لطفی بیشتر به دورهٔ تاریخی‌ای می‌پردازد که وزیری کار خود را آغاز کرده است. همچنین در سال‌های آخر زندگی وزیری به منظور ساخت یک فیلم مستند با او معاشرت داشته است. بعد از پایان گفت‌و‌گو اشاره می‌کند که زمانی در نوازندگی تار روی شیوهٔ نوازندگی وزیری متمرکز شده بود: «حتی مضرابم را عوض کردم. از مضراب کوچک‌تری استفاده می‌کردم که اصطلاحا به آن گندمی می‌گوییم.»

این است که یک دفعه ما با بحران شعر و شاعری مواجه می‌شویم و یک دفعه هم پنج هزار شاعر ضعیف تحویل جامعه می‌دهیم، انبوهی از مجموعه‌های شعری با تیراژ هزار تا چاپ می‌شود و همان هم به فروش نمی‌رسد، شاعری که می‌خواهد به هر قیمت شده مجموعه شعرش چاپ شود ولو اینکه آن را به رایگان توزیع کند، خودش مرگ‌اش را اعلام کرده. ما شعرایی داریم که به دنیا نیامده می‌میرند و این یعنی انحطاط شعر و هنر.

مرحوم منوچهر همایون‌پور در دوره فعالیت هنری خود، ضمن همکاری با ارکستر بزرگ صبا در رادیو و ارکسترهای دیگر به رهبری هنرمندانی چون جواد معروفی، روح‌الله خالقی، ابراهیم منصوری، حسین یاحقی، مرتضی گرگین‌زاده و همراهی آواز ایشان با تکنوازی ساز، پرویز یاحقی، فریدون حافظی، حبیب‌الله بدیعی و برادران معارفی به اجرای برنامه پرداخت

در واقع، به عنوان يك شهروند كه عضوي از خانواده بزرگ فرهنگ در اين كشور است، درك خويش از مقوله «اعتدال فرهنگي» را توضيح مي‌دهم. تصورم اين است كه اعتدال فرهنگي بدين معناست كه آستانه تحمل دولت بالاتر رود و اهالي قلم و هنر با فراغت و اميدواري بيشتري كار كنند و توليدات فرهنگي خويش را به جامعه عرضه كنند؛ اصل بر برائت گذاشته شود و مميزي به حداقل برسد.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق کاملان، استاد دانشگاه و حوزه و عضو هیات علمی دانشگاه مفید با تردید به پشت پرده پررنگ شدن موضوع قانون ازدواج سرپرست و فرزندخوانده نگاه می کند و برایش عجیب است که چطور یکباره جنجال بر سر این قانون بالا گرفته است اما در عین حال تحلیل خود را ارائه و با بیان مخالفت خود از تصویب این قانون اظهار می کرد که فقها می توانند به عنوان حکم ثانوی و به دلیل تبعات و مشکلاتی که این ازدواج دارد، آن را ممنوع اعلام کنند.