مقاله

«سیروس حدادی» را از جوانی می‌شناختم. آدم بسیار فعالی بود؛ چه در زمینه‌ کار، چه در تدریس. زمانی که شناختم‌اش، مشغول تدریس در یکی از کلاس‌هایی بود که در خیابان نادری برپا می‌شد و من هم در آنجا تدریس می‌کردم. در آنجا با او آشنا شدم. همکاری ما حدود سال 1341 یا 1342 در رادیو شروع شد. آنجا بود که دریافتم چقدر خانواده‌دوست است. همسر گرامی‌‌اش را چندبار با او دیدم. روابط‌شان خیلی دلنشین بود و صمیمانه همدیگر را دوست داشتند.

از زمانی که تمام راه‌های نوآوری در موسیقی ایرانی به موسیقی تلفیقی ختم شده، بیش از یک‌دهه می‌گذرد. در این مدت تقریبا همه کسانی که به خلاقیت در موسیقی ایرانی شهرت یافته‌اند، بارها راه تلفیق را در پیش‌گرفته‌اند.

ترجمه‌ی عبدالله آلبوغبیش : پژوهش حاضر به این مبحث بحث انگیز و مشخص می پردازد که ماهیت رابطه اندیشه و انقلاب ها و یا دگرگونی فکری و دگرگونی سیاسی چگونه است؟ در آغاز مایلم این سوال را مطرح کنم که آیا اندیشه روشنگر، انقلاب فرانسه را رقم زد یا انقلاب فرانسه بود که عصر روشنگری را به گونه ای فرافکنانه و واژگون به وجود آورد؟ به عبارتی دیگر، آیا انقلاب فکری انقلاب سیاسی را می سازد و یا برعکس؟ نظریه رایج در فرانسه این است که اگر روشنگری نبود انقلاب فرانسه ای هم وجود نداشت.

گذاشتن یک نفر روحانی در رأس یک دانشگاه یا دانشکده مثل گذاشتن یک عطار در رأس دانشکدۀ دارو سازی یا بردن خیاط به اطاق جراحی وسپردن عمل چشم به اوست. عطارها و خیاط‌ها همه محترم اند ولی به درد ریاست دانشکده یا عمل چشم نمی خورند. اولین باردر دهۀ شصت، یک نفر روحانی را رئیس دانشکده گذاشتند.

هنوز معلوم نیست چه کسی پشت میز معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (یا وزارت فرهنگ و هنر) خواهد نشست، بنابراین از کسانی که در معرض پذیرش این مسوولیت مهم هستند درخواست می‌شود این گزارش واقعی را مطالعه کنند. نگارنده یک ناشر است، اما ناشر گمنام و بی‌بضاعت که وضع موجود کتاب و نشر، خیلی از ناشران و خادمان نشر و کتاب را به شرایطی همچون شرایط صاحب این قلم مبتلا کرده است.

چند روز قبل یکی از استادان بنام حوزه علوم انسانی که در رشته خودش از بهترین‌هاست، گفتند که ممکن است ما در پزشکی کارهایی انجام بدیم که هم اکنون در امریکا یا لندن هم انجام می‌شود، اما در علوم انسانی سیصد سال عقب هستیم.

سه ركن بزرگ حيات جمعي انسان، «فلسفه» و «جامعه» و «سياست» است.سياست بنياد تشكيل جامعه و فلسفه شالوده انديشه سياسي در ساختن و شكل دادن به زندگي اجتماعي است. تشكيل جوامع بزرگ قومي يا ملي همواره بر پايه ديد كلي كمابيش مشتركي ميان افراد هر جامعه صورت مي‌گيرد كه مي‌توان از آن به نظرگاه سياسي يا ايدئولوژي آنان تعبير كرد.

جامعه امروز ما جامعه پرشتابي را از نظر صورتبندي‌هاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي تجربه مي‌كند. نقطه مركزي اين شتاب، همزماني و درهم‌آميختگي دگرگوني‌هاي ساختاري و نظام معاني در سطوح ملي و جهاني است. هر بخشي از جامعه كه به لحاظ ساختي تحول‌پذيرتر باشد، بيشتر در معرض اين دگرگوني‌ها قرار مي‌گيرد نهاد دانشگاه از جمله اين بخش‌ها است كه به دليل ويژگي‌هاي دروني و مناسبات بيروني خويش دستخوش تغييراتي پرشتاب است.

«میشل فوکو» و «رمون آرون» فرانسوی برای ایرانیان نام‌هایی آشنا هستند. هردو این متفکران همزمان با انقلاب ایران مقالاتی در همراهی و تشریح انقلاب مردم در روزنامه‌ها و نشریات فرانسوی نوشتند. رمون آرون لیبرال، مجادلات نظری فراوانی با «سارتر» و دیگر روشنفکران چپگرای فرانسوی در زمان جنگ و قبل از آن داشت.

محور اصلي بحث در فصل «عمل، معنا و خود» از كتاب ذهن و جهان نوشته جان مك‌داول، فيلسوف معاصر، اين سخن مشهور كانت در نقد عقل محض است: «فكرها بدون محتوا تهي‌اند و شهودها بدون مفاهيم كور». مك‌داول تلاش مي‌كند نشان دهد كه اين ايده اساسي كانت چگونه در فلسفه او معنايي غيرقابل قبول يافته است و چگونه مي‌توان آن را اصلاح كرد.