انتظارات از دولت كه مدت‌هايي مديد، ترجيع‌بند گفتارهاي رايج سياسي ما شده بودند (چه قبل و چه بعد انقلاب) نسخه امروزي‌تري از نصيحه الملوك‌ها و اندرزنامه‌هاي قديمي هستند. نوعي بازي با مجموعه صفراند. در گذشته مي‌گفتند «دولت عدل» و امروز مي‌گوييم دولت پاسخگو يا دموكراسي و مانند آن. آن موقع حرف نخبگان اين بود «به نوبت‌اند ملوك اندراین سپنج سراي، كنون كه نوبت تُست اي مَلِك به عدل گراي». الان هم فهرستي از درخواست‌هاي سياسي رديف مي‌شود از قبيل اينكه دولت بايد به حقوق ملت و آزادي‌ها و چه و چه ملتزم باشد.
عبدالله شهبازي از جمله مورخان معاصري است كه سعي مي‌كند نگاهي تحليلي و انتقادي به تاريخ معاصر داشته باشد. او تاكنون چند موسسه مطالعاتي در زمينه تاريخ بنيان گذاشته و كتاب‌هاي مختلفي از جمله كتاب 5 جلدي «زرسالاران يهودي و پارسي، استعمار بريتانيا و ايران» را نوشته و خاطرات حسين فردوست و نورالدين كيانوري را تدوين و ويرايش كرده است. شهبازي در اين گفت‌وگو كه موضوع آن رابطه ايران و مصر در دوره معاصر است به نكات جالبي اشاره مي‌كند و علل تيرگي اين رابطه را مورد بررسي و تحليل قرار مي‌دهد.
در ادبيات موجود درخصوص لزوم وجود آزادي انديشه و فعاليت فرهنگي در حيات سياسي- اجتماعي جوامع انساني از استدلال‌هاي متفاوتي از جمله استدلال حقوقي، استدلال اومانيستي، استدلال فايده‌گرايانه، استدلال عدالت‌خواهي، و... سخن گفته شده است. يكي از مهم‌ترين و بنيادي‌ترين استدلال‌ها در دفاع از چندصدايي فكري- فرهنگي و اجتناب‌ناپذيري آن (نه لزوم و ضرورتش)، استدلال زبانشناختي ميخائيل باختين، زبانشناس، نظريه‌پرداز ادبي و فيلسوف روس، است كه خود ريشه در نقد نظريه زبانشناختي سوسور و فرماليست‌هاي روس دارد
قاضی انسانی بود مثل باقی انسان‌های روی این کره خاک که روزی به دنیا آمد و روزی هم از دنیا رفت. گمان می‌کنم صمد بهرنگی بود که حرف توی دهان ماهی سیاه کوچولو گذاشته بود، که زندگی و مرگ ما مهم نیست مهم تاثیری است که زندگی ما بر دیگران می‌گذارد. قاضی هم تاثیری گذاشت بر نسل‌های بعد از خود که هرگز از بین نمی‌رود و تا زبان فارسی هست و کتاب هست نام قاضی هم هست. نام قاضی روی معتبرترین کتاب‌های منتشر شده در این دیار حک شده. حقوق خوانده بود و و حساب و کتاب می‌فهمید و به ادبیات علاقه وافری داشت.
اکنون که کارنامه «دولت مهرورز» بسته می‌شود و هرکس از جوانب مختلف به ارزیابی آن می‌پردازد، بد نیست که نگاهی به گفتمان این دولت و تفاوت آن با گفتمان محافظه‌کاری در ایران بپردازیم.بهترین واژه‌ای که می‌توان برای این دولت برگزید، دولت «معجزه هزاره سوم» است.من لازم می‌دانم که تک‌تک عناصر این اصطلاح را بکاوم.
دلالت و قلمرو معنایی واژگان پرکاربرد و یا واژگان محوری به هر اندازه روشن تر باشد، از کژتابی ها می کاهد و برداشتها و به دنبال آن رفتارها را به هم نزدیک می¬کند. واژة اعتدال به عنوان کلیدی ترین واژة مورد استفادة رييس جمهور منتخب و محترم، این روزها بیش و کم مورد توجه صاحبان اندیشه و اصحاب قلم قرار گرفته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار روز یکشنبه 6 مرداد با دانشجویان به صراحت بیان فرمودند که " به نظرم این تکلیف من نیست که اعتدال را معنا کنم، بالاخره هر کسی یک نیتی یک فکری پشت سر حرف و شعارش هست ... عرضه برای قضاوتها باز است ".
یک سال بعد از انتخابات ۱۳۸۸ ای‌میلی دریافت کردم که در آن متن انشای یک بچه کلاس چهارم ابتدایی آورده شده بود. در این انشا، این بچه توضیح می‌داد هر شغلی را که می‌خواسته است انتخاب کند، برادر بزرگ‌ترش که مهندس است، با دلایلی آن را رد می‌کرده است. سرانجام بچه مورد نظر ما انشایش را این طور به پایان می‌برد: «ما دیگر خیلی خسته شدیم و نمی‌دانستیم که چه‌کاره شویم، در نتیجه از برادرمان پرسیدیم: «پس من چه‌کاره بشوم؟» برادرمان گفت: «نمی‌دانم، اما سعی کن کاری را انتخاب کنی که همیشه تک باشی و معروف شوی و هیچ‌وقت در هیچ موردی مقصر اصلی نباشی و کسی هم جگر نکند بلندبلند با اسمت جمله بسازد» و ما تصمیم گرفتیم رییس‌جمهوری شویم.»
آرش حیدری : هویت فرهنگی در سال‌های اخیر دغدغه‌ای جدید برای والیان فرهنگ شده است. پرداختن به هویت فرهنگی در برنامه‌های توسعه و پیوند دادن آن با توسعه فرهنگی موجب شده که این مقوله در سال‌های بعد از 76 بدل به یکی از مجادلات عمده، هم در فضای سیاسی و هم در گفتارهای علمی شود. این‌که هویت فرهنگی ایرانیان چیست و چگونه باید باشد مورد بیشترین مجادلات قرار گرفته است. به نظر می‌رسد هویت ایرانی/اسلامی در گفتارهای سیاستمردان و بسیاری از تحقیقات علمی هویتی اصیل، فراتاریخی، گذشته‌محور و مبتنی بر اصول صلب و سخت ریشه‌دار در تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین دارد و به شدت از منابع سنت باید تغذیه کند. این نوع نگاه به وضوح در برنامه‌های توسعه دیده می‌شود و به شکلی ظریف خود را در تحقیقات و گفتارهای علمی محققان علوم اجتماعی نشان می‌دهد.
به مناسبت چهلمین سالمرگ بروس‌لی / ناصر فکوهی آنچه به صورت متاخر و در زبانی فاخر به «هنرهای رزمی» شهرت یافته و در زبان عامیانه، ما به آن «کاراته یا رزمی‌کاری» می‌گوییم -و از همین‌جا اصطلاح «فیلم‌های کاراته‌ای» رایج شده است- دین بزرگی در حوزه فرهنگی به هنرپیشه آمریکایی - چینی، بروس‌لی دارد. تیر‌ماه، 40سال از مرگ زودهنگام او در 33سالگی می‌گذرد. بروس‌لی یکی از هنرپیشگانی بود که سوای قضاوتی که درباره «هنر سینمایی» او داشته باشیم، یکی از بزرگ‌ترین نمادهای فرهنگ و مصرف فرهنگی مردمی از‌جمله در کشور خود ما در دهه 1350 و پس از آن به شمار می‌رود. یکی از معدود هنرپیشگانی است که تاثیر و جریانی جهانی در فرهنگ عمومی در نظام‌های بسیار متفاوت برجای گذاشت.
مرگ شاهزاده خانم فوزيه، دختري از دربار مصر و از خاندان آلبانيايي محمدعلي پاشا، كه با وليعهد ايران (شاه سابق) ازدواج كرده بود، و شايد وقايعي كه اكنون در مصر مى‌گذرد، اين كنجكاوي را برانگيخت كه نگاهي ديگر از زاويه ايراني به روابط اين دو كشور باستاني بيفكنيم. شناخت ايران و مصريان از يكديگر البته سابقه‌اي باستاني به قدمت هر دو كشور داشته است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید