تاریخ

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • تبوک | تَبوک، واپسین غزوۀ پیامبر(ص). در9ق / 630م، بازرگانانی که از شام به سرزمین حجاز وارد می‌شدند، به مسلمانان خبر دادند که هرقل (هراکلیوس)، امپراتور روم شرقی، سپاهی عظیم برای جنگ با مسلمانان و حمله به مدینه گرد آورده...
  • تبع بن حسان* |
  • تبع حمیری* |
  • تتش | تُتُش، ابوسعیـد تـاج‌الـدولـه (458- 488ق / 1066-1095م)، فرزند آلب‌ارسلان و برادر ملکشاه سلجوقی، بنیان‌گذار سلسلۀ سلجوقیان شام. ملکشاه پیش از سلطنت، یکی از امیران ترک‌تبار خود به‌نام اَتْسِز بن اُوَق (ﻫ م) را با سپاهی برای تصرف شام و فلسطین که قلمرو فاطمیان مصر بود، فرستاد.
  • تتوی | تَتَوی‌، احمد بن‌ نصرالله‌ فاروقی‌ (د 996ق‌ / 1588م‌)، معروف‌ به‌ قاضی‌ احمد يا ملااحمد تتوی‌، تاریخ‌نویس‌ عصر تیموریان‌ هند. تاریخ‌ و محل‌ دقیق‌ ولادت‌ او دانسته نیست‌ (الیت،V / 150 )، اما‌ نقوی‌ تولد او را پیش‌ از 940ق‌ و در شهر تته‌ (تهتهه‌) دانسته‌ است‌
  • احسن التواریخ |
  • احمد، دوم | (دوم) (6 ذیحجۀ 1052-27 جمادی‌الآخر 1106 ق / 15 فوریۀ 1643-6 فوریۀ 1695 م)، بیست و یكمین فرمانروای امپراتوری عثمانی و سومین پسر سلطان ابراهیم، مادرش معزز سلطان، دومین همسر ابراهیم بود (نعیما، 4 / 20).
  • احمد، اول | (اول) (998-23 ذیقعدۀ 1026 ق / 1590-12 نوامبر 1617 م)، چهاردهیمن سلطان عثمانی، معاصر با شاه عباس اول صفوی.
  • احمد اسعد افندی |
  • احمد اعرج |
  • احمد بای اول | ابوالعباس احمد بن مصطفی (1221-16 رمضان 1271 ق / 1806-2 ژوئن 1855 م)، دهمین فرمانروا از سلالۀ بایهای حسینی تونس.
  • احمد بن ابراهیم ضبی |
  • احمد بن ابی خالد احول | ابوالعباس (ذیقعدۀ 211 / فوریۀ 827). دیوانسالار و وزیر نامدار عصر مأمون عباسی. از زادگاه و زمان ولادت او اطلاعی در دست نیست.
  • احمد، سوم | اَحْمَد (سوم) (1084- 1149 ق / 1673-1736 م)، فرزند سلطان محمد چهارم و بیست و سومین سلطان عثمانی.
  • احمد بن ابی دؤاد ایادی | ابوعبدالله (ح 160- محرم 240 ق / 777- ژوئن 854 م)، فقیه و قاضی مشهور معتزلی و پدید آورندۀ ماجرای «محنه» در عصر اول عباسی.
  • احمد بن ابی سعید | غیاث‌الدین (855- 899 ق / 1451-1494 م)، پسر سلطان ابوسعید گوركان (ه‍ م) كه پس از مرگ پدر و تقسیم قلمرو او، در سمرقند به حكومت نشست.
  • احمد بن ابی شجاع |
  • احمد بن اسد بن سامان خدات | (د 250 ق / 864 م)، امیر فرغانه و سمرقند و سر سلسلۀ سامانیان.
  • احمد بن اسماعیل سامانی | ابونصر (مق‍ 301 ق / 914 م)، ملقب به امیر شهید، دومین امیر سامانی خراسان و ماوراءالنهر كه بر مناطق گسترده‌ای در شمال و شرق و بخشهایی از غرب ایران فرمان می‌راند.
  • احمد بناکتی | یا فناكتی (مق‍ 681 ق / 1282 م)، دیوان‌سالار و وزیر مسلمان قوبیلای قاآن، فرمانروای مغولی چین. نام او در برخی ازمنابع چینی: هوئی هو (نك‍ : فرانكه، 224)، در سفرنامۀ مـاركوپولو: آكماك (ص 176) و در منـابع تركی: آخمت (نك‍ : مارسدن، 176) آمده است.
  • احمد بن حسن مادرانی | شخصیتی با زندگی ابهام‌آمیز از نیمۀ دوم سدۀ 3 ق / 9 م كه در پاره‌ای منابع، از او به عنوان یك شیعی متنفذ نام برده می‌شود.
  • احمد بن حسین کاتب | تاریخ‌نگار ایرانی سدۀ 9 ق / 15 م و مؤلف تاریخ جدید یزد.
  • احمد بن سعید |
  • احمد بن زینی |
  • احمد بن خصیب | ابوالعباس (د 265 ق / 879 م)، وزیر و دیوان سالار متنفذ عباسیان.
  • احمد بن حسن میمندی | ابوالقاسم (د 25 محرم 424 ق / 31 دسامبر 1032 م)، ملقب به شمس الكفاة، دیوان‌سالار و وزیر مشهور سلطان محمود و مسعود غزنوی، مهم‌ترین و كهن‌ترین منابع موجود دربارۀ زندگانی میمندی تاریخ یمینی نوشتۀ عتبی و تاریخ معروف بیهقی است.
  • احمد بن سهل، ابن هاشم | ابن هاشم بن ولید (د ذیحجۀ 307 / مۀ 920)، از دهقانان و سرداران برجستۀ ایرانی اواخر حكومت صفاری و اوایل دولت سامانی.
  • احمد بن طولون | ابوالعباس (220-20 ذیقعدۀ 270 ق / 835-20 مۀ 884 م)، بنیان‌گذار سلسلۀ طولونیان مصر.
  • احمد بن عباس | ابوجعفر قرطبی (مق‍ 21 ذیحجۀ 427 ق / 15 اكتبر 1036 م)، كاتب، ادیب و وزیر اندلسی.
  • احمد بن عبدالعزیز بن ابی دلف |
  • احمد بن عبدالله بن ابراهیم |
  • احمد بن عبدالله مستور | از امامان اسماعیلیه در دورۀ ستر و از خلاف محمد بن اسماعیل بن جعفر (ع) كه انشای مجموعۀ رسائل اخوان الصفا بدو منسوب است.
  • احمد بن عبدالله خجستانی | (مق‍ 268 ق / 882 م)، از امرا و سرداران برجستۀ اواخر عصر طاهریان كه پس از انحطاط این دودمان، بر سر امارت خراسان با صفاریان در افتاد.
  • تجارب‌الامم | تَجارِبُ الْاُمَم، عنوان یکی از مشهورترین منابع تاریخی، نوشتۀ ابوعلی مسکویه (ه‍ م)، مورخ، فیلسوف، پزشک و ادیب پرآوازۀ ایرانی.
  • تجدد و تجددطلبی* |
  • تجیب* |
  • الجاء | اِلْجاء، یا تلجئه، اصطلاحی به معنی نوعی واگذاری زمین. الجاء در لغت از مادۀ لَجَأَ به معنای پناه جستن، تكیه و استناد كردن و مدد طلبیدن، و نیز به معنای اختصاص چیزی به كسی، یا واداشتن كسی به انجام دادن كاری به اكراه آمده است (ابن منظور، ذیل لجأ).
  • الجا | اُلْجا، به معنای غنیمت، درآمد، منفعت كه در منابع فارسی به صورتهای گوناگون اُلجا، اولجای و اولجه (رشیدالدین، 1/ 337، 338، 2/ 1364؛ عبدالرزاق، 1/ 50؛ نظام‌الدین، 216؛ فضل‌الله، 42؛ معین‌الدین، 325، 417) ضبط شده، واژه‌ای است مغولی از مادۀ اُلْ‍ ـ (= یافتن، دست یافتن، كسب كردن، به دست آوردن و حاصل كردن) با پسوند ...
  • التتمش | اِلْتُتْمِش، ابوالمظفر شمس‌الدنیا والدین، سومین سلطان ترك دهلی (607-633 ق/ 1210-1236 م). نام او در منابع تاریخی به صورتهای اَلْتَمِش، اَلْتَمْش، ایلتِمِش، التدمش، آلتمش و ایلتتمش نیز آمده است (نک‍ : «تاریخ ... »، V/ 209-210؛ قزوینی، 1/ 94-95)، اما در كتیبه‌های قطب منار كه به دستور خود او نوشته شده، وی را التت...
  • الجایتو |
  • الدم | اَلْدَم، خلیل (1277- رمضان 1357 ق/ 1861- نوامبر 1938م)، مشهور به خلیل ادهم، باستان‌شناس، مورخ و سكه‌شناس معروف ترك، پسر كوچك ابراهیم ادهم پاشا (ه‍ م)، صدراعظم عثمانی. ضبط «الدم» برای نام او كه در بیشتر مآخذ آمده است، می‌تواند شكل دیگری از ادهم باشد، اما اینک‍ه او خود را در آثارش خلیل ادهم نـامیده، درست‌تـر ‌ب...
  • الشتر | اَلَشْتَر، شهری از شهرستان سلسله در استان لرستان. نام الشتر در مآخذ اسلامی به صورتهای لاشتر (اصطخری، 197؛ ابن حوقل، 2/ 358، 360)، لیشتر ( حدود العالم، 407؛ ابن‌اثیر، 10/ 398؛ راوندی، 209، 229) و اشتر (ظهیرالدین، 55) آمده است. یاقوت آن را به دو گونۀ اشتر و لاشتر آورده، ولی تلفظ محلی آنجا را لیشتر دانسته است (1...
  • الغ بیگ کورگان | اُلُغْ بِیگِ كورْگان (مق‍ 853 ق/ 1449م)، فرزند ارشد شاهرخ و نوۀ امیر تیمور كورگان، فرمانروای خراسان و شاهزادۀ هنرمند و هنرشناس تیموری. نام اصلی وی به نوشتۀ بیشتر تاریخ‌نویسان محمد طَرَقای (طرغای یا ترقای)، و به نوشتۀ برخی از تاریخ‌نویسان عرب تِمُر (تیمور) بود و به احترام نیا یا نیای بزرگش (پدر تیمور)، «اولوغ ...
  • الفتکین | اَلْفْتِکین (محرف الب‌تکین که به صورت افتکین و هفتکین نیز آمده است)، ابومنصور شرابی (د 368 یا 372ق/ 979یا 982م)، از امرای ترک آل‌بویه (ه‍ م) که پس از مرگ معزالدوله یک چند بر دمشق و برخی شهرهای شام فرمان راند.
  • الکا |
  • القاص میرزا | اَلْقاصْ میرْزا (921- مق‍ ‍956 ق/ 1515- 1549م)، ملقب به ابوالغازی، فرزند شاه اسماعیل اول صفوی. وی مقارن با جنگ چالدران در تبریز دیده به جهان گشود (خواندمیر، غیاث‌الدین، 4/ 550؛ دربارۀ علت نام‌گذاری او، نک‍ : سیوری، 93). نام او را به صورتهای القاسب (خواندمیر، امیرمحمود، 405؛ افوشته‌ای، 96)، القاس (قزوینی، یحیى...
  • الله وردی خان | اَللّهْ‌‌وِرْدی خان (د 14 ربیع‌الآخر 1022 ق/ 24 مۀ 1613م)، حاکم فارس و سردار قدرتمند شاه‌عباس اول صفوی. وی از ارمنیهای مسیحی گرجستان بود که در نوجوانی به بردگی فروخته شد و پس از آنکه چندبار صاحب وی تغییر کرد، سرانجام در زمرۀ غلامان دربار شاه طهماسب اول درآمد و به اسلام گروید (دلاواله، 331)؛ سپس به خدمت حمزه م...
  • الیاس بن اسحاق |
  • الوندبیگ |
  • الیاس بن اسد |

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: