مقالات

موضوع بندی

جستجوی الفبایی

اشتاینر، یاکوب | بخش علوم پایه و مهندسی \eštāyner\، یاکوب (1796-1863 م / 1211- 1280 ق)، ریاضی‌دان سویسی. او از بنیادگذاران هندسۀ ترکیبی نوین، موسوم به هندسۀ تصویری است.
اشتس | بخش هنر و معماری \eštos\، فایت (ح 1445-1533 م / 849 - 939 ق)، پیکرتراش آلمانی. او از برجسته‌ترین پیکرتراشان سدۀ 16 م آلمان به شمار می‌رود.
اشتری یزدی | بخش ادبیات \aštarī-ye yazdī\، عبدالمحمد، فرزند محمدعلی مستوفی، ملقب و متخلص به «اشتری»، شاعر سدۀ 13 ق / 19 م که نام او را عبدالحمید نیز ثبت کرده‌اند (خاضع، 12؛ فتوحی، 178).
اشتفان |
اشتغال، شورای عالی |
اشتفان | بخش علوم پایه و مهندسی \eštefān\، یوزف، یا استفان (1835-1893 م / 1251- 1310 ق)، فیزیک‎دان اتریشی که در 1879 م قانون تابش اجسام سیاه (اجسامی که همۀ پرتوهای تابیده‌شده به خود را جذب می‎کنند) را تدوین کرد.
اشترینان | مژگان نظامی بخش و شهری واقع در شهرستان بروجرد از استان لرستان.
اشترزمان | بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه \eštrezemān\، گوستاف (1878- 1929 م / 1257- 1308 ش)، دولتمرد آلمانی و برندۀ جایزۀ صلح نوبل در 1926 م (همراه با آریستید بریان).
اشترقه* |
اشترجان، مسجد جامع | هایده لاله ُشْتُرْجان، مَسْجِدِ جامِع، این مسجد در 36 كیلومتری جنوب غربی اصفهان در منطقۀ لنجان (امروزه از توابع فلاورجان: سرشماری عمومی، 17) واقع شده است. مسجد جامع اشترجان به استناد كتیبه‌های تاریخی آن، در 715 ق / 1315 م به دستور خواجه فخرالدین محمد بن محمود بن علی اشترجانی ساخته شده است كه یكی از نمونه‌های نفیس معماری...
اشتارک، یوهانس | بخش علوم پایه و مهندسی \eštārk\، یوهانِس (1874-1957 م / 1253-1336 ش)، فیزیک‌دان آلمانی.
اشتاد یشت | عسکر بهرامی \aštād yašt\، هجدهمین یشتِ اوستا، سرودی در ستایش اشتاد (ه‍ م)، از ایزدان زردشتی.
اشتاین اشنایدر | عسکر بهرامی \eštāyn-ešnāyder\، موریتس (1816- 1907 م / 1231-1325 ق)، خاورشناسی آلمانی، دارای آثار گوناگون در زمینه‌های ادبیات عبری و عربی، مشهور به پدر کتاب‌شناسی یهودی.
اشتارک، اثر | بخش علوم پایه و مهندسی \asar-e eštārk\، شکافت خطوط طیف اتمها، یونها و مولکولهای تابنده، هنگامی که در معرض میدانهای الکتریکی قوی قرار گیرند.
اشتاد گشنسب | عسکر بهرامی \aštād gošnasp\، از شخصیتهای بنام روزگار ساسانیان که در منابع تاریخی، نام و منصب وی به‌اختلاف یاد شده است.
اشتاین بک | بخش ادبیات جهان \eštāyn-bek\، (در انگلیسی: اِستاین‌بِک)، جان اِرنست (1902- 1968 م / 1280-1347 ش)، نویسندۀ آمریکایی و برندۀ جایزۀ نوبل 1962 م در ادبیات.
اشترخانیان | مهرداد قدرت دیزجی یا اشترجانیان، سلسلۀ فرمانروایان ماوراءالنهر (1007- 1199 ق / 1598-1785 م)، كه نسب خود را به جوجی پسر چنگیزخان می‌رسانند. امرای این خاندان از بازماندگان خانات حاكم اشترخان (هشترخان) یا حاجی طرخان (شهری در شمال دریای خزر) بودند كه پس از فروپاشی آن دولت به دست روسها در 963 ق / 1556 م به بخارا، پایتخت دولت شیبانی...
استفان ـ بولتزمن، قانون |
اشتهای گرجی | کامران کسایی میرزاعبدالله (1245- 1289 ق / 1829-1872 م)، شاعر و خوشنویس دورۀ قاجار كه شهرتش بیشتر به سبب سرودن اشعاری دربارۀ خوردنیهاست. او با تخلص اشتها و سرگشته شعر می‌سروده است.
اشتود |
اشتورم اونددرانگ | بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه \eštūrm-ūnd-derāng\، (در آلمانی بـه معنای توفان و شور)، جنبش ادبـی آلمانی در سالهای پایانی سدۀ 18 م که طبیعت، احساس و فردگرایی را ارج می‌نهاد.
آشخانه | احمد آرین نیا \(āš-xāne(a\، مرکز شهرستان مانه ‌و سَمَلقان در استان خراسان شمالی.
اشتن | بخش هنر و معماری \ašten\، یا اَشتُن، سِر فردریک ویلیام مَلِندِین (1904- 1988 م / 1283- 1367 ش)، طراح باله و رقصندۀ (بالِریَنِ) انگلیسی.
آشتیانی، جواد | خسرو خواجه نوری \āštiyānī\، جواد (1275-1360 ش / 1896- 1981 م)، پزشک و از دولتمردان عصر پهلوی دوم.
اشتوتگارت | بخش جغرافیا \eštūtgārt\، شهـر و مـرکز ایـالت بـادِن ـ وورتِمبِرگ (از 1945 م) در جنوب غربی آلمان.
آشر | بخش ادیان و عرفان \āšer\، جیمز (1581-1656 م / 988-1066 ق)، اسقف ایرلندی که علاوه بر فعالیتهای سیاسی، به‌سبب کارهایش در زمینۀ متون اوائل مسیحیت، به‌ویژه گاه‌شماری وقایع عهد قدیم، شهرت و اعتبار دارد.
اشتورم | بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه \eštūrm\، یوهانِس (1507- 1589 م / 913- 997 ق)، انسان‌گرا، آموزشگر و نویسندۀ آلمانی.
اشتی گفیه | محمد شکری فومنی \aštī-gafya\، یکی از دیوان اوستایی و از هماوردان گرشاسب.
اشتن ـ وارنر | بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه \ašten-vārner\، سیلویا (1905-1984 م / 1284- 1363 ش)، داستان‌نویس و آموزگار اهل زلاندنو.
اشدق | مینو اخوان راد ابوامیه عمرو بن سعید بن عاص اموی (د 70 ق / 689 م)، از والیان و فرماندهان مشهور دولت اموی. به نظر می‌آید كه شهرت وی به اشدق ناشی از كجی دهانش بر اثر سكته بوده باشد و به همین سبب او را لطیم الشیطان و لطیم الجن (سیلی خوردۀ شیطان و جن) نیز خوانده‌اند (بلاذری، 4(1) / 441؛ ابن درید، 79؛ ثعالبی، 75)، هرچند فرزندانش ...
آشتیانی | محمدعلی مولوی آشْتیانی، حاجی میرزا محمدحسن (1248-1319ق / 1832-1901م)، از فقهای بزرگ و برجستۀ شیعۀ امامی، در آشتیان زاده شد. سه ساله بود که پدرش درگذشت. پس از آموزش خواندن و نوشتن، در 13 سالگی به بروجرد رفت و مدت 4 سال در آن شهر به تحصیل ادبیات پرداخت. آنگاه به نجف رفت و در نزد عالمان آنجا تلمذ کرد. وی به زودی چنان در تحصیل...
اشتقاق | جمیله اعظمیان \ešteqāq\، در لغت به معنی «گرفتن کلمه‌ای از کلمۀ دیگر» (صفی‌پوری؛ لغت‌نامه ... ).
اشتهارد | جعفر اسحاقی تیموری خش و شهری از توابع شهرستان كرج واقع در استان تهران. نام اشتهارد در اغلب منابع به همین صورت آمده است؛ نـادر میرزا (ص 115) آن را اشتهـار آورده است (نیز نك‍ : ملامحمدی، 43-44، 46).
اشراق مراغه ای | پیام شمس الدینی \ešrāq-e marāqeʾī\، میر عبدالفتاح موسوی مراغی، از شاعران و عارفان نیمۀ دوم سدۀ 12 ق / 18 م.
اشتیفتر | بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه \eštīfter\، آدالبرت (1805- 1868 م / 1220-1284 ق)، داستان‌نویس اتریشی.
اشرف* |
آشتیانی، خاندان | اردشیر سنایی \xāndān-e āštiyānī\، از خاندانهای معروف در دورۀ قاجار و پهلوی.
اشراق | حسین ضیایی
آشتیان، شهر | هادی عالم زاده آشْتیان، شهر و مرکز شهرستانی به همین نام از استان مرکزی ایران، واقع در‌°50 و ´1 طول شرقی و‌°34 و ´33 عرض شمالی (مفخم‌پایان، 7؛ آمارنامه، 27؛ در نقشۀ عملیات مشترک: °50 طول شرقی و‌°34 و‌´31 عرض شمالی) در فاصلۀ 80 کیلومتری شمال شرقی اراک (مرکز استان مرکزی)، 120 کیلومتری جنوب غربی قم، و بر سر راه فرعی قم، گرکان و...
آشتیانی، جلال الدین | جواد طباطبایی ‌‌ \āštiyānī\، جلال‌الدین، شارحِ فلسفۀ متعالیه و عرفان نظری.
اشر | بخش هنر و معماری \ešer\، (در هلندی: اِسِر)، ماوریتْس کُرنِلیس (اِم سی) (1898-1972 م / 1277-1351 ش)، هنرمند گرافیست هلندی.
اشراف، دیوان | صادق سجادی اصطلاح و نیز عنوان دیوانی در ممالك اسلامی كه به طور كلی به معنای نظارت بر امور ادارات و اجزاء دستگاه دیوان‌سالاری به كار می‌رفته، اما حوزۀ كاربرد و مصادیق آن متغیر بوده است. متولی شغل اشراف را مُشرِف (جمع آن مشارف، نك‍ : دوزی، I / 750)، و خود آن شغل را مشارفه نیز می‌گفتند (مثلاً نك‍ : ماوردی، 110).
اشعث بن قیس کندی | علی بهرامیان ابومحمد (د ح 40 یا 41 ق / 660 یا 661 م)، از مردان مشهور در تاریخ نیمۀ نخست سدۀ 1 ق. وی بزرگ قبیلۀ پرنفوذ كنده، از آغاز مسلمانی تا هنگام مرگ در بسیاری حوادث نقش عمده داشت و می‌توان گفت كه حضور او در پاره‌ای مواقع خود حادثه ساز بود. ملك‌داری و فرمانروایی در خاندان او سابقه‌ای دراز داشت و به همین سبب، توجه به وض...
اشرف اوغلی | توفیق هاشم پور سبحانی عبدالله بن احمداشرف بن محمد رومی، صوفی و شاعر سدۀ 8- 9 ق / 14-15 م و مؤسس طریقت اشرفیه در تركیۀ عثمانی. به مناسبت نام پدر به اشرف اوغلی، ابن اشرف و اشرف‌زاده نیز مشهور شد (IA, IV / 396؛ «دائرةالمعارف جدید ... 1»،III / 859؛ «دائرةالمعارف ترك2»، XV / 476)، و از آنجا كه زادگاهش ازنیق (ه‍ م) بوده، به ازنیقی نیز ش...
اشرف خان |
اشرف الدین حسینی گیلانی |
اشرف زاده اسکندانی | خسرو خواجه نوری \ašraf-zāde-ye eskandānī\، محمود (ح 1302-1333 ق / 1885-1915 م)، از مبارزان مشروطه‌خواه، روزنامه‌نگار و سیاسی‌نویس عصر پس‌از مشروطیت.
اشرفی | جواد نیستانی نام سكۀ زر با وزن معین 45 / 3 گرم كه از اواسط قرن 9 ق توسط مملوكان مصری در جهان اسلام رواج یافت و در اوایل قرن 10 ق سراسر ایران را فرا گرفت و ضرب آن با اوزان متغیر تا اواخر دورۀ قاجار ادامه پیدا كرد
اشروسنه |
اشرودینگر |

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام

در جستجوی چه هستید ؟

مقالات

ورود به سایت

ثبت نام