تاریخ

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابن ماهان، علی | علی بن عيسی بن ماهان (مق‍ 195ق / 811م)، از اميران و فرمانروايان نامدار دورۀ نخستين حكومت عباسيان كه مدتی از سوی هارون‌الرشيد حكومت ناحيۀ خراسان را در دست داشت.
  • ابن مجاور، ابوالفتح نجم الدین یوسف بن یعقوب | ابوالفتح نجم‌الدين يوسف بن يعقوب بن محمد بن علی شيبانی دمشقی (601-690ق / 1205-1291م)، مورخ و جغرافی‌نگار.
  • ابن مجاور، ابوالفتح نجم الدین یوسف بن حسین | ابوالفتح نجم‌الدين يوسف بن حسين بن محمد بن حسين فارسی (549-601ق / 1154-1205م)، وزير، شاعر، اديب و نحوی.
  • ابن محرز، ابوالعباس | ابوالعباس احمد بن محرز بن شريف محمد (مق‍ ذيقعدۀ 1096 / اكتبر 1685).
  • ابن مخلد | لقب دو تن از ديوان‌سالاران و وزيران ايرانی نژاد عهد عباسی در سده‌های 3 و 4ق / 9 و 10م و شاخه‌ای از خاندان ابن جرّاح (ه‍ م) كه اصلاً از ديرقُنّی نزديك بغداد برخاستند.
  • ابن محلی | ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن قاضی سجلماسی (967- مق‍ 8 رمضان 1022ق / 1560-12 اكتبر 1613م)، فقيه و صوفی.
  • ابن مخلد، ابوالعلاء | ابوالعلاء صاعد (د 276ق / 889م)، وزير المعتمد خليفۀ عباسی و كاتب الموفق برادر و وليعهد او كه به همين سبب به ذوالوزارتين ملقب شد.
  • ابن مردنیش | ابوعبدالله محمد بن سعد بن محمد بن سعد (يا احمد) بن مردنيش جذامی‌يا تُجيبی (518 -567ق / 1124-1172م)، امير شرق اندلس كه حدود 25 سال بر آن نواحی حكم راند
  • ابن مریم | ابوعبدالله محمد بن محمد بن احمد، شريف مليتی مديونی تلمسانی (د پس از 1014ق / 1605م)، فقيه مالكی، مورخ و اديب.
  • ابن مرزبان محولی |
  • ابن مستوفی اربلی | ابوالبركات شرف الدين مبارك بن احمد بن مبارك بن موهوب بن غنيمة بن غالب لخمی اربلی (564-637ق / 1169- 1239م)، مورخ، اديب، شاعر، آشنا به علم حديث و متبحر در فن استيفا.
  • ابن مسعده |
  • ابن مسکویه |
  • ابن مشطوب | ابوالعباس احمد بن علی بن احمد بن ابی‌الهيجاء ابن عبدالله بن ابی‌الخليل بن مرزبان هَكّاری، ملقب به عمادالدين (575- 619ق / 1179-1222م)، از اميران سلسلۀ ايوبيان مصر و از اكراد هَكّاريّه.
  • ابن مطلب | ابوالمعالی مجدالدين هبةالله بن محمد بغدادی ملقب به ولی‌الدوله (به روايت هندوشاه، 291؛ ولی‌الدين) و مشهور به ابن مطلب (443- ح 503ق / 1051- 1109م)، وزير شيعی مذهب خليفه مستظهر بالله عباسی.
  • ابن معصوم |
  • ابن مطروح | ابوالحسن جمال‌الدين يحيی بن عيسی بن ابراهيم (592- 649ق / 1196-1251م)، اديب، دبير و سياستمدار مصری دورۀ ايوبيان.
  • ابن مسلمه | شهرت گروهی از رجال خاندان ايرانی آل رُفيل كه در سده‌های 4-7ق / 10-13م در عرصۀ علم و ادب و سياست عصر عباسی پرآوازه شدند.
  • ابن معمر |
  • ابن مغربی |
  • ابن مفرج |
  • ترکان جوان | عنوانی که عموماً بر هر نهضت و جریان سیاسی ضداستبداد عثمانی در سدۀ 13ق/ 19م و به‌خصوص بر نهضت مخالفان سلطان عبدالحمید دوم در درون و برون قلمرو امپراتوری عثمانی اطلاق می‌شد. این جریان روشن‌فکرانه با شعار و هدف اصلاح ساختار اداری، دفاع از آزادی و برابری، و برچیده شدن استبداد، بیش از نیم قرن (1277-1337ق/ 1860-191...
  • ترکان خاتون | ترکان یا درست‌تر ترکن (د ح 630ق/ 1233م)، نام یا لقب همسر سلطانْ تکش و مادر سلطان محمد خوارزمشاه. وی از سوی تاریخ‌نویسان به خردمندی، حسن تدبیر و بخشندگی و در عین حال، به سنگ‌دلی، خون‌ریزی، خودخواهی، قدرت جویی و خوش‌گذرانی مشهور و منسوب شده است. واژۀ ترکان، که در برخی نوشته‌ها به صورت تُرکان و یا تورگان ضبط شده...
  • ترکمانچای، عهدنامه | عهدنامه‌ای که پس از دورۀ دوم جنگهای ایران و روس، میان دو دولت در شعبان 1243/ فوریۀ 1828منعقدشد و به‌موجب‌آن بخشهای مهمی‌از قفقاز و آذربایجان از ایران جدا گردید.
  • ترکی بن سعید |
  • ترکی بن عبدالله |
  • تغلب، بنی | تَغْلِب، بَنی (در حالت منسوب تَغ‍لَبی به فتح لام)، قبیله‌ای مشهور از عرب شمالی که نسبشان به ربیعه، سپس به عدنان می‌رسد و گروه بسیاری از دانشمندان و شاعران و جنگاوران از آن برخاسته‌اند (حازمی، 31؛ سمعانی، 3/ 57 بب‍‌ ).
  • تغلق تیمور، خاندان | تُغْلُقْ تِیْمور، خانْدان (تغلق= توغ = درفش، پرچـم، علم لوق ~ لوغ = پسوند نسبت در زبان تركی)، نام سلسله‌ای مغول‌تبار منسوب به خاندان جغتای، پسر دوم چنگيزخان كه روزگاری دراز بر تمام يا قسمتی از تركستان شرقی يا تركستان چين، يعنی ايالت سين كيانگ (شين‌جيان)، كاشغر، ختن، تورفان، واحۀ تریم (طـرم ~ طـارم) و شايد بخش...
  • تغلق شاهیان | خاندانی از سلاطین مسلمان دهلی که حدود یک سده(720-815ق/ 1320-1412م) بر قلمرو نسبتاً وسیعی در شبه قاره فرمان راندند. بنیان‌گذار این سلسله،غیاث‌الدین تغلق (سل‍‍ 720-725ق/ 1320-1325م) فرزند تغلق خان و متعلق به یکی از قبایل ترک ساکن نواحی مرزی شبه قارۀ هند و آسیای مرکزی بود.
  • تغلبی | هشام بن عمرو (د ح 158ق/ 775م)، دولتمرد عرب در اواخر دورۀ اموی و عهد منصور عباسی. چنان‌که از نام و عنوان تغلبی پیدا ست، نسب او به تغلب بن وائل می‌رسید (نک‍ ‍: کلبی، 571؛ ابن حزم، 306). در میان مآخذ موجود، تنها ازدی از او با نسبت زُهَیری یاد کرده (مثلاً ص 76، 107) که نام یکی از نیاکان اوست (برای این نام در سلسل...
  • تقتمیش | تُقْتَمیش، ناصرالدین (غیاث‌الدین) تقتمیش (= توقتامیش = توقتمیش = توختامیش) خان، یکی از فرمانروایان قدرتمند و نام‌آور اردوی زرین و در حقیقت واپسین فرمانروای قدرتمند آن خاندان در دشت قپچاق. کلمۀ توقتمیش مرکب از فعل مغولی توغتا = آرمیدن/ آسودن + میش شناسۀ فعل ماضی ترکی به معنای آرامش یافته و برآسوده است (لسینگ، ...
  • تقی زاده | سیدحسن، از مشهورتـرین رجال صدر مشروطۀ ایران، سیاستمدار، محقق نامدار و صاحب آثاری برجسته در تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام.
  • تکش |
  • تکلة بن هزار اسب |
  • تکلة بن زنگی |
  • تکه اوغوللری |
  • تکه |
  • تل باشر | تَلِّ باشِر، شهر و دژی مشهور در شمال سوریه به فاصلۀ حدود 40 کیلومتر از حلب که به روزگار جنگهای صلیبی به سبب موقعیتش، از اهمیتی خاص برخوردار بود و چندین بار میان فرمانروایان مسلمان و صلیبی دست به دست شد.
  • تمام بن عامر | تَمّامِ بْنِ عامِر، ابوغالب (184- جمادی‌الآخر 283ق/ 800- ژوئیۀ 896م)، وزیر، ادیب، شاعر و تاریخ‌نگار اندلسی. خاندان او از موالـی عبـدالرحمان بـن ام حَکَم ثقفـی‌ ــ والـی کوفـه در 58 ق/ 678م (نک‍ : طبـری، 5/ 309) ــ بودند (ابن‌حیان، 179؛ ابن‌ابار، 1/ 143) و نیای بزرگ او، ابوغالب تمام بن علقمه (د 196ق) با سپاه ب...
  • تمغا |
  • تمیم بن بلکین |
  • تمیم | تَمیم، از قبایل بزرگ عرب. گرچه حضور و نقش تمیم به عنوان یکی از بزرگ‌ترین قبایل عرب، در بسیاری از رویدادهای سده‌های نخست هجری در سرتاسر سرزمینهای اسلامی چشمگیر است، اما در واقع، کمتر وجهی بجز اشتراک در نَسَب، آنها را به یکدیگر پیوند می‌داد. از گذشته‌های دور، قبیلۀ تمیم در مقایسه با دیگر قبایل عربی، به کثرت جمع...
  • تمیم بن معز |
  • تنباکو، نهضت | تَنْباکو، نَهْضَت، عنوانِ جنبش سراسری مردم ایران به رهبری علمای دینی برای مخالفت با قرارداد واگذاری امتیاز انحصار بازرگانی توتون و تنباکو به یک شرکت انگلیسی.
  • تنبیه الامة و تنزیه المله | تَنْبیهُ الْاُمَّة وَ تَنْزیهُ الْمِلّه، کتابـی از میرزا محمد حسین نائینی در اثبات سازگاری اصول مشروطیت با مبانی اسلام و مذهب شیعه. نائینی از چهره‌های مشهور و برجستۀ حوزۀ نجف و از شاگردان مبرز میرزا محمدحسن شیرازی بود (نک‍ : ه‍ د، نائینی).
  • تنکابنی، محمدولی |
  • تنکز |
  • تنظیمات | تَنْظیمات، یـا تنظـیـمـات خـیـریـه، نهضت نـوگـرایـی و اصلاح‌طلبی در ساختار سیاسی ـ حقوقی، فرهنگی و اجتماعی جامعۀ عثمانی در سدۀ 13ق/ 19م.
  • تنگستانی |
  • تنوخ | تَنوخ، عنوان اتحادیه‌ای کهن متشکل از چندین قبیلۀ بزرگ عرب قحطانی و عدنانی. این قبایل به روزگار کهن هم‌پیمان شدند که در بحرین اقامت گزینند و از مصالح و منافع هم دفاع کنند. این پیمان به سبب نقشی که در تأمین مصالح سیاسی ـ اجتماعی این قبایل ایفاء کرد، با گذشت زمان به عنوان نسب مشترکی برای این قبایل درآمد. هرچند د...

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: