0 سبد خرید
جستجوی پیشرفته

مقالات

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابو اسحاق ابراهیم بن آلب تکین |
  • حسن پاشا قره حصارلی | علی اکبر دیانت
  • حسن جلایر* |
  • حسن چوپانی* |
  • حسن بن نوح قمری | سعید اکبری شاد حَسَنِ بْنِ نوحِ قَمَری، مکنى به ابومنصور بخاری، پزشک سدۀ 4 ق / 10 م. تاریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست و از زندگی او نیز اطلاعی در دست نیست.
  • حسن بن نوح | فریبا شکوهی حَسَنِ بْنِ نوح، دانشمند اسماعیلی‌مذهب (د 11 ذیقعدۀ 939 ق / 4 ژوئن 1533 م). از تاریخ ولادت و جزئیات زندگی او، جز اشارات مختصری که خود در کتاب الازهار آورده
  • حسن دهلوی | پریسا سنجابی حَسَنِ دِهْلَوی، شاعر، عارف و سخنور بزرگ پارسی‌گوی اواخر سدۀ 7 ق / 13 م و اوایل سدۀ 8 ق / 14 م در شبه‌قاره، مشهور به «سعدی هندوستان» از معاصران و معاشران امیر خسرو دهلوی.
  • حسن تعلیل | اصغر دادبه حُسْنِ تَعْلیل، اصطلاحی بلاغی و صنعتی از جملۀ صنایع بدیع معنوی، به معنی زیبا و هنرمندانه آفریدنِ علت در سخن ادبی. این صنعت گونه‌ای علت‌یابی است که با علت‌یابی در علم و فلسفه متفاوت است.
  • حسن تخلص* |
  • حسن رماح | عنایت الله فاتحی نژاد حَسَنِ رَمّاح (636-695 ق / 1239-1295 م)، محمد بن عیسی بن اسماعیل حنفی، ملقب به نجم‌الدین و معروف به احدب، نویسندۀ آثاری در فنون جنگ
  • حسن پاشا داماد | علی اکبر دیانت حَسَنْ پاشا داماد (د ربیع‌الآخر 1125/ آوریل 1713)، صدراعظم عثمانی در نخستین سال سلطنت احمد سوم، بیست و سومین سلطان عثمانی (سل‍ 1115-1143ق/ 1703-1730م).
  • حسن صباح | فرهاد دفتری حَسَنِ صَبّاح، بنیان‌گذار دعوت و دولت اسماعیلیۀ نزاری در ایران. از آغاز زندگی حسن صباح، که اسماعیلیان نزاری معاصرش او را «سیدنا» خطاب می‌کردند، اطلاعات اندکی در دست است.
  • ابن ابی لیلی |
  • ابناء | کاظم برگ نیسی اَبناء، یا بنوالاحرار، یا ابناء فارس، نام فرزندان گروهی از ایرانیان كه به دوران پادشاهی خسرو انوشیروان به یاری سیف‌بن ذی یزین گسیل شدند و یمن را گشودند و از آن پس در این سرزمین ماندگار شدند. نام و خاستگاه: نام ابناء (پسران) دربارۀ فرزندانِ این ایرانیان از آن رو به كار رفت كه پدران و مادران آنان هم‌نژاد نبودند...
  • ابّار |
  • ابراهیم قزوینی |
  • ابراهیم غزنوی |
  • ابراهیم قوام فاروقی | علی بته کن اِبْراهیم قَوامِ فاروقی، فرهنگ‌نویس، صوفی و شاعر پارسی زبان در سدۀ9 ق / 15م، اهل مِنیر، شهری در بهار، از ایالات شرقی هند و مؤلف فرهنگ شرفنامۀ منیری. آگاهی مختصری كه از زندگی ابراهیم فاروقی در دست است، برگرفته از فرهنگ اوست. وی در زمان ابوالمظفر باربك شاه (864- 879 ق / 1459-1474 م)، از امرای بنگال می‌زیسته، و ...
  • ابراهیم مروزی | منوچهر پزشک اِبْراهیمِ مَرْوَزی، یا مروروذی (قفطی، 284)، ابویحیی، پزشک، حکیم، منطقی، هندسه‌دان و از انتقال‌دهندگان علوم یونانی به عالم اسلامی (ابن ابی اُصیبعة، 2 / 226-227، 3 / 225). از تاریخ ولادت و مرگ او آگاهی دقیقی در دست نیست، اما چون معاصر و استاد ابوبشر متی بن یونس (د 329ق / 941م) شارح معروف آثار منطقی ارسطو بود، ...
  • ابراهیم موصلی | مهران ارزنده اِبْراهیمِ موصِلی، ابواسحاق، ابراهیم بن ماهان بن بهمن ابن نُسك، ملقب به ندیم، موسیقی‌دان، آهنگساز و شاعر بزرگ اوایل عصر عباسی. دربارۀ زندگی و فعالیت هنری این شخصیت پرآوازه اطلاعات تاریخی و روایات افسانه‌ای فراوانی در دست است كه در منابع گوناگون پراكنده است. با اینهمه، منبع اصلی تحقیق در احوال و آثار وی همان ك...
  • ابراهیم میرزا صفوی | سید علی آل داوود اِبْراهیمْ میرزا صَفَوی، از شاهزادگان هنرمند، شاعر و دانش‌دوست صفوی (مق‍ 984ق / 1577م). او پسر بهرام میرزا (فرزند شاه اسماعیل اول)، برادرزاده و داماد شاه تهماسب بود و در شعر «جاهی» تخلص می‌كرد. قمی ‌مؤلف چند كتاب، كه از معاصران او بوده و پدرش میر منشی سمت وزارت این شاهزاده را در خراسان بر عهده داشته است، ولاد...
  • ابلیس | فتح الله مجتبایی اِبلیس، نام خاص (عَلَم) برای موجودی كه از فرمان خدا سرباز زد و از درگاه وی رانده شد. نیز اسمی‌ عام برای شیاطین. دربارۀ ابلیس از دیدگاههای مختلف می‌توان بحث كرد. در این مقاله، از ابلیس در 4 بخش سخن رفته است: I. در لغت و ادب عربی، II. در قرآن، III. در كلام، IV. در ادب فارسی و عرفان.
  • آبله | هادی عالم زاده آبِله، یا آبِلا، آبیلا، آبولا، آویلا، شهر و مركز استانی به همین نام، در اسپانیای مركزی (كاستیلِ1 كهن = قَشْتاله) كه در °40 و ´39 عرض شمالی و °4 و ´42 طول غربی، در فاصلۀ 87 كمـ غرب مادرید واقع شده است. از شمال به كوههای بلند سی‌یرا دگردوس2 و از شرق به كوههای سی‌یرا دِگواداراما3 محدود می‌گردد. ارتفاع آن از سطح ...
  • حسب و نسب* |
  • حسدای بن یوسف بن حسدای* |
  • حسد | مهدی غفاری حَسَد، هیجانی انسانی نشئت گرفته از مواجهه با داشته‌ها، برتریها، پیشرفتها و موقعیتهای دیگران. حسادت هیجانی است که هنگام تعامل اجتماعی و در بستری فـرهنگی شکل می‌گیـرد
  • حسکانی | مسعود تاره حَسْکانی، ابوالقاسم عبیدالله بن عبدالله بن احمد حذّاء (د پس از 470 ق / 1077 م)، محدث و فقیه اهل نیشابور.
  • حسن، زکی محمد | یدالله غلامی مایانی حَسَن، زکی محمد (1326-1377 ق / 1908-1957 م)، مورخ هنر مصری، که با روشهای معاصر به تحقیق پایه‌ای دربارۀ آثار هنری سرزمینهای اسلامی پرداخته ‌است.
  • حس مشترک* |
  • حسن بزرگ، شیخ* |
  • حُسن | نصرالله پورجوادی حُسْن، لفظی که غالباً در کنار «ملاحت» برای زیبایی به کار می‌رود و ملاحت مکمل حسن است. حسن لفظی است قرآنی که در نظم و نثر پارسی اغلب به نیکویی و گاه خوبی ترجمه شده
  • حسدای بن شبروط | یونس مهدوی حَسْدایِ بْنِ شَبْروط، ابویوسف بن اسحاق بن عزرا، پزشک، داروساز و دولتمرد یهودی اهل اندلس. نام او را به صورت شپروط و بشروط نیز نوشته‌اند (نک‍ : ابن ابی اصیبعه، 2 / 47). وی در 303 ق / 915 م در ایالت جَیّان1 اسپانیا زاده شد
  • حسبت ، یا حسبه | صادق سجادی حِسْبَت، یا حسبه، عنوان نهادی در تمدن اسلامی که وظیفۀ آن نظارت بر روابط و کردارهای اجتماعی بر حسب قوانین شرع و عرف، به مقتضای امر به معروف و نهی از منکر...
  • حسدای بن اسحاق* |
  • حسن(ع)، امام | احمد پاکتچی , فرامرز حاج منوچهری , مسعود تاره , عبدالله مسعودی آرانی حَسَن (ع)، اِمام، فرزند علی بن ابی طالب (ع)، چهارمین معصوم، دومین امام شیعیان و آخرین خلیفه، پیش از بنی‌امیه. عهده‌داری دو وظیفۀ سنگین امامت و خلافت
  • حسن بن استاد هرمز* |
  • حسن البنا* |
  • حسن بصری | فرامرز حاج منوچهری , محمدجواد شمس حَسَنِ بَصْری، ابوسعید بن ابوالحسن یسار بصری (21-110ق / 642- 728م)، مکنّا به ابومحمد، ابوعلی و ابوسعید، محدث، مفسر، متکلم، واعظ، از زهّاد ثمانیه
  • حسن بن زید علوی* |
  • حسن بغدادی | فریبا افتخار حَسَنِ بَغْدادی، از مذهِّبان نامور ایران در سدۀ 10 ق / 16 م و هم‌زمان با شاه طهماسب اول (930-984 ق / 1524-1576 م) و شاه اسماعیل دوم صفوی (984-985 ق / 1576-1577 م).
  • حسن بن زین الدین* |
  • حسن بن سمح | مجید داودی حَسَنِ بْنِ سَمْح، ابوعلی (د جمادی‌الآخر 418 / ژوئیۀ 1027)، منطق‌دان، فیلسوف و شارح کتابهای ارسطو. نام کامل او بنابر ضبط نسخۀ یکی از آثارش، حسن بن سهل بن سمح بن غالب است.
  • حسن بن سوار* |
  • حسن بن عجلان* |
  • حسن بن علی قمی* |
  • حسن بن سهل | صادق سجادی حَسَنِ بْنِ سَهْل (د 236 ق / 850 م)، دیوان‌سالار و وزیر مأمون عباسی، برادر ذوالریاستین فضل بن سهل. دربارۀ زندگی او پیش از آنکه به‌عنوان یکی از کارگزاران مأمون عباسی در عرصۀ سیاست ظاهر شود
  • حسن بن فضال* |
  • حسن بن قحطبه* |
  • حسن بن محبوب* |
  • حسن بن محمد قمی* |

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: