پس از کودتای ۲۸ مرداد، دولت علی امینی شاید تنها فرصت احیاي دوباره قانون‌گراییِ میراث مشروطه بود که بر اساس آن اختیارات شاه محدود شده و نخست‌وزیر زمام امور دولت را در اختیار داشت. بااین‌حال دولت امینی به دلیل مشکلات اقتصادی و سیاسی و هم‌چنین سنگ‌اندازی‌های مکرر دربار نتوانست دوام بیاورد و امینی در نهایت پس از ۱۴ ماه از مقام نخست‌وزیری استعفا داد. به مناسب سالروز نخست‌وزیری دکتر علی امینی، مروری می‌کنیم بر زمینه تاریخی شکل‌گیری دولت امینی در اردیبهشت ۱۳۴۰.

در سال 1341 محمدرضاشاه پهلوی به منظور انجام اصلاحات ارضی و تغییر در شیوه تولید کشاورزی دست به تغییراتی اساسی در زمینه ساختار مالکیت روستاهای ایران زد که به همراه دیگر اصول «انقلاب سفید» باعث تحولات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شگرفی شد و به عقیده بسیاری از پژوهشگران به طور مستقیم و غیرمستقیم سوخت‌رسان تحولات انقلابی سال 57 شد. تقسیم اراضی که در سه مرحله جداگانه و در طول ده سال صورت گرفت نظام کشاورزی ایران را که ویژگی آن وجود مناسبات فئودالی میان مالکان غیابی و زارعان سهم‌بر بود تغییر داد

به گزارش روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو- ایران، میر جلال الدین کزازی شاهنامه‌پژوه و استاد دانشگاه شامگاه پنج‌شنبه، ۱۸اردیبهشت‌ماه، مهمان نت‌گپ‌های یونسکویی در صفحه اینستاگرام کمیسیون ملی یونسکو در ایران با اجرای عبدالمهدی مستکین بود. ‌مستکین در ابتدای این برنامه ضمن عرض تسلیت به مناسبت درگذشت نجف دریابندری از نویسندگان برجسته کشور، عنوان کرد: همانطور که حجت‌الله ایوبی، دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران عنوان کرد، این پیرمرد به دریا رفت و بازنگشت اما کدامین دریا؟ دریای عشق. روح این مرد در آرامش باد. ‌

همه‌گیری و فراگیری ویروس كرونا و خانه‌نشینی اجباری و ناگزیر پیامد آن برای بسیاری از اصحاب و پژوهشگران حوزه‌های مختلف علوم انسانی اعم از فلسفه و تاریخ و علوم سیاسی و جامعه‌شناسی و روانشناسی، این فرصت را فراهم آورده كه در مقایسه با قبل، خلوتی بیابند و به ابعاد و جنبه‌های مختلف این بیماری فراگیر بیندیشند و راجع به آن اظهارنظر كنند.

من از سال ١٣٣٨ به دانشكده معقول و منقول رفتم و در خدمت استاد بدیع‌الزمان فروزانفر بودم. همان دانشكده كه بعدها شد، دانشكده الهیات دانشگاه تهران. من در كتابخانه آن دانشكده بودم و در آنجا با ایشان آشنا شدم. شرح این آشنایی خود حكایتی است.

بدیع‎الزمان فروزانفر نام ماندگاری است كه به محض شنیدنش پیرمردی با ته‌ریش سفید و موهای كم و مرتب را به یادمان می‎آورد و نگاهی عمیق كه تو گویی از پشت عینكش دارد به تجسمی از فرهنگ و ادب فارسی در قالب كلماتی نگاه می‌كند و به جلوه‌ای مكتوب از تمدن ایرانی و اسلامی می‌اندیشد. محاسن و موهایی كه البته در عكس‌های جوانی استاد، تیره بودند؛ رد آن نگاه نافذ و عمیق را البته در همان عكس‌های جوانی هم می‌توان رصد كرد.

مطالب خواندنی زیادی این روزها در شبكه‌های اجتماعی منتشر می‌شود كه بیشتر آنها هیچ‌گاه سر از رسانه‌های رسمی درنمی‌آورند. البته چه بسا گاهی در همین شبكه‌ها بیشتر از رسانه‌های رسمی دیده می‌شوند. مطلب زیر یكی از این نوشته‌هاست كه رضا موسوی‌طبری در كانال پیاله آن را منتشر كرده است. دست نوشته‌ای نسبتا تحقیقی در باب اهمیت سخن و كلمه در ایران ماضی.

به گفته نویسنده «آیات شیطانی و اسلام ستیزی غرب» این کتاب شامل یادداشت‌ها و مقالاتی چند درباره توطئه‌های پدران روحانی به مبشّران مسیحی علیه اسلام و عملکرد ستیزه‌جویانه آنان بر ضد مسلمانان در همه بلاد اسلامی و در درون سرزمین‌های خود می‌باشد که به مناسبت‌های مختلف در سالیانی دراز نوشته شده‌اند.

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 20 اردیبهشت

مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی به مناسبت ماه مبارک رمضان، سلسله سخنرانی های مجازی با موضوعات مختلف فرهنگی در صفحه اینستاگرام خود، برگزار می کند. به همین منظور، دکترحسن انصارى، امروز چهارشنبه (17 اردیبهشت) از ساعت 21:30 به ایراد سخن می پردازد.

گفتاری كه در پیش رو می‌خوانید یكه و قابل توجه است. در هفته‌های جاری بسیاری از اهل نظر و اصحاب فكر و فیلسوفان جهان درباره بحران كرونا، علل و عوامل پدید آورنده آن و پیامدهایش بحث كردند. در ایران نیز شمار قابل توجهی از پژوهشگران و محققان حوزه‌های مختلف علوم انسانی از جمله فلسفه، تاریخ، جامعه‌شناسی، علوم‌ سیاسی، اقتصاد، ادبیات و... در این باره به بحث پرداختند و نظر خود را بیان كردند.

صفحه اول روزنامه های امروز چهارشنبه 17 اردیبهشت

سیروس پرهام با بیان ویژگی‌ ترجمه‌های نجف دریابندری می‌گوید: نجف دریابندی ترجمه‌های پاکیزه و تقریباً بی‌نیاز از ویرایش داشت. این مترجم و ویراستار، در پی درگذشت نجف دریابندری اظهار کرد: من با آقای نجف دریابندری حدود ۵۰ سال آشنایی و دوستی داشتم. از زمانی که او در فرانکلین سرویراستار بود. می‌توان گفت از ۵۰ سال پیش ما با هم همکاری داشتیم. اما همکاری عمده‌ای که خیلی هم مدیونش هستم در ترجمه و ویرایش «سیری در هنر ایران» نوشته آرتور پوپ بود.

کتاب که به صفحه آخر رسید، خوشحال بودم که هنوز مقدمه مترجم، نخوانده باقی مانده و در حالی که صفحه مقدمه را باز می‌کردم تازه دلیل لذت نابی را که از ترجمه نجف دریابندری نصیبم شده بود، متوجه شدم: «حقیقت این است که خود من هم پس از خواندن بازمانده روز در آوردن آن را به زبان فارسی آسان نمی‌دیدم. مشکل در پیدا کردن «صدا»یی بود که بتواند جانشین صدای راوی داستان بشود و من به زودی به این نتیجه رسیدم که چیزی بسیار نزدیک به این صدا از لابه‌لای سفرنامه‌ها و خاطرات و مکاتبات دوره قاجار به گوش می‌رس

مترجم و استاد دانشگاه، تسلط نجف دریابندری بر زبان فارسی را مهم‌ترین ویژگی این مترجم دانست و گفت: ترجمه‌های دریابندری، نهایت ترجمه‌های فارسی هستند.