نویسنده و مترجم کشور ضمن تسلیت ضایعه درگذشت نجف دریابندری گفت: او زبان‌های ویژه ای در ترجمه‌هایش به کار می‌برد، آنچنان نبود که در همه کارهایش واژه‌هایی یکسان آمده باشد؛ میراثی که از او بر جای مانده بر تارک ادبیات ایران ماندنی است.

« نجف دریابندری نمرده است و او هنوز گنجینه و میراث زنده بشری است، چرا که کتاب‌هایش هنوز در ذهن ما زنده است. دریابندری اکنون به جای زمین در ناکجاآباد با واژه‌ها قدم می‌زند... با میلیون‌ها واژه‌ای که برای ما خلق کرد.»

وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در پیامی درگذشت «نجف دریابندری»، نویسنده و مترجم نامدار را تسلیت گفت و او را در فهرست میراث ناملموس جاودانه دانست.

نجف دریابندری نویسنده و مترجمی که پانزدهم اردیبهشت ماه 1399 جهان را ترک گفت، فرهیخته‌ای خودآموخته بود که در حوزه‌های مختلف فرهنگ، تالیفات و ترجمه‌های ماندگاری از خود به یادگار گذاشت. او مترجمی توانا و درجه اول در زمینه رمان‌های انگلیسی‌زبان بود و عمده شهرت خود را از ترجمه آثار نویسندگانی مانند همینگوی، داکتروف، ایشی‌گورو و... به دست آورده است، اما علاوه بر این، در زمینه متون نظری و فلسفی نیز، دریابندری مترجمی دقیق و توانمند بود.

داوود فیرحی در لایو اینستاگرام درباره «فقه و روشنفکری دینی، ضرورت پل‌سازی» سخن می‌گوید. انجمن اندیشه و قلم با همکاری بنیاد اندیشه و احسان توحید سلسه بحث‌های شب‌های ماه مبارک رمضان را به صورت پخش زنده از طریق لایو اینستاگرام برگزار می‌کند.

کتاب «سفالینه گونه موسوم به کوباچه» نوشته فیروز مهجور به تاثیر تاریخ و هنر ایران بر یکدیگر در دوران صفوی می‌پردازد. سفالگری در تاریخ فرهنگ، علم، صنعت و هنر هر ملت و قومی، اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و سفالینه‌های مردم هر کشوری یکی از ابزارهای مطمئن در ارزیابی و داوری صنعتی و هنری آن ملت و مملکت محسوب می‌شود؛ زیرا ابداع سفال و سفال‌سازی و تکامل مراحل آن از شاخصه‌ها و معیارهای متقن رشد و توسعه و ارتقای فرهنگی و صنعتی و هنری ابنای بشر و ملل گوناگون در ادوار مختلف به شمار می‌آید.

جلسه گروه فلسفه سیاسی به صورت مجازی با موضوع هم‌اندیشی و تحلیل کووید ۱۹( کرونا) از منظر فلسفه سیاسی برگزار می‌شود. نود و هشتمین جلسه گروه علمی فلسفه سیاسی مجمع عالی حکمت اسلامی به صورت مجازی با موضوع هم‌اندیشی و تحلیل کووید ۱۹( کرونا) از منظر فلسفه سیاسی برگزار می‌شود.

در ادبیات مدرن، و به خصوص در شعر چهره زن از شکل نمادین ظهورش درغزل و قصیده فارسی درآمده است و چهره زن به عنوان نیمی از پیکره یک جامعه دیده می‌شود. در ادبیات دوران کلاسیک، معمولا زن به‌صورت مطلق و برای زنانگی اش ستوده نشده است بلکه در قالب صورت‌ها و گونه‌های متفاوت انسانی جلوه گر شده است. مانند پیرزن ستم دیده‌ای که در شعر نظامی ستوده می‌شود، یا صورت مادری زن که بسیار مقدس است. از این‌رو در ایبنا با اکرم جودی نعمتی، دانشیار رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه امام صادق(ع)، درباره زن و جایگاه زن در شعر کلاسیک ایران گفت‌و‌گویی انجام داده ایم که در ادامه می‌خوانید:

در دنیای ترجمه و به‌خصوص ادبیات داستانی، نام‌هایی هستند که حتی اگر کسی با دنیای خواندن و کتاب، پیوند نزدیکی هم نداشته باشد احتمالا آن‌ها را شنیده باشد. نام‌هایی که فارغ از پیشگام بودن در حرفه‌شان، استعدادی که در فن ترجمه نشان دادند، تصویری ماندگار از ایشان به جا خواهد گذاشت. نجف دریابندری یکی از همین نام‌هاست که فارغ از تعلق به نسل نخست از ترجمه مدرن ایران، طی ۱۷ سال مسئولیت در انتشارات فرانکلین، دستی هم بر آتش نشر داشته است.

امیرحسن چهلتن معتقد است که زنده‌یاد دریابندری با نثری خلاقانه و با استفاده از استعدادش، همه ظرافت‌های بالقوه‌ای را که در زبان فارسی وجود داشت، بالفعل کرد و در نهایت ما را با یادگاری‌های فراوانی تنها گذاشت.

در وهله اول از‌دست‌رفتن استاد نجف دریابندری را به همه اهل قلم صمیمانه تسلیت می‌گویم. علی‌رغم اینکه ایشان عمر نسبتا طولانی و پرباری داشتند، اما وقتی چنین بزرگی از دست می‌رود، در هر مرحله از سن هم که این اتفاق بیفتد، جای بسیار بسیار غبن و اندوه است.

علی میرزایی، سردبیر مجله «نگاه نو» سال‌ها پیش در مصاحبه مفصلی با عنوان «رازهای ترجمه بیلی باتگیت» با نجف دریابندری به گفت‌وگو نشست كه در شماره 41 مجله نگاه نو، تابستان 1378 منتشر شد. جز این، مجله نگاه نو ویژه‌نامه‌ای نیز برای نجف دریابندری تدارك دیده بود كه در شماره 69 مجله در تاریخ اردیبهشت 1385 به چاپ رسید و بزرگانی از اهالی ادبیات و فرهنگ ازجمله احمد سمیعی(گیلانی)، سیروس علی‌نژاد، عبدالحسین آذرنگ، منوچهر انور و دیگران درباره آثار دریابندری، ترجمه‌هایش و وجوه مختلف شخصیت و كارنامه كاری او نوشتند.

انتشارات مرکزدائرةالمعارف بزرگ اسلامی، به منظور ارائه خدمات هرچه مطلوب‌تر به دوستداران کتاب و کتابخوانی، کمپینی با عنوان "با کتاب نفس بکشیم" برگزار می کند.

نجف دریابندری، مترجم مطرح، دیروز در نودسالگی درگذشت. او در قریب ‌به هفتاد سال ترجمه‌، آثار مهمی از ادبیات جهان را ترجمه كرد و به‌گواه اهل فن هریك از این آثار را، با لحنی متفاوت و درخورِ اثر به فارسی برگرداند. او به روایتی در سال 1309 در محله حمام جرمنی آبادان به‌دنیا آمد؛ گرچه در شناسنامه‌‌اش سال ۱۳۰۸ ثبت شده است.

نوشتن از نجف دریابندری سهل و ممتنع است. مثل خودش؛ مثل اقیانوسی كه فروتنی و آرامشش گول می‌زند و وقتی درونش شیرجه می‌زنی پایانی نمی‌بینی. نجف دریابندری برای من لااقل همین‌طور بود. كافی است كتابی كه نام او را یدك می‌كشد به اتفاق ‌برداری؛ نمی‌توانی از خواندنش دل بكنی، آنقدر كه كلمه‌هایش به جانت شیرین می‌نشیند، آنقدر كه دریابندری برای تك‌تك واژه‌ها حرمت قائل بود و بیش از واژه‌ها برای مخاطبانی كه می‌خواستند با این واژه‌ها از زندگی روزمره رها شوند