اخبار

اگرچه رسالت و خویشکاری فردوسی فراتر از تاریخ‌نویسی صرف بوده اما فاقد یا دور از تاریخ‌نویسی هم نبوده است. حکیم تاریخ را فراگیر و در همه شاخه‌هایش چون فرهنگ ادیان اقوام و ملت‌ها، اخلاق، هنرها، زبان، جنگ‌ها، شهریاری و… می‌دیده و در کار خود بیان کرده است و این رویکرد نباید باعث شود که شاهنامه را متنی غیر تاریخی قلمداد کنیم.

کتاب «رویکردی انسان‌شناختی بر باستان‌شناسی شخصیت»، چگونگی پدیدارشدن اشخاص را از یک زمینه مستمر روابط اجتماعی شامل انسان‌ها، جانوران، چیزها و مکان‌ها بررسی می‌کند.

هیئت گزینش کتاب و جایزۀ بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار سی‌امین جایزۀ ادبی و تاریخی دکتر محمود افشار را به پاس شصت سال تحقیق در تاریخ زبان فارسی و ادبیات آن به دکتر بو اوتاس، دانشمند سوئدی، اهدا کرد.

استاد کزازی با اشاره به آنکه شکوه شررخیز زبان پارسی را باید در شناسایی سه ایران؛ «ایرانِ فرمان‌ورانه»، «قلمرو ایران پارسی» و «ایران فرهنگی» دانست تأکید کرد: زبان پارسی؛ سوده، ساده، دلپسند، ارجمند و جهانی است.

چهل و هشتمین نشست از سلسله نشست‌های عصر سه‌شنبه‌های بخارا به مناسبت انتشار کتاب «زبان‌شناسی تاریخی»، نوشتۀ مهرداد نغزگوی کهن، به نقد و بررسی این کتاب اختصاص یافته است

کتاب «تاریخ زبان فارسی» به‌عنوان منبع و مرجع اصلی برای مطالعه و پژوهش درباره تاریخ زبان فارسی شناخته می‌شود.

‌مراسم یادبود سیروس پرهام، بنیان‌گذار آرشیو ملی ایران و پیشگام عرصه فرهنگ و پژوهش، با حضور استادان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به میراث فرهنگی، در سالن همایش‌های سازمان اسناد و کتابخانه ملی برگزار شد.

سی‌ام شهریورماه نود و نهمین سالگرد تولد فریدون مشیری است؛ شاعری که خیلی‌ها او را با شعر «کوچه‌»اش به یاد می‌آورند. او ۳۰ شهریور سال ۱۳۰۵ به دنیا آمد و در سال ۱۳۷۹ از دنیا رفت.

مشیری را می‌توان شاعر طبیعت، شاعر گل‌ها، شاعر فصل‌ها، شاعر عاطفه‌ها، شاعرِ امید، مهر، عشق، مردم‌داری، انسان‌دوستی، صلح و دوستی نامید. شاعری که با بهره‌گیری از زبانی ساده و واژگانی آشنا، مضمون زیبایی می‌آفریند که پیشینیان بدان سهل ممتنع می‌گفتند. مشیری از چنان توانمندی در آفرینش سروده برخوردار بود که می‌توانست اشعار زیبایی را با واژگانی ساده و روان بگوید و هر بار سخنی نو چه در قالب کهن و چه در قالب نو داشته باشد.

استاد غلامحسین امیرخانی، هنرمند بزرگی است که در تاریخ معاصر خوشنویسی ایران نامی پایدار و مانا را از خود به‌جای گذاشته است و حقی دو چندان از جهات گوناگون خصوصاً آموزش هنر نستعلیق و ترویج آن در دوره معاصر بر کاروان خوشنویسی ایران دارد.