گفتگو

مشیت علایی،منتقد ادبی، مترجم و پژوهشگر گفت: در دوره معاصر، جریان‌های نقد فرمالیستی، جامعه‌شناختی، روانکاوانه، اسطوره‌ای و مارکسیستی شکل گرفته‌اند که عمدتاً از ترجمه آثار غربی نشأت گرفته‌اند. چهره‌هایی مانند فاطمه سیاح، محمدتقی بهار و شفیعی کدکنی در توسعه این جریان‌ها نقش داشته‌اند، اما ۹۰ درصد نقد ادبی در ایران به اقتباس از نظریه‌های غربی وابسته است.

صدیقیون(شاگردان صدیقی)، از ایشان یک فرمالیسم اجتماعی ساختند. اجازه نمی‌دهند بحث کنیم، نقد بنویسیم و ببینیم که ایشان چه چیزی را نگفته، به همین دلیل کمک کردیم که منش دکتر صدیقی به حاشیه برود و این فرمالیزم، بیشتر در ساحت سیاسی است.

سعادت کازرونی در تاریخ خلیج فارس:‌ «یکی از پادشاهان بزرگ قدیم ایران فرموده است، تنگنای هرمز، نگین انگشتر تمام جهان می‌باشد. تفسیر این جمله این است که هر کس مالک دریا باشد مالک تجارت عالم خواهد شد و هر کس مالک تجارت عالم شد، مالک ثروت آن و بالاخره مالک عالم خواهد شد».

عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی معتقد است؛ بیشترین سرمایه شعر سعدی از ماده عشق است، آن چیزی که رنگ و جلا به شعر سعدی می‌دهد، عشقی است که اتفاق می‌افتد، عشقی که واقعی است اما نه آن عشقی که در شعر بعد از قرن نهم در «مکتب وقوع» پدید می‌آید، این عشق، آن نیست؛ عشقی پاک است، عشقی که روی به عالم قدس و پاکی دارد.

استاد اسلامی ندوشن (۳ شهریور ۱۳۰۳ ـ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) متفکر و نویسنده توانایی بود که بیش از هر چیز دل در گرو ایران داشت و بیش از ۷۰ تألیف و ترجمه و صدها مقاله اش گواه است.

سیدعلی آل داود، عضو شورای علمی عالی دائره‌المعارف بزرگ اسلامی گفت: ناصرخسرو اولین سیاحی است که از خوروبیابانک عبور کرده است، او به قلعه کهن‌سال بزرگی که در بیاضه قرار دارد، نیز اشاره کرده است. او اشاره می‌کند که دژی در اینجا قرار گرفته و حاکمی دارد که او را فرمانروای طبس تعیین کرده است.

گفت‌ وگو با دکتر تقی پورنامداریان، چهره برجسته زبان و ادبیات فارسی، درباره معادل گزینی های جدید کلمات غیرفارسی توسط بخش معادل گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و چالش های آن

بهروز عوض‌پور: مفهوم دولت‌خانه در دوره‌های متفاوت از تاریخ ایران اشکال گوناگونی یافته است، و بی‌تردید از نقاط عطف آن می‌توان به دو دورۀ خاص یعنی از دوران پیشااسلامی پا به پای کروزر به دورۀ هخامنشیان و از دوران پسااسلامی بنا بر اصول و اساس مدنظر «ژرژ فردریش کروزر» به دورۀ صفویان اشاره کرد.

سعدی در آثار خود، رویکردهای جامعه‌شناختی داشت و به ابعاد اجتماعی نیز بسیار توجه می‌کرد. او می‌دانست تا زمانی که نهادهای اجتماعی جامعه درست نشود، چیزی درست نمی‌شود.

آنچه کتاب «دانش و رامش: شاه بیت ها و شاهکارهای شاهنامه» را متمایز می‌کند از دیگرآثارِ از این دست، گزینش موضوعی و از روی «شاهنامه» نسخه چاپ جلال خالقی مطلق است، که قابل اعتمادترین تصحیح «شاهنامه» می‌دانندش.