گفتگو

استاد اسلامی ندوشن (۳ شهریور ۱۳۰۳ ـ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) متفکر و نویسنده توانایی بود که بیش از هر چیز دل در گرو ایران داشت و بیش از ۷۰ تألیف و ترجمه و صدها مقاله اش گواه است.

سیدعلی آل داود، عضو شورای علمی عالی دائره‌المعارف بزرگ اسلامی گفت: ناصرخسرو اولین سیاحی است که از خوروبیابانک عبور کرده است، او به قلعه کهن‌سال بزرگی که در بیاضه قرار دارد، نیز اشاره کرده است. او اشاره می‌کند که دژی در اینجا قرار گرفته و حاکمی دارد که او را فرمانروای طبس تعیین کرده است.

گفت‌ وگو با دکتر تقی پورنامداریان، چهره برجسته زبان و ادبیات فارسی، درباره معادل گزینی های جدید کلمات غیرفارسی توسط بخش معادل گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و چالش های آن

بهروز عوض‌پور: مفهوم دولت‌خانه در دوره‌های متفاوت از تاریخ ایران اشکال گوناگونی یافته است، و بی‌تردید از نقاط عطف آن می‌توان به دو دورۀ خاص یعنی از دوران پیشااسلامی پا به پای کروزر به دورۀ هخامنشیان و از دوران پسااسلامی بنا بر اصول و اساس مدنظر «ژرژ فردریش کروزر» به دورۀ صفویان اشاره کرد.

سعدی در آثار خود، رویکردهای جامعه‌شناختی داشت و به ابعاد اجتماعی نیز بسیار توجه می‌کرد. او می‌دانست تا زمانی که نهادهای اجتماعی جامعه درست نشود، چیزی درست نمی‌شود.

آنچه کتاب «دانش و رامش: شاه بیت ها و شاهکارهای شاهنامه» را متمایز می‌کند از دیگرآثارِ از این دست، گزینش موضوعی و از روی «شاهنامه» نسخه چاپ جلال خالقی مطلق است، که قابل اعتمادترین تصحیح «شاهنامه» می‌دانندش.

رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با تاکید بر آنکه رمز ماندگاری سعدی و دیگر مفاخر ادبی، در ارتباط آنها با منبع وحیانی است تصریح کرد: تمام حکیمان و ادیبان ما نظیر سعدی و حافظ، شاگردان مکتب قرآن بوده‌اند.

در روزگاران پیشین، آشنایی عمیق‌تری با زبان فارسی وجود داشت، اما امروزه جهان از آن فاصله گرفته است. این امر به‌ویژه از آن‌روست که چهره زبان فارسی با مسائل سیاسی آمیخته شده و متأسفانه وجهه‌ای نامطلوب به خود گرفته است.

صدای سعدی در دل تاریخ، آوای همیشه‌ماندگار انسانیتعضو هیئت‌علمی بازنشسته دانشگاه آزاد می‌گوید: جذابیتی که در حکایت‌های سعدی هست، در بسیاری از داستان‌های امروزی ما نیست. او به‌گونه‌ای می‌نویسد که هم ساختار روایی محکمی دارد و هم خواننده را از نظر زبان، معنا و حس‌برانگیزی، درگیر می‌کند.

در کلام‌الله می‌خوانیم که حضرت ابراهیم(ع) در گفت‌وگو با خداوند تعریف و توصیه می‌کند و در نهایت آرزوی خود را اینجا بیان می‌کند که خدایا به من «حکمت» عطا بفرما. یعنی «نبوت» تکمیل خود را در «حکمت» می‌بیند. موضوع حائز اهمیت آن است که وقتی شما این مباحث حکمی را در اندیشه‌های بزرگانی چون فردوسی، نظامی، مولوی، عطار، سعدی و حافظ به‌ خوبی رصد می‌کنید، درمی‌یابید که همه این بزرگان به دنبال حکمت، معرفت و خرد هستند.