گفتگو

كتاب آیشمن در اورشلیم، به تازگی و پس از تاخیری شصت ساله، با ترجمه زهرا شمس، به همت نشر برج و با خرید حق نشر (كپی رایت) از بنیاد هانا آرنت منتشر شده و با استقبال گسترده مخاطبان مواجه شده است. زهرا شمس مترجم كتاب كارشناس ارشد حقوق است و پیش از این نیز كتاب خواندنی «شكستن طلسم وحشت» از آریل دورفمن را ترجمه كرده بود، كه آن هم داستان محاكمه ژنرال آگوستو پینوشه، دیكتاتور مشهور شیلی است.

زهره زرشناس می‌گوید: در ایران حتی یک سطر متن سغدی نداریم و تمام دست‌نوشته‌های سغدی در چهار شهر بزرگ دنیا نگه‌داری می‌شود. چون باستان شناسانی که حفاری‌هایی در آغاز سده بیستم میلادی در واحه‌های تورفان در ترکستان شرقی انجام دادند و بخش بزرگی از متنهای سغدی را بدست آوردند، از کشورهای شوروی ( روسیه امروزی)، آلمان، فرانسه و انگلیس بودند، این غنیمت را بین خودشان تقسیم کردند.

استاد دانشگاه کیل معتقد است که نظام پادشاهی اشکانیان، توانسته بود که با بسط رواداری‌های سیاسی و فرهنگی، ساختار پادشاهی مشروطه را با تسامح و انعطاف‌پذیری و چابکی امنیتی بالایی به مدت نیم هزاره در منطقه مستقر سازد.

مفهوم «ایرانشهر» در اشاره به قلمروی فرهنگی و تاریخی ایران به ویژه در سال‌های اخیر و از جمله در نتیجه مباحث دكتر سیدجواد طباطبایی در محافل روشنفكری ایران بحث‌برانگیز شده است. ایرانشهر در این بیان، هم اشاره به یك سرزمین جغرافیایی و هم دلالت بر یك فرهنگ سیاسی و اجتماعی و اقتصادی دارد كه در طول هزاره‌ها به‌رغم فراز و نشیب‌های فراوان تداوم داشته و همواره ققنوس‌وار از پس وقایع و رویدادها از خاكستر آنچه ویران شده و سوخته سر برآورده است.

مقصود فراستخواه معتقد است: احساس می‌کنیم دوران قهرمان‌های علمی و خلق آثار شاخص به سر آمده است. انگار دورِ نویسنده‌های معمولی است اما در واقع جامعه ایران آبستن کتاب‌های اصیل است.

ناصر فکوهی گفت: اندیشیدن و اندیشه و به‌ویژه خلاقیت در اندیشه، بدون گفت‌وگو امکان‌پذیر نیست. از این‌رو، روشن است که پیامد نبود یا کمبود گفت‌وگو به صورت مستقیم یا غیرمستقیم کمبود یا نبود رشد فکری و خلاقیت‌های انسانی، زبانی، هنری، ادبی و… است.

هر كس اندكی به هنر فولكلور علاقه‌مند باشد بی‌شك نام «غلامعلی پورعطایی» را شنیده و با آثار این هنرمند آشنایی دارد؛ از «سرحدی» و «الله‌مدد» گرفته تا قطعه آشنای «نوایی». خنیاگری كه خطه جام را بسیار دوست می‌داشت و دست‌هایش با دوتار و حنجره‌اش با شعر آمیخته بود.

داستان‌های عامیانه فارسی گنجینه‌هایی از مضمون، تمثیل، ضرب‌المثل‌ها و آداب و رسوم فارسی‌زبانان به شمار می‌روند. توجه به چنین گنجینه‌هایی در اصل از پاسداشت فرهنگ و ادب كهن سرزمینی است به وسعت زبان فارسی.

مرحوم آقای حائری ناقد هانری کوربن و رويکرد او در تفسير فلسفه اسلامی و تاريخنگاری او از اين فلسفه است. کوربن نه يک شرقشناس به معنای سنتی آن بود و نه در فلسفه يونانی که فلسفه اسلامی از آن ريشه می گيرد اطلاع و تخصصی داشت. او در فلسفه های جديد غربی هم پايگاه مهمی ندارد. آدمی بود علاقمند به سنت های شرقی و از سر اتفاق با آثار سهروردی آشنایی يافت.

بهرام بیضایی در كتاب «نمایش در ایران» درباره سابقه و پیشینه شكل‌گیری نمایش می‌نویسد: «نمایش در آغاز از تحول رسم‌ها و نیایش‌های مذهبی بیرون آمد و وقتی به جایی رسید كه دیگر رسم و نیایش نبود باز همواره نیازمند دستگاه دین و بیت‌المالش بود.