گفتگو

تاکنون دو دفتر از شعرهای منتشرنشدۀ نیما یوشیج، براساس اسنادی که از او در فرهنگستان نگهداری می‌شود، در انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی چاپ و منتشر شده است: «صد سال دگر» به تصحیح سعید رضوانی و مهدی علیایی مقدم و «نوای کاروان» به تصحیح سعید رضوانی.

سیدمحمدعلی جمال‌زادۀ‌اصفهانی در سال 1376، با صدوشش سال سن، در ژنو سوئیس از دنیا رفت. هفدهم آبان‌ماه سالروز درگذشت اوست.

ناظمی معتقد است تیتر «من شکست خوردم» یک اقدام ژورنالیستی بود و در کلام دکتر داوری هم نحوه‌ای طنز و رندی وجود دارد که به کسی که نمی‌خواهد مطلب را بفهمد، اجازه می‌دهد بیشتر نفهمد.

میشل لولون، كشیش كاتولیك فرانسوی،از معروف‌ترین و فعال‌ترین شخصیت‌های فرهنگی، دینی و سیاسی اروپا بود. اهمیت او و نظراتش به دلیل موضع‌‌گیری‌های شجاعانه درباره مسائلی نظیر فلسطین و اسرائیل و گفتگوهای میان ادیان مختلف با مسیحیت است.

کتاب «گردونه روزگار» شامل گفت و شنودهایی است با خانم دکتر شیرین بیانی که به همت انتشارات اطلاعات به چاپ رسیده است.آنچه در پی می آید بخشی از این کتاب است.

رسولی، کتاب «ناسوخ» را با تکیه بر شاهنامه‌ فردوسی نوشته و معتقد است که تمام شاهنامه مبنای تاریخ است که وی با نوع نگاه خود به آن پرداخته و کتاب ناسوخ را نگارش کرده است.

آبان‌ماه در تقویم هنرهای تجسمی ایران با هنرهای خودآموخته گره خورده است. نزدیك به سه دهه پیش، یعنی در سال ۱۳۷۳ مش اسماعیل (اسماعیل توكلی) درگذشت. هنرمند خودآموخته‌‌ای كه با «بزها»یش در جهان شناخته شده است. مجسمه بزهای او در رویدادهای هنری دنیا به نمایش درآمده‌اند. جایگاه و اهمیت او موجب شد تا نگاه بسیاری از هنردوستان و منتقدان هنری معطوف به هنرمندان خودآموخته شود.

كتاب «صدر اسلام و زایش سرمایه‌داری» نوشته بندیكت كهلر، با ترجمه مشترك جعفر خیرخواهان و محمد ماشین‌چیان، چند ماه پس از انتشار به چاپ دوم رسید. این روزها كه قیمت كتاب مثل سایر كالاها افزایشی تصاعدی یافته، چاپ مجدد كتابی نسبتا تخصصی بحث‌برانگیز است. بندیكت كهلر، نویسنده كتاب كه در دانشگاه‌های ییل، توبینگن و دانشگاه شهر لندن تحصیل كرده، خود سال‌ها تجربه بانكداری دارد و هم‌اكنون با موسسه امور اقتصادی لندن همكاری می‌كند.

رضا صمیم معتقد است به ظهور موجی از تلاش در جهت مکتب‌سازی در ادبیات فارسی و فروکش کردنش در پی مقاومت‌هایی که با آن صورت گرفت؛ تلاش‌هایی که جدا از سیر تاریخ ادبیات مملو از سبک‌های شخصی، با رویکردی جمع‌گرا، توسط افرادی مثل آخوندزاده و طالبوف آغاز شد و با گلستان و فروغ به اوج خود رسید و رفته‌رفته نحیف شد تا درنهایت فرو نشست.

مقصود فراستخواه می‌گوید: همیشه عاملیت مهم بوده و تا به امروز هم مهم است. چون ساختارها هرچقدر هم توسعه پیدا کنند جای عاملیت را نمی‌گیرند. اما عاملان را سبک‌بال می‌کنند. یعنی بخشی از کارهای کنشگری از طریق خود سیستم از طریق کنش‌های قبلی یعنی ذخیره کنش‌های مدنی و اجتماعی و فرهنگی و ... انجام می‌شود. عاملان در غرب به یک ذخیره ساختاری تبدیل شده است.