مقاله

حوه اخذ و اقتباس بحث «آقايي و بردگي» يا چنان كه در ايران به عنوان ‌خدايگان و بنده يا خواجه و برده ترجمه شده، از كتاب «پديدارشناسي روح» موضوع بحث من است. در بررسي تاريخ انديشه‌ها دو بحث جالب يكي نحوه پيدايش و تطور انديشه‌ها (history of generation) و ديگري نحوه اخذ و اقتباس انديشه‌ها

نظر رایج براین است که روز پانزده نوامبر سال پانصد و سی و هشت پیش از میلاد را به عنوان روز تاجگذاری کوروش کبیر است. کوروش کبیر، بنیان‌ گذار شاهنشاهی هخامنشی بزرگترین فرمانروایی عصر باستان بود که در بین سال‌های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد، بر بخش گسترده‌ای از آسیا حکومت می‌کرد.

احمد محمود یک واقع‌گرا نویس صادق بود. با عناصری از نبوغ گاه گزارش گونه می‌نوشت و گاه به ادبیتِ ادبیات نزدیک می‌شد. صاحب نوعی از احساس قصه‌گویی بود که بسیاری از نویسندگان امروز ایران یا فاقد آن هستند یا مردودش دانسته‌اند. نوعی احساسِ خالص که هر نویسنده‌ی تثبیت‌شده‌ای به طور حسی یا غریزی آن را می‌شناسد و گاه با بکار گیری آن مشکل دارد.

روزگار کرسی نشینی روزگار رابطه های دایره ای بود- همه دور کرسی می نشستند و دایره کامل می ساختند- چهره به چهره، رو به رو. اما در روزگار تلویزیون بینی رابطه ها نیم دایره ای شد- همه در نیم دایره در کنار هم رو به سوی قبله تلویزیون می نشستند، و صفحه تلویزیون نیمه گم شده آن دایره شکسته را بند می زد

تاريخ تكرار مي شود و خدا نيز به مردمان اين عصر و زمانه وعده نداده است كه از آنان چنين آزمون هايي نمي گيرد. هر يك از ما ممكن است روزي مجبور شويم كه سر اين امتحان بنشينيم و به ناچار بايد يا خدا را برگزينيم يا علايق و دلبستگي هاي مادي خود راقرآن كريم براساس اصل مهم {وما خلقْنا السّماواتِ والْارْض وما بيْنهُما لاعِبِين (دخان/38 )} «و آسمان ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازي نيافريده‏ايم» پديده هاي عالم هستي را با نگاه تربيتي و در جهت اهداف خود مورد توجه و اشاره قرار داده

عبادت و معرفت، عابد و عارف، واژه‌هاي ديرآشنايي هستند اگر چه ظاهرشان ساده به نظر مي‌رسد اما باطني عميق وگسترده دارند از اين‌رو سال‌ها است ذهن عارفان و عابدان و فلاسفه را به خود مشغول كرده است كه تاكنون نيز به نتيجه قطعي نرسيدند و اين خود برعمق و عظمت بحث مي‌افزايد.

مکتب هرمسی در الهیات معتقد به برتری مطلق خداوند و عدم امکان عقلی انسانی برای وصول معرفت به آن از طریق قوای انسانی است. تنها طریق دست یافتن به معرفت به خداوند تطهیر و تزکیه خود است که سرانجام منتهی به تنویر نفس و بصیرت روحانی حقیقت می­ شود.

منتقدان و خرده‌گیران برفلسفه‎ ‎باستانی به طور کلی و بر فلسفه‎‌‎‏‌های دینی اعم از مسیحی و اسلامی به طور خاص می‌گویند نتیجه آموزه این گونه دانشها انزوا، ترک دنیا و دوری از لذائذ مادی است‎ ‎و بنابراین نمی‌تواند برای بهینه شدن زندگی دنیای بشریت رهنمون باشد.

اگر بخواهیم این نقطه از چشم‌انداز صورت گرایان روسی را با آنچه در سنت ادبی خودمان به نوعی رواج داشته است، بسنجیم، می‌توان از بحث «لفظ» ـ «معنی» و طرفداران لفظ در مقابل معنی یا طرفداران معنی در مقابل لفظ سخن گفت. حافظ فرموده است: «چون جمع شد معانی، گوی بیان توان زد»؛ یعنی در چشم‌انداز او، دست کم در همین بیت، اول باید چیزی به نام «معنی» در ذهن شاعر شکل بگیرد و بعد وقتی شاعر آن معنی را در شعر خویش ادا کرد، آنگاه مسأله «بیان» ظاهر می‌شود.