مقاله

مولانا کاشفی، دکتر شریعتی، استاد مطهری هر سه اهل خراسان هستند و می‌دانیم که نوعی احساس تاریخی انکارناپذیر در ذهن بزرگان علم و فرهنگ خراسان از عملکرد صفویان در آن سرزمین وجود دارد و دیگر اینکه مکتب خراسان که سرزمین به هم آمیختة‌ سنی و شیعی است، از دیرباز با محبت اهل‌بیت(ع) همراه بوده ‌است و پیروان مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی مراسم سوگواری حسینی را با هم برگزار می‌کرده‌اند و آثاری چون روضـه‌‌الشهدا در آن دیار تألیف و تصنیف شده است که منشور ائتلاف شیعه و سنی در سوگواری حسینی است؛ چنان که به گفته دکتر مصطفی کامل شیبی: «روضـه‌الشهدا زمینه‌ساز تشیع صفوی و پیروزی صفویان بوده است و تشیع صفوی مولود طبیعی تسنن دوازده‌امامی (اعتدالی) و تصوف است.»

دكتر اباذری درست گفته است كه امر اجتماعی امر لزجی است اما شاید بتوانیم با بحث درباره آن از این امر كاست. گفته شد كه در جلسات متعددی از امر سیاسی بحث شده، شاید این بحث نشان دهد و هدف من نیز این است كه با بحث از امر اجتماعی داریم از فكرمحوری فاصله می‌گیریم و به مسائل نازل روزمره كه در زندگی هر روزه روی می‌دهد، باز می‌گردیم، یعنی از برج عاج اشمیت و امثالهم فاصله بگیریم و به نظم‌هایی برسیم كه زندگی را متعین می‌كنند. این تفسیر من از امر اجتماعی است كه آن را از لزج بودن دور می‌كند. اما خطری در این تقسیم‌بندی هست، یعنی تمایزی آكادمیك میان امر اجتماعی و امر سیاسی هست و دهه‌ها متعین شده است.

تعبیر "secularizationnv" در زبانهای اروپایی،اول بار در معاهدهسال1648 وستفالی به کار رفت و مقصود از آن، توضیح و توصیف انتقال سرزمینهایی به زیرسلطه اقتدارات سیاسی غیر روحانی بود که پیشتر،تحت نظارت کلیسا قرار داشتند.

دبا: مراسم نکوداشت دکتر سید محمدمهدی جعفری پنجشنبه 6 آبان در مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگزارشد. دکتر سید محمدمهدی جعفری نویسنده، مترجم، پژوهشگر متون دینی و استاد بازنشسته دانشگاه شیراز است. از تألیفات وی می توان به کتاب های آشنایی با نهج‌البلاغه، آموزش نهج‌البلاغه، نهج‌البلاغه شناخت، بار دیگر شریعتی (برشی از خاطرات)، آفرینش‌های هنری در گفتار نبوی، آیت الله طالقانی و تفسیر پرتوی از قرآن و احیاگر بلاغت علوی اشاره کرد.

به مناسبت اعلام بی‌طرفی ایران در جنگ جهانی‌ اول تاریخ معاصر ایران مملو از حوادثی است که به اشغال کشور و حتی جدا شدن بخشهایی از مرزهای سرزمینی‌مان منجر شده است. کشوری که به علت دارا بودن مرزهای گسترده با بیش از سیزده کشور مورد توجه است.

دکتر رضا آراسته (۱۹۹۲-۱۹۲۷)، اسلام‌پژوه، پژوهشگر تصوف و استاد روان‌شناسی در دانشگاه‌های تهران، پرینستون و جرج واشینگتن آمریکا بود. وی مبدع «روان‌شناسی یکپارچه» (integrative psychology) بود که مبتنی است بر ترکیب مفاهیم مذهبی شرق با مفاهیم روان‌شناسی غربی و گفت‌وگوی روان‌شناسی و مذهب.

از آن ملاقات که مولانا در پی ورود شمس تبریز به قونیه در بامداد روز شنبه 26 جمادی الاول سال 642 هجری با او داشت تا وفات مولانا یک فاصله زمانی سی ساله هست. مولانایی که ما می شناسیم و طراوت گفتار و بدایع خیال وی ما را شگفت زده می کند و در برابر صفای مدارا، عظمت فکر و وسعت دید او خاضعانه زانوی ادب بر زمین می نهیم، مولانای همین دوران سی ساله است.

ساده‌ترین دلیل مناسبت بین نظریه و تئاتر را باید در خاستگاه‌های فلسفی تئاتر جستجو کرد و شاید بتوان گفت تئاتر، زاییده فلسفه است و بدون فلسفه قابل درک نخواهد بود. از این‌رو در این مقاله ضمن بررسی آرای دریدا در باب تئاتر آرتو، با استناد به دیدگاه‌ها و استدلال‌های ریچارد شکنر، در باب ارتباط نظریه‌های ناظر بر تئاتر به جایگاه نظریه پساساختارگرایی در مطالعات تئاتری و مطالعات اجرا از دید شکنر نیز خواهیم پرداخت. اولین بخش این مقاله نگاهی بر آرای شکنر در مورد نظریه‌های خارج از حوزه تئاتر است که همواره در مطالعات نظری تئاتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگرچه درنهایت بحث شکنر در موافقت و همسویی با نظریه پساساختارگرایی به سرانجام می‌رسد. و در ادامه به بررسی بحث‌های دریدا در باب آرتو و به عبارت دیگر، به مطالعه ماجرای آرتوی دریدا و متافیزیک غرب خواهیم پرداخت

اشاره: دکتر مرتضی الهی قمشه‌ای ـ فرزند حکیم الهی ـ هرچند مهندسی معدن خوانده و فوق دکتری ژئوفیزیک دارد و سالها ریاست انجمن جئوترمال کانادا را بر عهده داشته و اکنون مشاور بین‌المللی در زمینه اکتشافات و بهره‌برداری از انرژی زمین‌گرمایی است، اما در کنار این فعالیت‌ها، به سخنرانی و تألیف در زمینه عرفان و ادب فارسی نیز می‌پردازد و تا کنون بیش از ۱۰۰ مقاله و کتاب در زمینه‌های انرژی، محیط زیست، عرفان و ادبیات نگاشته و برخی کارهایش در تئاترهای ونکوور به روی صحنه رفته ‌است. آنچه در پی می‌آید، بخشی از کتاب «سماوات و خرابات» اوست که انتشارات اطلاعات در دست چاپ دارد

سرزمین بلخ امروزه استان کم وسعتی است در شمال افغانستان به فاصله 22 کیلومتری مزار شریف و 643 کیلومتری کابل و رود جیحون (آمودریا) از شمال شرقی آن می گذرد. این سرزمین کهن سال، تاریخی دیرینه دارد که آغاز آن در غبار زمان ناپیداست. از بلخ، هم در اوستا یاد شده است هم در کتیبه های داریوش گزارش ها و یافته های تاریخی و زبان شناسی مربوط به دوره های هخامنشی و پس از آن، در شناخت زبان و تاریخ و فرهنگ سرزمین بلخ امید های تازه ای پدید آورده و پژوهشگران را به تلاش گسترده ای در مطالعه و برسی این یافته ها بر انگیخته است.