اخبار

همایون کاتوزیان: ایران همیشه جامعه کوتاه مدت بوده و هنوز هم هست. جامعه کوتاه مدت به پهلوی‌ها و غیر پهلوی‌ها مربوط نیست از بدو تاریخ تا روزگار کنونی ایران همواره جامعه کوتاه مدت بوده است و پاسخی غیر از این نمی‌توان ارائه داد. تاریخ ایران در طول قرن‌ها دچار چرخه‌ای از استبداد، فروپاشی و هرج‌ومرج بوده است، زیرا در ایران هیچ‌گاه نهادها و قواعد پایدار میان دولت و مردم شکل نگرفته‌ است.

سلوک شاعرانه حافظ که هم‌ذات و هم‌زاد بینش عرفانی او هم هست و اصولاً شعر و عرفان در ذهن و زبان او دوگانگی ندارد بلکه یگانه‌ای هستند برای القای یافته‌ها و دریافته‌های او.

از پهلوانیک و پارسیک تا ایرانیک، پرتویک و زیستیک، یک خطِ تکاملی مشخص دیده می‌شود: تبدیل پسوندِ ئیک از ابزاری صفت‌ساز به نشانه استقلالِ فرهنگی و معرفتیِ و خودبسندگی زبان فارسی.

اگر علم در ایران و دوران اسلامی افول نکرده است، چرا امروزه علم و علم‌ورزی در ایران و دیگر سرزمین‌های اسلامی از جهان غرب فاصله دارد؟

نشست «ایران‌شناسی به منزله دانشی کل‌نگر نیاز امروز دانشگاه» با سخنرانی مقصود فراستخواه در قالب سه‌شنبه‌های ایران‌شناسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار می‌شود.

به مناسبت ۲۰ مهر روز بزرگداشت لسان‌الغیب حافظ شیرازی

باید معنای نیاز روشن شود. وقتی از نیاز سخن می‌رود، ذهن بیشتر مردم به «نیازهای مادی» متوجه می‌گردد و گمان می‌رود که نیاز، یعنی نیازهای مادی و بس.

آیا تاریخ تنها در متن‌ها و اسناد مكتوب خلاصه می‌شود یا می‌توان آن را در رنگ‌ها، خطوط و فرم‌های هنری نیز بازجست؟ آیا می‌توان از خلال هنر، به حافظه‌ تاریخی بشر دست یافت؟ آیا تاریخ را می‌توان از منظری هنری بازخوانی و بازسازی كرد؟ تاریخ، فراتر از متن و مدرك، در تجلی‌های بصری و هنری نیز حضور دارد. هنر یكی از زنده‌ترین و ماندگارترین روایتگران تاریخ بشر است. هر رنگ، خط و شكل می‌تواند حامل روایتی از گذشته باشد.

علاقه به حافظ محدود به مرزهای ایران نیست، حتی محدود به فارسی‌زبانان نیست و چه بسیار افرادی که با علاقه به شعر حافظ شروع به آموختن فارسی کردند.

حافظ همان‌طور که در ذهن ایرانیان ریشه دوانده، در تمام بخش‌های زندگی آن‌ها هم نمایان شده است، جدای از کتاب‌هایی که در حوزه حافظ‌شناسی نوشته شده است، در کوچه و خیابان، آثار تجسمی و هنری حافظ خودنمایی می‌کند.