ایران‌زمین در طول تاریخ سرافراز خود، سخنوران سترگ و نامور بسیاری به خود دیده است؛ اما بی‌گمان هیچ‌یک از نظر نفوذ کلام و تسخیر قلوب و کسب شهرت و محبوبیت ـ‌ چه در مقیاس ملی و چه در سطح جهانی ـ به مرتبه و منزلت حافظ نایل نشده‌اند. در تأیید این مدعا کافی است به نمونه‌هایی از انبوه القاب، عناوین و اوصافی که حافظ‌پژوهان و شیفتگان خواجه شیراز در مقام تجلیل و تحسین او به کار برده‌اند نظری بیفکنیم:

می‌بینیم چگونه با تکیه بر این تضاد بریدگی مورد بحث معنا می‌یابد و همگام با آن حسی که حاکی از شناخت زیبایی در شعر است، ما را غافلگیر می‌کند. آنچه در آغاز چاله‌ای در متن روایت به نظر می‌رسید، اکنون عنصر معنابخشی است که از پیوند دادن دو تجربۀ متضاد هستی سرچشمه می‌گیرد.

صفحه اول روزنامه های امروز یکشنبه 23 مهر

رقیه‏ خاتون یا فاطمه بنت الحسین(ع) معروف به فاطمه‏ی صغیره، دختر آخر امام حسین(ع) از مادری به نام ام ‏اسحاق بنت طلحه یا شاه ‏زنان بود. سن مبارك او را 5 4- -3 یا 7 سال دانسته ‏اند. امام حسین(ع) بسیار به او مهر می ‏ورزید و وی نیز به پدر، علاقه ‏ی فراوانی داشت.

آیت اللَّه محمدعلی معصومی، عالم و فقیه مسلمان در سال 1288 ق به دنیا آمد و از نوجوانی، فراگیری علوم دینی را آغازكرد. وی پس از سالیان متمادی تحصیل در حوزه‏ ی علمیه‏ ی نجف، به درجات بالای علمی دست یافت.

توجه به ایمنی نابینایان و رعایت حقوق اجتماعی آنان، همواره مورد توجه مردم خیراندیش و مجامع بین‏ المللی بوده و هست و هر از چندگاه، ضرورت توجه به نابینایان در طیف گسترده‏ای مطرح می‏ شود. در سال 1950م، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسكو، و شورای جهانی نابینایان در جلسه ‏ای مشترك، قانون عصای سفید را بررسی و تصویب نمودند و روز 15 اكتبر را روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی ایمنی نابینایان اعلام كردند.

اجلاس فرانکوفونی در تاریخ ٢٠ مهرماه در ارمنستان برگزار شد و بار دیگر اذهان ایرانیان را متوجه آینده و سرنوشت زبان فارسی کرد. از قریب سه هزار زبان در آفریقای 100 سال پیش، بیش از 2500 زبان ظرف این یک قرن از بین رفته اند. می گویند تا کمتر از 100 سال دیگر ممکن است بسیاری از زبان ها از جمله فارسی از صفحه روزگار محو شود!

استفاده از مصراع یا ابیات شاعران دیگر امری معمول و مرسوم بوده است؛ در این مجال نگاهی داریم به ابیات شاعران دیگر در دیوان حافظ. «تضمین» یکی از صنایع ادبی است و در علم بدیع، آوردن یک مصراع یا یک بیت یا ابیاتی از شعر دیگران در ضمن شعر خود را می‌گویند.

اولین همایش ملی اندیشۀ تمدنی از نگاه امیرالمؤمنین علی (ع) با تأکید بر نهج البلاغه ۱۷ و ۱۸ بهمن ماه ۱۳۹۷ در دانشگاه پیام نور، مرکز تهران جنوب برگزار می‌شود. محمورهای پیشنهادی این همایش عبارتند از: -مبانی نظری تمدن اسلامی از منظر معارف علوی -اندیشمندان مسلمان و نهج البلاغه در سیر تمدن اسلامی

کتاب شرح حال عرفا، متصوفه و زهاد عصر قاجار با تصحیح و تحقیق دکتر وحید محمودی و محمدرجاء صاحبدل د و با اهتمام انتشارات سفیر اردهال به زیور طبع آراسته شده است. کتاب شرح حال عرفا، متصوفه و زهاد عصر قاجار شرح حال ۱۰۱ تن از عرفا، متصوفه و زهاد عصر قاجار برگرفته از نسخه خطی تحفة الألباء فی تذکرة الأولیاء و شرفاء است.

مهدی عباس زاده، عضو هیئت علمی گروه معرفت شناسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و معاون امور آموزشی و پژوهشی این پژوهشگاه است که چندی است در خصوص نظام معرفت شناسی در فلسفه فارابی به تحقیق و بررسی می پردازد. به اعتقاد او، اکثر محققانی که در داخل و خارج کشور به فارابی توجه کرده اند، توجه شان معطوف به مباحث فلسفه سیاسی فارابی بوده است و این موضوع باعث شده که ما از مباحث مابعدالطبیعی و معرفت شناسی که فارابی در آثارش مطرح کرده، غافل شوند.

غلامحسین ابراهیمی دینانی چهره ماندگار فلسفه و عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران در برنامه معرفت که از شبکه چهار سیما پخش می شود به مناسبت روز حافظ در تفسیر یکی از اشعار وی اظهار داشت: حافظ از نور باده صحبت کرده است حالا آیا می نور دارد؟ حافظ از جام باده نور می خواهد. این چه باده ای است که نور دارد.

گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب در مقدمه نخستین دیوان حافظ، محتمل جمع آوری شده توسط محمد گلندام یا به تعبیر سودی یکی از احباب (دوستان) او، نویسنده حافظ را چنین معرفی میکند:

دستور شناختی یک چارچوب نظری است که ساختار زبان را به مثابۀ محصول شناخت و برهم کنش اجتماعی توصیف می کند. برای یک جنبش وسیع و در حال رشد به نام زبان شناختی که به نوبۀ خود بخشی از یک سنت «نقش گراست» نقشی مرکزی بازی می کند. ایدۀ اصلی این است که دستور معنادار است (نه یک نظام صوری مستقل) و فقط در ارتباط با تأثیر مفهومی و نقش ارتباطی خود می تواند به صورت گویایی توصیف شود.

عجایب الدنیا کتابی است از این محدث تبریزی که در نیمۀ اول قرن هفتم هجری تألیف شده است. قرائنی در متن کتاب موجود است که مشخص میکند مؤلف در تألیف خود از کتابی منتسب به ابوالموید بلخی و کتاب عجایب المخلوقات طوسی سود جسته و با رنگ و لعابی جدیدتر در کتاب خود نقل کرده است. مؤلف در مطاوی کتاب از مشاهدات خود یاد میکند و این بر اهمیت کتاب می افزاید.