گذر از دو رویداد درگذشت فریدون فروغی (13 مهر 1380) و حسن گلنراقی (19 مهر 1372) و دوباره گوش دادن «یار دبستانی من» و «مرا ببوس» و اندیشیدن به اینکه یک ترانه و کلی‌تر از آن موسیقی، چطور با رویدادهای اجتماعی پیوند می‌خورد موجب شد به سراغ کسی برویم که بتواند این مبحث نظری را از منظر خود بشکافد؛ کسی چون ساسان فاطمی، محقق و پژوهشگر موسیقی و استاد موسیقی دانشگاه تهران.

یک باستان‌شناس و عضو جامعه باستان‌شناسی ایران در یاددداشتی با عنوان «چرایی نگهداری از سر سرباز هخامنشی در موزه ملی» از معاون رئیس جمهور می‌خواهد تا سردیس هخامنشی بازگردانده شده به کشور، در موزه ملی ایران باقی بماند و بین سربازان گارد هخامنشی تخت‌ جمشید محو نشود.

"دوتار" مهمترین و رایج‌ترین ساز در منطقه تربت جام و شرق خراسان و یکی از سازهای اصلی همراهی‌کننده آوازهای این منطقه است. به همین دلیل شش سال پیش، فنون ساخت این ساز در فهرست میراث ناملموس کشور ثبت و تبدیل به یک ساز ملی شد.

چهل‌ویکمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ سنایی به تحلیل و بررسی قصیده‌ «مکن در جسم و جان منزل» اختصاص داشت که با سخنرانی دکتر عبدالرضا مدرس‌زاده در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.

نامش محمد فرخی‌یزدی بود و لقبش شاعر زندانی و لب‌دوخته. او یکی از شاعران نسل انقلاب مشروطه بود که سال‌های زیادی با شعر‌هایش به مقابله با حکومت‌های زمانه پرداخت و سال‌های زیادی را در زندان‌های مختلف گذراند، در ‌‌نهایت نیز در روز ۲۵ مهر ۱۳۱۸در ۵۱سالگی، این شاعر و روزنامه‌نگار آزادی‌خواه به طرز مشکوکی در زندان قصر و به روایتی به دست پزشک احمدی کشته شد.

مراسم بزرگداشت یادروز حافظ و رونمایی از دانشنامه حافظ و حافظ‌پژوهی روز پنجشنبه ۲۶ مهر در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی برگزار می‌شود. این برنامه توسط انجمن دوستداران حافظ در تهران، با همکاری کمیسیون ملی یونسکو در ایران، دانشگاه شهید بهشتی، انجمن نجوم ایران، موسسه سروش مولانا و پژوهشگاه علوم انسانی برگزارمی‌شود.

احمد فارِس استاد خوش‌نویس مصری که در جریان دوسالانه بین‌المللی قزوین که تا دهم مهرماه برقرار بوده در قزوین حضور داشته است؛ درباره نحوه علاقه‌مندی‌اش به این هنر گفت: از روزهای کودکی به خوشنویسی علاقمند بودم در مدارس خوشنویسی آموزش دیدم و خیلی زود توانستم مدرس خوشنویسی باشم . برای این که خوشنویس برجسته‌ای باشم تنها به یک خط بسنده نکردم، سال‌ها تلاش کردم و با مسافرت‌های گوناگون سعی کردم تا اسلوب‌ها و سبک‌های مختلف خوشنویسی را فرا بگیرم و امروز به جوانان نیز همیشه همین توصیه را دارم که سعی کنند اصلوب‌های متفاوتی از سراسر جهان را بیاموزند.

خوشنویسی وقتی از بند قواعد سنتی و کلاسیک خود آزاد می‌شود، تازه عطر و طعم هنر به خود می‌گیرد. یعنی از یک وضعیت نیمه صنعتی و خلاقه وابسته به مهارت کنترلی، خارج و به حال و هوای خلاقیت نزدیک می‌شود و درست در همین لحظه است که یک زبان معاصر به خود می‌گیرد.

ایران سرزمینی است پهناور با بوم‌ و جغرافیایی گسترده و رنگارنگ که هر خطّه‌اش ساز و نوای خاص خود را دارد؛ ساز و نوایی که در سینه مردان و زنان این سرزمین از گذشته‌ای دیر و دور به میراث مانده و تا امروزها رسیده است. اغلب این صداها و نواها در مهجوری عمر می‌گذراندند و در پی دیده یا شنیده شدن هم نبودند؛ نوایی بودند از سر دلتنگی، عاشقی یا سینه‌ای سوخته که در دشتی، دمنی یا کویری زمزمه می‌شد یا‌ سازی که به نغمه درمی‌آمد.

حالا درست 112 سال از آن روز، آن روز عجیب می‌گذرد؛ نوروز 1285 و تنها چند ماه پس از صدور فرمان مشروطه بود که فرخی یزدی، شاعر آزادیخواه دوران به جای این‌که مثل بسیاری از شاعران همشهری‌اش به دارالحکومه یزد برود و برای حاکم شهر نوروزنامه‌ای مملو از غلو و مدح بخواند، در مجمع آزادیخواه‌ها و دموکرات‌های شهر حاضر شد و در مذمت حاکم قصیده‌ای خواند و همین کافی بود.

«سرمایه اجتماعی» در هر جامعه‌ای نیروی پیش‌برنده آن جامعه در مقابله با بحران‌های پیش‌رو است و پیش‌شرط تقویت این سرمایه، ایجاد «اعتماد اجتماعی» و به‌دنبال آن «امید اجتماعی» است و میان این سه همپوشانی قابل‌تأملی به‌چشم می‌خورد؛ به‌طوری که تقویت هر یک، بستر و زمینه تقویت دیگری را فراهم می‌کند.در میزگردی با حضور دکتر سیدجواد میری، دانشیار جامعه‌شناسی پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی و دکتر ابراهیم فیاض، جامعه‌شناس و عضو هیأت علمی دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران، اهمیت سرمایه اجتماعی را برای برون‌رفت از بحران‌های امروز به بحث گذاشتیم؛ اینکه اساساً مطالبات مردم چیست؟

خوزستان از پربارترین مناطق جهان به لحاظ وفور آثار باستانی است و این امر به چند دلیل است: پهناوری اقلیم، برخورداری از آب فراوان و زمین‌های حاصلخیز و در نتیجه، قدمت و تنوع تمدنی و وجود چندین سلسله حکومتی کهن که پایتخت‌شان در یکی از شهرهای این دیار بوده است.

ارنست امیل هرتسفلد (Herzfeld، ۱۸۷۹-۱۹۴۸) باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی بود که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای نخستین بار تحت نظر رضاشاه مورد کاوش قرار داد. وی از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۴ به دعوت دولت وقت در ایران اقامت داشت. او در پیوند با تاریخ ایران باستان و میان‌رودان پژوهش‌های میدانی گسترده‌ای انجام داد.

بسیاری از اندرزها، کلمات قصار و لطیفه‌ها و قصه‌های اخلاقی که جنبه حکمت علمی و تجربی داشته‌اند، پس از اسلام مورد توجه دانشمندان ایرانی مسلمان قرار گرفته و در کتاب‌های ادب و اخلاق و تاریخ به عربی ترجمه شده و بعضی از آنها به فارسی نیز راه یافته‌اند. کمتر کتاب عربی تألیف شده در سده‌های نخستین دوران اسلامی را می‌یابیم که در آن از این‌گونه مطالب نقل نشده باشد.

صفحه اول روزنامه های امروز چهارشنبه 25 مهر