گفتگو

فریاد الله اکبر انقلابیون ایران، شاید بیش از سیاستمداران مبهوت و نگران، نظریه‌پردازان انقلاب را متحیر کرد. انقلابی که برخلاف اصول و نظریه‌های مسلم انقلابی، «بازگشت به مذهب» و «تحول در عرصه‌های فرهنگی» را خواستار بود. «تدا اسکاچپول» از نظریه‌پردازان مطرح نسل سوم نظریه‌پردازان انقلاب، از ناباوری و شگفتی ناظران خارجی انقلاب- از روزنامه‌نگاران تا دانشمندان علوم سیاسی و اجتماعی- سخن می‌گوید و تصریح می‌کند که انقلاب ایران «پدیده‌ای کاملاً خلاف قاعده و طبیعت جنبش‌های اجتماعی» بود و نظریه انقلابی او، از تبیین انقلاب ایران عاجز است.

از مؤلفه‌های بارز گفتمان انقلاب اسلامی، حاکمیت دیدگاه «نواندیشی دینی» است که با مرجعیت شیعی حضرت امام خمینی(ره) رسمیت یافت و توانست با قرائت‌های روزآمد خود و با بهره‌گیری از فقه پویا، سایر جریان‌های سیاسی که در آن دوره وجود داشتند همچون سوسیالیست‌ها، ناسیونالیست‌ها و تجددگرایان را با خود همراه کند و زمینه پیروزی انقلاب را فراهم آورد. در گپ‌وگفتی با دکتر علی محمد حاضری، استاد جامعه‌شناسی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس کوشیدیم تا چند و چون گفتمان انقلاب اسلامی و نقشی که جریان نواندیشی دینی در پیروزی این گفتمان داشت را به بحث و بررسی گذاریم.

وقتي كشوري با تاريخي طولاني باشيد نگاه ها و نظرات گوناگوني در خصوص فراز و فرودهاي تاريخي مي تواند وجود داشته باشد، گاه دوستاني كه ممكن است از شدت علاقه در گفتار خود اغراق كنند و زماني دشمناني كه بدون هيچ نگاه منصفانه اي مي‌توانند روند تاريخي حوادث را دستخوش تغيير كنند، همواره بي‌طرفي ويا نگاه عادلانه غربياني كه در خصوص شرق بالاخص ايران كاوش و جست‌وجو كرده اند در محك آزمون بوده است، بازخورد و عملكرد كشورها و دولت هاي اين مستشرقين در كشورهاي شرقي ديدگاه توطئه محور و سياست زده اين تحقيقات را در بين مردم و روشنفكران شرقي تقويت كرده است

مي‌توان انقلاب اسلامي ايران را آخرين حلقه‌ انقلابات قرن بيستم در جهان دانست با اين تفاوت مهم و اساسي كه بخش مهمي از انقلاب‌هاي قرن بيستم عمدتا چپ بوده و صرفا عليه سرمايه‌داري افسارگسيخته در برخي جوامع شكل گرفته بود اما انقلاب ما بر پايه عدالت‌خواهي، آزاديخواهي و معنويت‌خواهي بنا شد و به همين دليل، در نوع خود و در قرن بيستم بي‌نظير بود.

ناگفته آشکار است که پیدایش اینترنت، نویدبخش آغاز راهی طولانی از تحولات در اکثر ابعاد زندگی شهروندان دنیای نوین محسوب می‌شود و مانند هر پدیده دیگری با نکات مثبت و منفی خاص خود جلوه‌گری می‌کند. صاحب هر دیدگاهی که باشیم، موافق یا مخالف اینترنت، نمی‌توانیم انکار کنیم که توسعه روابط اجتماعی، جریان‌یافتن اطلاعات، فراهم شدن زمینه مشارکت و تسهیل ارتباط با دیگران از دستاوردهای مثبت و انکارناپذیر این فضاست. گفت‌و‌گو با دکتر محمدمهدی فرقانی، رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه‌طباطبایی در همین زمینه و به‌خصوص درباره کمپین‌های فضای مجازی است. با ما همراه باشید.

یکشنبه 18 بهمن، سی و سومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و بیست و سومین دوره جایزه جهانی کتاب سال با حضور حسن روحانی، رئیس‌جمهوری و معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد. مالک شجاعی‌جشوقانی سردبیر فصلنامه نقد کتاب «کلام، فلسفه، عرفان» و پژوهشگر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در گفت‌وگوی پیش رو به واکاوی این جایزه، آسیب‌ها و راهکارهای بهتر شدن آن در سال‌های آینده پرداخته‌است.

علی موذنی می‌گوید داستان امروز باید تاریخمان را زیر و رو کند و بر ذهن جامعه نور بتاباند چرا که شناخت نقاط ضعف و قوت عامل پیش برندگی و خلافش عامل عقب ماندگی است.

آیت الله سید علی قاضی طباطبایی استاد الاساتید و فخر علما و عرفا از همان ابتدای جوانی، تحصیلات خود را نزد پدر بزرگوار سیدحسین قاضی و میرزاموسوی تبریزی و میرزامحمد علی قراچه داغی آغاز کرد. پدرش به علم تفسیر علاقه ، رغبت خاص و ید طولایی داشته است، چنانکه سیدعلی آقا خودش تصریح کرده که تفسیر کشاف را خدمت پدرش خوانده است. همچنین ایشان ادبیات عربی و فارسی را پیش شاعر نامی و دانشمند معروف میرزا محمد تقی تبریزی خواند. ایشان در سال ۱۳۰۸هـ.ق. در سن ۲۶ سالگی به نجف اشرف مشرف شد و تا آخر عمر آن جا را موطن اصلی خویش قرار داد.

به‌تازگی ترجمه‌ای از رباعیات خیام به زبان انگلیسی با ترجمه سعید سعیدپور منتشر شده که این کتاب اثری نفیس است و با همکاری یونسکو به چاپ رسیده است. سعیدپور پیش از این ترجمه‌های دیگری هم از اشعار کلاسیک فارسی به زبان انگلیسی به دست داده بود که گزیده‌ای از غزل‌های حافظ، مولوی و سعدی از آن جمله‌اند.

«هرازگاهی خانواده بار و بندیل را می‌بست و ١٠ روز یا ٢ هفته برای مسافرت به حرم شاه‌عبدالعظیم می‌رفت. به اندازه کل مدت سفر وسیله برمی‌داشتیم. برای این‌که هزینه مسافرخانه ندهیم، رختخواب، بقچه لباس، وسایل آشپزی و خلاصه همه چیز را با خود می‌بردیم. سوار ماشین‌دودی می‌شدیم و به باغ طوطی می‌رفتیم. شب‌ها هم در همان محوطه حرم می‌ماندیم. در مسافرت‌های دور، برای بچه‌های کم سن و‌سال بلیت نمی‌خریدند. چند ساعت تمام بچه بیچاره را روی دست خود می‌گرفتند. بعضی وقت‌ها هم که شانس با ما بود، روی پیت‌های حلبی وسط ماشین‌دودی می‌نشستیم.