اخبار و گزارش

پیام ابراهیمی: کانون زبان فارسی وابسته به بنیاد موقوفات مرحوم دکتر محمود افشار، انجمن فرهنگی افراز و شرکت سهامی انتشار، عصر پنج‌شنبه (۹ مهر ۱۳۹۴) میزبان عده زیادی از شخصیت‌های علمی و فرهنگی کشور بودند تا در مراسمی ، از کتاب “درد آشنا” مجموعه غزلیات استاد عبدالعلی ادیب برومند رونمایی شود.

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه11مهر

نشست نقد و بررسی كتاب «كشف‌الاسرار و مكاشفات الانوار»(مولوی و روزبهان بقلی) عصر دیروز سه شنبه هفتم مهر ماه با حضور مریم مشرّف و مریم حسینی در مؤسسه شهر كتاب برگزار شد.

مولانا، شاعر و عارف و صوفی پارسی زبان است که شهرتی جهانی دارد. تفکرات نوین مولانا در جامعه‌ی امروز هم به کار می‌رود. مثنوی مولانا همان کتابی است که هرگز کهنه نخواهد شد.

شیفتگی مولوی به موسیقی در جای جای دیوان شمس و مثنوی بازتابی نظرگیر و خیره‌کننده دارد. هادی عبیاوی: مولوی گرچه نخستین شاعر و عارفی نیست که از موسیقی برای بیان عشق و شیدایی بهره برده است اما بی‌شک بزرگترین شاعر و عارف ایران است که از آن برای تصفیه درون و بریدن از ماسوی و رسیدن به غایت مطلوب معنوی بهره‌مند شده است.

آیت الله سیدمصطفی محقق داماد عصر سه شنبه در آیین نکوداشت مرحوم عبدالحسین حائری در کتابخانه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تکریم اهل فرهنگ باید به یک سنت مبدل شود، افزود: خداوند به مرحوم حائری در زمان حیات چند شانس داد. نخست اینکه او زاده شده بیت علم بود و در کنار آن از وجود مادری بهره می برد که مجسمه واقعی مهربانی بود. دیگر اینکه ایشان به لطف خداوند از اساتید نخبه ای بهره مند شده بود که کمک کردند درس فقه را به خوبی بخواند.

زمان رضاخانی: جلال الدین محمد بلخی (1207 تا 1273 میلادی)، معلم، عارف و شاعر ایرانی است که در ایران با نام «مولوی» و در غرب با نام «رومی» شناخته می شود. مولانا در بلخ، جایی که اکنون در افغانستان است به دنیا آمد، کودک بود که همراه با خانواده اش، احتمالا به دلیل پیشروی مغولان، به غرب مسافرت کرد و در نهایت، در قونیه ساکن شد.

دومین نشست از سلسله نشست های بررسی آثار و افکار دکتر رفیع پور با عنوان«توسعه و علم: طرح ناتمام»با حضور مقصود فراستخواه در دانشکده علوم انسانی دانشگاه خوارزمی برگزار شد. در این نشست دکتر فراستخواه با بیرون کشیدن فکت هایی از دو کتاب موانع رشد علمی در ایران و آناتومی جامعه به نقد آرا فرامرز رفیع پور پرداخت. از ویژگی های این جلسه که تحسین حضار را نیز به همراه داشت نقد تند اما غیرگزنده دکتر فراستخواه بود که با نگاهی برون نسلی صورت گرفت. ایشان با انتقاد از نقادی های مخربانه و جدل گونه در ایران در ستایش و نقد نقد سخن گفت و خود به دور از پدرکشی های علمی و خشونت های کلامی دکتر رفیع پور را به مثابه یک متن برای ویرایش ذهن جامعه شناسی ایران نقد کرد.

مولانا شاعری عارف و کمال گراست که با سفر در فراسوی زبان فارسی به بی کرانگی رسید و با تصویر کشیدن هنر بزرگش در قالب داستان ها و اشعاری زیبا، اندیشه های والای عرفانی، فلسفی و عاشقانه خویش را تبیین کرد.

نوای ‌سازی دیگر از بلندای ایران زمین به خاموشی گرایید، نوای عاشیقی که سینه به سینه به او نقل شد و حالا دیگر ساز جدایی می‌نوازد. عاشیق رسول قربانی را همه به عنوان «دده» می‌شناسند؛ هنرمندی که توانست با هنر زیبا و اصیل خود جشنواره‌های خارجی را به تسخیر در آورد و امروز تنها نوای موسیقی‌اش برجای مانده است.