اخبار و گزارش

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 16خرداد

محمود جعفری دهقی، دانشیار گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران گفت: مدیر کتابخانه مجلس باید فردی جامع الاطراف باشد که به دقایق کتاب‌شناسی، ظرفیت‌های کتابخانه و شیوه ایجاد ارتباط با جامعه کتابخوان آشنا باشد.

عضو شورای عالی علمی مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی گفت: مجموعه کتاب «تاریخ جامع ایران» مبتنی بر تحقیق همه جانبه است و خلاء موجود در تاریخ نگاری کشور را پر می کند.

بزرگداشت داوود فتحعلی بيگی همزمان با سالروز تولد وی در قالب برنامه «تولد ماه» در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برگزار شد. ویژه برنامه «تولد ماه» به مناسبت بزرگداشت داوود فتحعلی‌بیگی، همزمان با سالروز تولد او، شامگاه یکشنبه ۱۰ خرداد در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) با حضور جمعی از هنرمندان و پیشکسوتان تئاتر آیینی و تعزیه از جمله بهزاد فراهانی، جواد انصافی، اسماعیل خلج و مریم معترف برگزار شد.

«یادگار زریران» کهن‏ترین تعزیه‏نامه ایرانی است که به ما رسیده است. یادگار زریران حماسه و یلنامه غم انگیزی است که از روزگار ساسانیان به‌جا مانده و بر پایه نوشته‌ای کهن و اصیل از روزگار پارتیان است. بنابر این ریشه‌های تاریخی نمایش سنتی سوگناک که امروزه به ما رسیده در پیش از اسلام وجود داشته‌است. با گذشت زمان و دگرگونی‌هایی که از سوی نوحه‌سرایان و شبیه‌سازان هر عصر در نمایش، شبیه‌خوانی پدید آمده و با رویداد تاریخی و آیینی عاشورا، این گونه نمایش در روزگار صفوی به اوج خود رسیده‌است. یعنی سیر و پویه تکاملی شبیه خوانی از سوگواری‌هایی که بر سیاوش وپهلوان‌نامه یادگار‌زریران می‌شده، آغاز شده و با کشته شدن امام حسین (ع) و رویداد عاشورا ادامه یافته‌است. قهرمان یادگار زریران همانندی شگرفی دارد با داستان عباس(ع) برادر امام حسین(ع) در دشت کربلا. این کتاب یکی از منابع و آبشخورهای شاهنامه فردوسی بوده‌است.

شب برات، شب پانزدهم و به قولی چهاردهم ماه شعبان است که در کشورها و مناطق مختلف خاورمیانه و شبه قاره هند مثل ایران، پاکستان، مناطق کُردنشین و از جمله در خراسان مراسم ویژه «برات» با عناوین مختلفی چون عید برات، شب برات، روز برات، چراغ برات و... و با آداب و رسوم مختلف برگزار می‌شود. ابوریحان بیرونی دانشمند بزرگ ایرانی نیز در این مورد می‌گوید: سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم این ماه ایام البیض نام دارد و شب پانزدهم این ماه شب بزرگ است و لیله الصک و لیله البرات نام دارد، آئین برات در کشورهای پاکستان، ترکیه، بنگلادش و … نیز مرسوم است و آنها شب برات را گرامی می‌دارند.

نازنین مهراندیش: اینجا عمارت مسعودیه است. «ناصرالدین حسن‌زاده‌تبریزی»، رأس ساعت سه برای مصاحبه آمده است. کافه مسعودیه برخلاف همیشه بسته است و ما بی‌خبریم. برای همین در حیاط خانه ظل‌السطان، برادر ناصرالدین‌شاه، روبه‌روی حوض بزرگ پُر از آبی که به سبزی می‌زند، دکمه ضبط‌ِصوت فشرده می‌شود؛ درست جایی که هنگام به‌توپ‌بستن مجلس، جهانگیرخان صوراسرافیل، قاضی ارداقی و ملک‌المتکلمین به‌همراه آیت‌الله بهبهانی، از پیشروهای مشروطه، آنجا پناه برده بودند، اما خانه و صاحب‌خانه آنها را پناه ندادند، لو رفتند و سرانجام سرگذشت تلخ‌شان در باغشاه رقم خورد. «شاید باورتان نشود، اما من برای این دوره نیستم. من در دوره قاجار زندگی می‌کنم».

سید حسن خمینی اخیرا طی سخنانی از توجه به ضرورت نواندیشی دینی سخن گفت. یادگار امام(ره) پیش از این هم در خلال برخی مباحث خود به اهمیت این موضوع اشاره كرده بود. اما این‌بار با صراحت بیشتری این مساله را مستند به مواضع سلف صالح خود و بنیانگذار جمهوری اسلامی كرد. او با اشاره به یك سال پایانی عمر امام گفت: «ایشان در آن سال سد‌های بزرگی را شكستند كه بعضا اكنون هم بحث از آنها غیرممكن است.» اینكه آن «سدها» چه بود و چگونه توسط معمار كبیر انقلاب اسلامی شكسته شد را ظاهرا باید به دورانی دیگر موكول كنیم. اما در این ایام سالروز رحلت امام راحل می‌توانیم با مروری مجدد بر اظهارات اخیر سید حسن خمینی از سویی و برخی سخنان و مواضع جدش در آخرین ماه‌های حیات‌شان از سوی دیگر، تا حدی به پروژه فكری سال پایانی امام خمینی پی برد؛ پروژه‌ای كه نواده ایشان آن را «ناتمام» می‌خواند و ‌ای بسا دنبال كردن و انجام و فرجام رساندش برای او و نزدیكان فكری‌اش مهم‌ترین دغدغه این روزهای‌شان باشد.

پیرمرد نشسته است کنار دو قناری در قفس، روزنامه می‌خواند. ناصرخسرو تب کرده و بی‌تاب است، هیاهویش خم کرده است پیکر پیرمرد را زیر بار بی‌توجهی‌ها. «جنس‌های ارزون دارم. جنس‌های درجه‌یک». مغازه‌دار با لنگ ایستاده است کنارش. داروفروش‌ها زیرپوستی همه‌جا می‌پلکند. زنان و مردان خسته به هم تنه می‌زنند، بی‌عذرخواهی. «خیابان ناصری، کتابخانه تربیت»؛ آدرسی که انگار نمی‌خواهد هیچ‌گاه مقصد مشخص شود. پیرمرد عینکش را برمی‌دارد: «والله خیابان ناصری که همین‌جاست، اما کتابخانه تربیت را نمی‌شناسم. اسمش آشناست. اینجا دو تا انتشاراتی دارد، یکی سرِ خیابان ناصرخسرو به‌نام اسلامیه، یکی هم خیلی پایین‌تر به‌نام اسلامی. توی خیابان حاج‌نایب هم یک‌سری کتاب‌فروشی هست. شاید آنجاست». صدای قناری‌ها در همهمه خیابان گم می‌شود. کتابخانه تربیت، برای همه اهالی ناصرخسرو نامی آشناست، بی‌آنکه کسی آدرسش را بداند.

صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 13خرداد