مقاله

باید معنای نیاز روشن شود. وقتی از نیاز سخن می‌رود، ذهن بیشتر مردم به «نیازهای مادی» متوجه می‌گردد و گمان می‌رود که نیاز، یعنی نیازهای مادی و بس.

آیا تاریخ تنها در متن‌ها و اسناد مكتوب خلاصه می‌شود یا می‌توان آن را در رنگ‌ها، خطوط و فرم‌های هنری نیز بازجست؟ آیا می‌توان از خلال هنر، به حافظه‌ تاریخی بشر دست یافت؟ آیا تاریخ را می‌توان از منظری هنری بازخوانی و بازسازی كرد؟ تاریخ، فراتر از متن و مدرك، در تجلی‌های بصری و هنری نیز حضور دارد. هنر یكی از زنده‌ترین و ماندگارترین روایتگران تاریخ بشر است. هر رنگ، خط و شكل می‌تواند حامل روایتی از گذشته باشد.

در تاجیکستان خاص و عام اشعار حافظ را در سراچه دل جای داده‌‎اند و و در دعا و نیایش، محافل و مجالس به عنوان زیب و زینت نشست و آرایش کلام به کار می‌گیرند و بسیاری از ابیات او به ضرب‌المثل‌های سری‌زبانی تاجیکان تبدیل شده‌‎اند.

۱۹ مهر ماه تولد ۸۶ سالگی استاد محمدرضا شفیعی‌ کدکنی آموزگار بزرگ و معاصر ادب، اخلاق و عرفان است.

ایرانیان، سال را به دو بخش تقسیم می کردند؛ نیمه اول با «جشن نوروز» و «نیمه دوم» با «جشن مهرگان» آغاز می شد. در هر دو مراسم، سفره ای می انداختند که بر سفره نخست، هفت سین و بر سفره مهرگان، شیر، نان، آینه، آویشن، حبوبات، انار و ... می گذاشتند.

محمد حسینی باغسنگانی، پژوهشگر، در یادداشت خود با عنوان «محمدرضا شفیعی‌کدکنی؛ چهره‌ای فراگیر در زبان و ادب فارسی» به تبار علمی، تأثیر داخلی و جهانی و نقش شاگردپروری این ادیب و استاد زبان و ادبیات فارسی پرداخته است.

دکتر احمد کاظمی رئیس مرکز پژوهشی حقوق اقلیت ها و استاد حقوق بین الملل دانشگاه در نشست کارگروه تاریخ انجمن افراز با موضوع «پیوندهای تاریخی – فرهنگی ایران و جمهوری آذربایجان» گفت: ایران و جمهوری آذربایجان فراتر از پیوند، یکپارچگی تمدنی و دینی دارند و این موضوع در هفت مولفه تمدنی و دینی نمود و بروز دارد.

موسسه الفرقان در یادنامه‌ سال ۲۰۱۸ «بحوث و دراسات مهداه الی ایرج افشار» مقاله‌ای از اکمل‌الدین احسان اغلو با عنوان «ایرج افشار کما رأیته» (ایرج افشار آنگونه که من دیدم) را منتشر کرده است.

تورج دریایی: یکی از ویژگی‌های مهم ایرج افشار یادداشت‌نویسی او بود و ما می‌توانستیم یافته‌های محلی، نوشته‌ها، کتیبه‌ها و… را در فضاهای بومی ایران ببینیم. برای من ایران‌شناسی یعنی شناخت ایران به همین گونه‌ای که ایرج افشار انجام می‌داد.

میبدی در دوره ای قلم می زد که اندیشمندان آن را دورۀ رشد و شکوفایی و ارزشمندی زبان و ادبیّات فارسی می دانند ، عصری که نثر و نوشتار به پختگی و کمال رسید و بسیاری از نویسندگان خوب و توانای زبان فارسی دراین هنگام پای به عرصه نهادند .