مقاله

دکتر ژوزف دزیره تولوزان، در 1820 م در جزیره دیگو گارسیا، از مجمع الجزایر چاگوس در اقیانوس هند که از مستعمرات فرانسه بود، به دنیا آمد. او در مدرسه‌ای در همان مجمع الجزایر تحصیلات خود را به پایان برد. 1برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به دانشگاه مارسی رفت و در 1841 م در حالی که هنوز دانشجوی پزشکی بود به بخش بهداشت ارتش فرانسه پیوست.

م اکنون ناآرامی و بی‌ثباتی منطقه حساس خاورمیانه را فرا گرفته است و علائمی از آینده‌ای باثبات‌تر نیز وجود ندارد. مهمتر آنکه عوارض ناشی از آن، کشورهای فرامنطقه‌ای را تحت تأثیر قرار داده و حتی به معضلی بین‌المللی تبدیل شده است. ادامه این وضعیت ممکن است به کشمکشی وسیع بین قدرت‌های بزرگ موجود تبدیل شود. خصوصاً که به دلایل فراوان شورای امنیت در این مورد نمی‌تواند به تصمیمی قاطع نایل آید. حال سخن در این است که کمّ و کیف این بی‌ثباتی چیست و چرا و چگونه گسترش و عمق و ادامه یافته است؟ تا هنگامی که این نکات به‌خوبی و به دقت روشن نشود، نمی‌توان به هیچ راه‌حل قابل قبولی دست یافت. تلاش می‌شود به مهمترین نکات اشارت رود

درباره‌ امیر علیشیر نوایی آمده است: «در وقفنامه‌ امیرعلیشیر نوایی از جمله مصارف رقبات وقف‌شده، یکی هم آن است که روز عاشورا چهل من گوشت با مصالح دیگر به قدر ضرورت آش پخته، با پنجاه من نان قسمت کنند.» (تذکره‌المجالس، ص کج) [در توضیح آن به نحو سؤالی آمده است:] «آیا ممکن است این مسأله مربوط به مبارکی روز عاشورا نزد سنیان بوده و ربطی به امام حسین علیه‌السلام و شهادت آن حضرت نداشته باشد؟» (تأملی در…، ص۴۳۰) این سؤال در حالی است که از امیرعلیشیر نوایی به عنوان وابسته و مرید طریقت نقشبندی صراحتاً نام برده شده است! (تأملی در…، ص۴۱۹)

آنان که با کتاب و قلم به عنوان مشغله اصلی سر و کار دارند سه دسته اند: نو آوران، پژوهشگران و پخته خواران.

نوع جدید و معینی از فرهنگ که به وسیله ارتباطات نوین جمعی سامان گرفته همواره مورد توجه محققان ارتباطات در دهه‌های اخیر بوده است. این «فرهنگ جمعی» که در مقابل فرهنگ نخبگان و فرهنگ گسترش یافته با شبکه ارتباطات سنتی قرار دارد حاصل شکل‌گیری نوعی روش نوین در انتشار جمعی است.(1) فرهنگ جمعی یا فرهنگ توده عمدتاً بر شناختهای پراکنده، جزئی، ناقص و ناپایدار متکی است. در حالی‌که فرهنگ نخبگان یا فرهنگ کلاسیک دارای پیوستگی، همگنی و پایداری بیشتری است. فرهنگ نخبگان با تغذیه‌ای که از ساختار سنتی جامعه و نظام آموزش رسمی می‌شود بر پایه شکاف میان سطوح جامعه و تقسیم بندی آن سامان می‌گیرد.

از زمانی که ویلیام تامس، عتیقه شناس انگلیسی، اصطلاح فلکلر را به جای اصطلاح های رسوم کهن عامه و ادبیات عامه را به جامعه انگلیسی زبان پیشنهاد کرد،بیش از 150 سال می گذرد.با اینکه کاربرد این واژه در ادبیات انگلیسی 25 سال قدیم تر از کاربرد اصطلاح کالچر به مفهومی است که ادوارد تایلر، مردم شناس انگلیسی نخستین بار آن را در 1871 در کتاب فرهنگ ابتدایی به کار برد، لیکن هنوز بر سر مفهوم و دامنه و قلمرو فلکلر در میان علمای فلکلر شناس بحث و گفتگو است.

اسپی نوزا به قضیه بیست و پنجمین قسم نخستین اتیک( کتاب-اخلاق)آورده است که«خدا فقط علت فاعلی وجود اشیاء نیست، بلکه علت ذات آنها هم هست». و مترجم فاضل آن به پارسی به تعلیقه خویش بر قضیه مذکور ایراد کرده است که«یعنی که خدا هم معطی وجود است و هم مذوت ذات، یا هم جاعل وجود اشیاء است و هم جاعل ذات آنها.این مطلب، مخالف عقیده جمهور فلاسفه ماست که یا فقط ماهیت اشیاء را مجعول می‏دانند و یا وجود آنها را.»

این اعتقاد که « همه وقایع علل خود را دارند » خاص « دیدگاه طبیعت گرایانه » نیست: طبیعت گرایی می کوشد اثبات کند که همه وقایع علل طبیعی دارند اما خود اصل علیت را مسلم می شمرد. این سخن چیزی بیش از بازی با کلمات است، چون علیت در همه بحث های کلامی با خداشناختی گذشته نقشی مهم ایفا کرده است. برهان های خداشناختی قرون وسطی، «دراثبات» وجود خدا، غالبا مبتنی بر اصل علیت بود

ترجمه یحیی شعبانی: با در نظر گرفتن انسان کاملاً رشدیافته‌، اکنون می‎توان به‌سراغ پرسش دوم رفت: چنین سنجه‎ای چه می‎تواند به انسان مدرن غربی اعطا کند؟ برای پاسخ، نیازمند ارزیابی غرب امروز و برخی شباهت‌ها با بسط تاریخی آنیم. جوامع تکنولوژیک و علمی، مبتنی بر تعارضات فردی یا اجتماعی‎اند.

روسو روزى گفته بود: «آنچه خشم ما را برمى انگیزد ماهیت چیزها نیست، بدخواهى است.» این گفته احتمالاً در مورد اکثر افراد بشر صدق مى کند. اما در سده هجدهم بعضى از آلمانى ها بودند که این حکم آشکارا در موردشان صادق نبود. آنان نه صرفاً از بدخواهى اشخاص، بلکه از ماهیت چیزها به خشم مى آمدند. یکى از ایشان ایمانوئل کانت بود