نسخه های خطی و عکسی

فیلتر
از سعدی شیرازی (د 691ق/1292م).
همان خ 1/211.
از شیخ محمود شبستری (د 720ق/1320م). در خاتمۀ آن آمده: از آن گلشن گرفتم شمه‌ای باز/ نهادم نام او را «گلشن راز»... به نام خویش کردم ختم و پایان/ الهی عاقبت «محمود» گردان.
از سراینده‌ای با تخلص «فانی»: مقامی یافت فانی در خرابات/ که هرگز ره نیابد شیخ رزّاق.
از اهلی شیرازی (د 942ق).
همان خ 1/212.
از قاضی ابویحیی زكریا بن محمد انصاری شافعی مصری (825-926ق/1420-1520م).
همان خ 2/213.
از ناشناسی که شاید نامش در دیباچه بوده و از نسخه افتاده است. به هر روی وی سراینده بوده و جابجا زیر سربند «لمؤلفه» سروده‌هایی با تخلص «مسکین» از وی می‌یابیم.
از میرزا هاشم رشتی گیلانی، زنده در 1312ق. كه در ص. ع. و پایانۀ نسخه از وی به زبدۀ فلاسفه، محیی‌الدین ثانی و حكیم متاله یاد شده است.
به گمان بسیار از همان یوسفی هروی، یوسف بن محمد بن یوسف پزشک (د 950/4-1543م).
از شمس فخر اصفهانی ]سرآغاز نسخه[. شمس‌الدین محمد بن فخرالدین اصفهانی، متخلص به فخری. شمس فخری ]اعلام، ذریعه[ (د پیرامون 745ق)، از سرایندگان شاه ابواسحاق جمال‌الدین از همروزگاران خواجه حافظ شیرازی می‌باشد.
از ناشناس. با سربندهای «لمعه، باب و فصل». اخلاق دینی ـ عرفانی و اعتقادات است...

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: