اخبار

افشار /afšār/، ایرج (1304-1389ش)، ایران‌شناس بزرگ، کتاب‌شناس برجسته، عضو شورای عالی علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. فعالیتهای او طی مدتی بیش از 60 سال مداوم، در زمینه‌های متنوع و گسترده‌ای قرار می‌گیرد که حاصل آن آثار فراوان به صورت کتاب، مقاله، یادداشت و منابعی دیگر است

چکیده ای از تاریخ نشر کتاب در ایران از دهۀ 1330ش تا انقلاب موسسه های انتشاراتی خصوصی که در دهۀ 1330 ش و با چشم اندازی خوش بینانه برای آیندۀ فعالیت خود تاسیس شدند و از اواخر دهۀ 1340ش و از اوایل دهۀ 1350ش رو به زوال رفتند، هرکدام از عامل های بیرونی و علت های درونی خود تاثیر می گرفتند. عامل های مشترک بیرونی به جای خود، اما علت های درونی را فقط با بررسی های موردی تک تک ناشران می توان شناسایی کرد، و این رشته سر دراز دارد و فقط با نشر پژوهی های گسترده و همکاری شمار بسیاری از نشر پژوهان میسر است.

آیا ترجمه ادبی پدید آوردن مستقل است یا،حداکثربازسازی وفادارانه؟ و آیا مترجم هنرمند است یا صنعتگر؟ عمر این بحث به قدمت حرفه ترجمه است.کسی که در این موضوع روشنتر از دیگران اندیشه کرده است،یری لوی دانشمند چک است. او بر این عقیده است که ترجمه را باید به منزله هنر برگرداندن در نظر گرفت،مانند هنر موسیقیدان یا بازیگر. نوازنده ارکستر تا جایی که امکان دارد اثر را از زبانی،که همان خط موسیقی باشد،به زبانی دیگر،یعنی ماده صوتی«برمی گرداند».

مدیریت و سازماندهی فرهنگی، به ویژه در بنیاد فرهنگ ایران. نیز می توان فقره 2 را در 3 گنجاند و زمینه ها را به دو زمینه اصلی تقلیل داد. آنچه خانلری را بیش از عامل های دیگر در میان ادیبان معاصر ممتاز می کند،تلاش او درراه دادن روش و نگرش علمی در پژوهش و آموزش زبانی-ادبی و معیارهای دقیق و سنجیده زیبایی شناخت هنری در مطالعات و نقد ادبی همراه با ذوق ادبی کم نظیر، توجه خاص به زبان فارسی،نثر معاصر فارسی،اصول درست نویسی، شیوا و زیبا نویسی و تاکید ویژه بر اصالت و هویت فرهنگی ایرانی و شناخت اصول و دلایل آنهاست.

انتشارات فرانکلین برنامه بود نه نهاد. همۀ برنامه ها معمولاً عمر معینی دارند و هرگاه هدف های آنها متحقق شود، پایان می یابند. طراحان و گردانندگان برنامۀ کتاب فرانکلین به این نتیجه رسیدند که هدف هایشان، یا بیشتر هدف هایشان، تحقق یافته است و از این رو پس از 25 سال فعالیت، پایان کار آن را در 1977م/1355ش اعلام کردند.

گفتگوی حاضر به اینجا رسید كه تاریخ ترجمه در جامعه‌های مختلف را از زمان کاربرد خط در آنها، یا در باره آنها، می‌توان بررسی کرد. اینك بخش پایانی و دنباله سخن به نقل از ماهنامه «اطلاعات حكمت و معرفت».

بخش نخست اين گفتگو به اينجا رسيد كه اگر متخصصان حوزه‌هاي مختلف سير ترجمه را در زمينه‌هاي خودشان دنبال کنند و بنويسند، آنگاه زمينه براي نگارش تاريخ عمومي و جامع ترجمه هموار خواهد شد. اينك دنباله سخن.

در سال هایی که در مطبوعات فعالیت می کنم و در برخی از حوزه های تخصصی مورد علاقه ام پژوهش های مختصری انجام می دهم، رابطۀ میان فلسفه و ژورنالیسم برایم چالش برانگیز بوده است. این که فلسفه خوانده باشی و روزنامه نگاری کنی و این که بخواهی هم پژوهشی با مخاطب اندک انجام دهی و هم در حوزۀ عمومی تر بنویسی، اندکی متناقض به نظر می رسد. طرح این دغدغه از آن جا نشأت می گیرد که منتقدان دربارۀ رابطۀ میان فلسفه و ژورنالیسم موضع گیری های متفاوتی دارند. دسته ای آن را سطحی و برخی آن را ضروری می دانند.

در این گفتار نه از نگاه ویراستارانه، بلکه از دیدگاه نشر و ضرورت ها و تحولات آن به ویرایش نگاه می کنیم. توجه به چند نکته از باب مفروضات اثبات شده لازم است، چون نتیجه گیری بر پایۀ همین مفروضات است

ستوده/ sotude / ، منوچهر (اول مهرماه1292ـ 20 فروردین1395)، پژوهشگر برجسته در حوزۀ مطالعات جغرافیای تاریخی ایرانزمین، به ویژه صفحات شمالی ایران، عضو شورای عالی علمی دائره المعارف بزرگ اسلامی، استاد دانشگاه و مولفی پراثر و پر سفر. از وی تا کنون 62 عنوان کتاب در 102 مجلد در 26000 صفحه و 278 مقاله و اشاره و نکته در 2031 صفحه، جمعاً28031 صفحه انتشار یافته است؛ نیز چند کتاب و مقالۀ دیگر از او زیر چاپ، در آستانۀ انتشار یا آماده برای انتشار است. استاد راهنمای 48 عنوان پایان نامۀ دکتری و کارشناسی ارشد بوده است( بر پایۀ برآوردهای فرشته و عنایت الله مجیدی).