اخبار

از مهاجرت کبری تا تحصن در سفارت بریتانیا طبق اسناد موجود، تحصن در سفارت انگلیس به صورت اتفاقی رخ نداده و از حدود بیش از یک ماه قبل تدارکات آن از سوی عاملین سفارت و برخی از روشنفکران ایرانی برنامه ریزی شده بود. به همین دلیل تغییر در خواسته‌های متحصنین کاملا قابل پیش بینی بود.

ابوعبدالله احمدبن عمر بن محمدبن عبدالله خیوَقی(540-617) مشهور به نجم الدین کبری و ملقب به ابوالجنّاب، طامه الکبری، شیخ ولی تراش و شیخ کبیر از مهم­ترین عرفای قرن ششم و اوایل سده هفتم هجری در دوره مغول است. مولد او خَیوَه(Khaiwah)، یکی از شهرهای خوارزم بود. او بعد از فراگیری مقدمات علوم در آنجا، سال­های بسیار به مسافرت پرداخت و نزد استادان زیادی علوم رسمی و متداول به ویژه حدیث را فراگرفت و از مشایخ متعددی در طریقت بهره جست. از استادان مهم وی یکی شیخ اسماعیل قصری(م.589) است که نزد وی به ریاضت و سلوک پرداخت و از او اجازه ارشاد گرفت و به خوارزم بازگشت.

این مقاله تحقیقی است پیرامون اگزیستانسیالیسم غربی و اصالت الوجود در فلسفه اسلامی. این دو نظام فلسفی با توجه به اصطلاحات اصالت تشكیك در وجود، اعتباری بودن ماهیت و در جهان بودن انسان، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. بعد از مباحث مقدماتی و بیان آراء دو تفكر در باب مسائل وجود، تفاوتها و تشابهات در روش، محتوا و نتایج آنها با هم مقایسه و تطبیق شده است.

عربستان سعودی از همان هنگام که به عنوان یک پادشاهی شکل گرفت برای بخشی از کسانی که آن زمان در پی احیاء گری اسلامی و اصالت مآبی سلفی بودند دلربایی کرد. محمد رشید رضا یکی از نخستین متفکرانی بود که دل به ملک عبد العزیز داد. اما همان زمان نه تنها متفکران جریان اصلاح طلبی دینی و تجدد خواهان اقبالی به آن نشان ندادند بلکه گروه زیادی از متفکران احیایی هم مانند گروهای اخوان المسلمین و برخی دیگر موافقتی با رويكرد وهابى نداشتند.

تا آنجا که تاریخ فلسفه نشان می‌دهد, اندیشه فیلسوفان همواره میان ثبات و تغییر مردد بوده است. برخی مانند هراکلیتوس به کلی منکر ثباتند و معتقدند همه چیز تغییر می‌کند و تنها امر پایدار جهان این است که «همه چیز دائماً در حال تغییر و دگرگونی است».([1]) و برخی مانند پارامنیدس به کلی منکر هر نوع تغییر و دگرگونی‌اند. و معتقدند تغییر و تحولات مشهود همه ساخته ذهن است.([2]) برخی نیز مانند ارسطو بر هر دو باورند.([3]) حکیم ما, ملاصدرای شیرازی, از جمله کسانی است که سراسر عالم طبیعت و جهان مادی را مشمول تغییر و تحولی دائمی می‌داند و هیچ حقیقت وجودی ثابت و پایداری را در عالم طبیعت محقق نمی‌داند.

دکارت دو برهان اقامه می‌کند بر اینکه انسان ساحت دیگری غیر از بدن نیز دارد… برهان نخست وی به این شرح است که اگر دستگاه‌هایی بسازند که حتی‌الامکان حرکات ما انسان‌ها را تقلید کنند و همواره از عهده این اعمال برآیند، با این وصف به دو دلیل از سر قطع و اطمینان می‌توان گفت، چنین دستگاه‌هایی انسان حقیقی نیستند، زیرا: «آنها هیچ گاه سخن یا دلایل دیگری که ما برای نمودار ساختن منویات خود داریم، نمی‌توانند به کار برند.

در روستای گرکان از توابع تفرش هیچ‌خبری از تابلوی راهنما نیست و روستاییان نقش هدایتگر و راهنما به سمت موزه پروفسور عبدالعظیم قریب را بر عهده می‌گیرند و با انگشت بنایی را نشان می‌دهند که هم ثبت ملی شده و هم قدمت قجری دارد؛ اما برخلاف نمای سالم و سرپایش، از درون جز چند در و پنجره شکسته و دیوارهای نیمه‌فروریخته چیزی نمانده است. به گفته یکی از ساکنان گرکان سقف این موزه شاید تنها یک زمستان دیگر تحمل دارد و در صورتی که مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی برای مرمت این بنا اقدام نکنند تا سال آینده اثری از این بنا نخواهد ماند.

مرکز مطالعات و پژوهش‌های علم و دین دانشگاه صنعتی سهند همایش ملی اخلاق علم و اخلاق حرفه‌ای در مکتب علامه طباطبایی را برگزار می‌کند. این همایش ۱۹ و ۲۰ آبان ۱۳۹۵ در تبریز با حضور احمد احمدی، سیدهادی خسروشاهی، غلامحسین ابراهیمی‌دینانی و مهدی گلشنی برگزار می‌شود.

در طول مدت دو سال و چهار ماهی که محمد مصدق به‌عنوان نخست‌وزیر در راس هیات اجرایی کشور قرار داشت، ایران آبستن حوادث بسیاری بود. در طول این دوره نه‌تنها کشور چندین آشوب داخلی را تجربه کرد بلکه منازعه قدرت در درون کشور، با حمایت مستقیم ابرقدرت‌ها نیز همراه بود.

«سیمون وی» می‌گوید، نخستین انتظار هرکس از دیگری توجه است. قبول‌کردن، دلبخواه است ولی توجه چیز دیگری است. من از دوستان می‌خواهم که به صحبت‌هایم توجه کنند اما قبول را نمی‌خواهم چرا که نمی‌توان انتظار داشت انسان‌هایی شبیه هم ساخته شود. من معتقدم ما سه دسته کتاب‌خواندن در زندگی داریم. دسته اول، به ضرورت معاش کتاب می‌خوانیم. یعنی برای ادامه زندگی و برخورداری از استقلال نیاز به درآمد داریم تا زندگی‌مان، هم به لحاظ کمی استمرار پیدا کند و هم به لحاظ اخلاقی ما را تبدیل به انسان مستقل کند.