شام یکی از مراکز بزرگ تجمع سپاهیان اسلام بود؛ زیرا در برابر دولت بیزانس قرار داشت و خلفا ناگزیر بودند که در شام هم برای حمله به بیزانس و هم برای دفاع در برابر آن همواره نیروی مهم و ورزیده داشته باشند؛ اما شهرهای کوفه و بصره که به مرکز خلافت اسلامی یعنی مدینه نزدیک بودند، در زمان خلیفه دوم و سوم محل اقامت اصحاب بزرگ حضرت رسول(ص) بودند
ادیب بزرگ عرب و نویسنده مسیحی مشهور، جرج جرداق را از شیفتگان امیر مؤمنان به شمار آورده‌اند. آنچه در پی می‌آید، عمدتا درباره وجه ادبی آن حضرت است که در کتاب «بخشی از زیبایی‌های نهج‌البلاغه» (کانون انتشارات محمدی) آمده است.
مقاله حاضر در اسفند سال ۱۳۳۹ جهت ایراد به صورت گفتار و خطابه در یک برنامه عمومی آشنایی با فرهنگ اسلامی توسط استاد شهید آیت‌الله مطهری به رشته تحریر درآمده است.
خلیفه سوم پس از دوازده سال خلافت، در ذی‌الحجۀ سال ۳۵ هجری به قتل رسید. داستان قتل او و علت شورش مردم بر او در کتب تاریخ مذکور است، آنچه مسلم است، اینکه علی(ع) نه در قتل او شرکت داشت و نه به این امر رضایت داشت. اما به محض اینکه به خلافت رسید، خون عثمان مسألۀ مهم سیاسی علیه او گردید.
ظهور داعش در جهان اسلام و به‌ویژه عملیات تروریستی اخیرشان در تهران، فارغ از منظر سیاست و امنیت، بار دیگر ضرورت پرداختن به زمینه‌های فکری نگرش خوارج را یادآوری می‌کند و در این زمینه سخنان چه کسی بهتر و گویاتر از کسی که خون مطهرش به دست همفکران این رسم و راه به زمین ریخت؟ این مطلب از کتاب ارجمندی برگرفته شده است که جا دارد مکرر خوانده شود: «جاذبه و دافعۀ علی(ع)» .
مفسرین عموماً کلمۀ «امی» را که در قرآن از اوصاف نبی(ص) شمرده شده به معنی «کسی که قادر به خواندن و نوشتن» نیست آورده اند ولی مستشرقین و محققین جدید فرنگی بنا به سوابق استعمال این لفظ در عرف دینی یهود از آن تعبیر به «غیر یهودی» کرده اند
پیش از آنکه امپراطوری اسلامی تشکیل شود و نهضت تمدن خود را به اوج برساند، در سرزمین هایی که بعد جزو قسمت شرقی آن گردید مراکز فرهنگی مهمی وجود داشته است که سرچشمه های فرهنگ و تمدن عظیم اسلامی محسوب می شده است.
امروزه در اکثر ممالک اسلامی مخصوصاً در محافل دانشگاهی افکار فلسفی که از مغرب زمین سرچشمه گرفته و در آن دیار رشد و نمو کرده است با علاقه و شوق فراوان مورد بررسی قرار می گیرد. این افکار در کلاس ها تدریس می شود و دانشجویان آن را فرا می گیرند تا حدی که اکثر آنان که دست پروردۀ دستگاه تعلیم و تربیت جدید هستند خیلی بیشتر با یک متفکر درجه دوم اروپایی آشنا هستند تا با بزرگترین حکمای اسلامی.
مسئلۀ چهار جهت اصلی، یا کوست، در ایران قبل از اسلام و در کتب پهلوی و نیز تف آن، با آنچه در کتب فارسی و عربی آمده است، هنوز به طور کامل حل شده است.
«ابومحمد» حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع)، امام دوم از ائمه اثنی‌عشر(ع) و چهارمین معصوم از چهارده معصوم(ع)، فرزند نخست علی بن ابی‌طالب(ع) از حضرت فاطمه(ع) است. تولد آن حضرت بنا به قول بیشتر مورخان در مدینه و روز سه‌شنبه ۱۵ رمضان سال دوم هجری اتفاق افتاده است و این روز بنا به تقویم وستنفلد مطابق است با روز سه‌شنبه ۱۲ مارس سال ۶۲۴م.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید