مقاله

مسأله بهبودی روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای غربی و به ویژه آمریکا از لحاظ منافع ملی و امنیت ملی حائز اهمیت بسیار است. آقای روحانی با سیاست معقول اعتدالی خود توانست بر بخش عمده‌ای از مشکلات فائق آید و گام بسیار مهم نخست را در اعتمادسازی فیمابین بردارد و به دنیا نشان دهد که ایرانیان اهل صلح و هم‌زیستی‌اند و از جان و دل طرفدار امنیت عمومی و ثبات جهانی و منطقه‌ای مخصوصاً منطقۀ حساس خاورمیانه و گروه سیاسی فعال و آگاه آقای روحانی دیدار رئیس جمهور ایران را از سازمان ملل و آمریکا چنان پرثمر و باشکوه برنامه‌ریزی کرد که ملت ایران را بعد از هشت سال رنجهای ناشی از ناشایستگی‌های دولت نهم و دهم، مفتخر و شادمان ساخت

در این روز پاییزی که آفتاب پهن است، شب حرمت باطنی گرفته. تا اسمش می‌آید جست‌وجویی در دلم آغاز می‌شود و در هزارتوی خیال، پرواز می‌کنم. به شوق نام او و پی‌گرفتن راه او مدتی دم به خمره زبانشناسی زدم؛ اما معلم آن روزگار ما بدمروت نسقچی بود که رمق و رُس همه را کشید و من هم از ادا و اطوارش، زهره‌ام را باخته بودم و زنبقم آب شده بود و ته دل می‌گفتم کاش باطنی استاد ما می‌بود؛ اما خیالم هر بار اردک می‌رفت و غاز می‌آمد و با آن معلم از خودممنون که نمی‌شد اره داد و تیشه گرفت.

با گذشت 10 سال از د‌رگذشت اد‌وارد‌ سعید‌، اند‌یشمند‌ و نویسند‌ه فلسطینی- آمریکایی، سایه سنگین و تاثیر شگرف علمی او د‌ر جهان روشنفکری و د‌انشگاهی همچنان باقی‌ماند‌ه است.

تلنبار مشکلات اقتصادی و اجتماعی باقی‌مانده از دولت‌های گذشته و راهکارهای خروج از این مساله با تکیه بر مفهوم «طبقه» اهمیت مباحث اقتصاد سیاسی را در دوره کوتاه پس از استقرار دولت یازدهم پررنگ کرده است. در این بین بحث‌های مختلفی بین موافقان و مخالفان سمت‌و‌سوی اقتصادی دولت جدید درگرفته است.

طرح اخیر نمایندگان مجلس درباره ازدواج با فرزند خوانده ، در وهله اول به نهاد فرزندخواندگی لطمه می‌زند. بحث ازدواج با فرزندخوانده در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بدون سرپرست مصوب 1353 مسکوت مانده بود و کسی به آن توجهی نمی کرد اما با اصلاح این قانون توسط مجلس، مساله‌ای که شاید مطرح نبود و کسی به آن توجه نداشت آشکار شد و بدون تردید باعث ایجاد آثار و عواقبی خواهد شد.

ظاهراً حتي هشت سال تجربه‌ي تلخ پوپوليسم سياسي براي گذار جامعه‌ي ايراني از تخيل‌گرايي به واقع‌‌گرايي كافي نبوده است و چه‌بسا عوام‌فريبي سياسي عصر احمدي‌نژاد چنان با آرمان‌گرايي سياسي عصر خاتمي درآميخته و معجون شگرفي از باورهاي اتوپيايي را خلق كرده كه گفتمان روحاني هم نتوانسته «جماعت» را به «واقعيت‌»گرايي سياسي هدايت كند. اما واقعيت چيست؟

دوستی امروز نقل می‌کرد که دیشب در یکی از شبکه‌های تلویزیونی فیلمی دیده است ‏از ‏جعفر پناهی با عنوان «این فیلم نیست!». سپس مهمانانی آمده‌اند و دربارۀ فیلم سخن گفته‌اند

دو ويژگي حاشا ناپذير آمريکا را از قدرت هاي برتر و سلطه گر اروپايي در 500سال گذشته متمايز مي سازد. به طور کلي سياست آمريکا و علل شکل دهنده جنگ افروزي هاي اين کشور تصاحب «سرزمين» کشورهاي ديگر فراي مرزهاي تثبيت شده خود نبوده است. در اواخر قرن نوزدهم بخش وسيعي از سرزمين ها در قاره آفريقا جولانگاه سربازان و بوروکرات هاي فرانسوي و انگليسي بود

وقتي پنج شنبه موسسه «تامسون رويترز» مرا به عنوان يکي از هشت اقتصاددان داراي شانس دريافت نوبل اقتصاد امسال معرفي کرد، خوشحال شدم. خوشحالي ام به اين دليل بود که موسسه اي مستقل، با در نظر گرفتن آمار «ارجاعات علمي» (Citation) مقالات منتشره در ژورنال هاي علمي و پژوهشي اقتصادي برتر دنيا، مرا در جمع هشت اقتصاددان منتخب قرار داده است.

اگر به شكل واقع بينانه يي به سفر دكتر روحاني و هيات همراه به نيويورك و اهداف و انگيزه هاي آن توجه كنيم مي توانيم دستاوردهاي ذيل را براي آن برشمريم: