منطق

از قره داود، یکی از شاگردان سعدالدین تفتازانی (د 791ق)، که نام «داودیه» در پایان یکی از نسخه‌ها (ش 1593، 1708) آمده است. متن «شرح الشمسیة» (نک‍ : هف‍‌ ) همان تفتازانی است. در آن آمده: اعلم اولاً ان الاستاد (رح) جعل فی شرح الرسالة الشمسیة فی وجه ضبط الکتاب المذکور (گ 6 ر). حاشیه‌ای است با سربندهای «قال الشارح، قوله».

ناشناخته، شاید از عبداللطیف که در پایانۀ آن آمده است: «المسمی بعبد اللطیف علی حاشیة الیزدیة». حاشیه‌ای است بر «الحاشیة تهذیب المنطق» (نک‍ : هف‍‌ ) ملاعبدالله یزدی.

از احمد بن یوسف الچرمکی. گزارش «آداب البحث» مولانا محمد برکلی است.

از محمود بن نعمت‌الله بخارایی، كه روزگارش به دست نیامد.

-

از محمد بن حسین، شاگرد مولانا حیدر بن احمد، که بایستی از نیمۀ یکم سدۀ 13ق باشد (نک‍ : الحاشیة علی شرح الرسالة الوضعیة، از همو).

از کمال‌الدین مسعود شیروانی (و گفته شده شیرازی) رومی، که در هرات می‌زیسته و در مدرسۀ گوهرشاد درس می‌داده و همانجا 905ق درگذشته است.

از سعید بن محمد الصفاری ]دیباچه[. روزگارش به دست نیامد. گفتاری است بخشبندی نشده.

از قاضی عضدالدین ایجی، عبدالرحمان بن احد شافعی شیرازی (700 یا 701-756ق). گفتاری ست كوتاه، بخشبندی نشده، در یك صفحه. با «شرح» و «حاشیه»های بسیار.

از سیدحسن چوری کرد، زندۀ 1313ق/1895م. (نک‍ : الحاشیة علی تفصیل الجرجانی، هف‍‌ ).

متن و شرح هر دو از مولانا علی قزلچی (پیرامون سدۀ 12ق). وی دو رساله در «آداب البحث» دارد.