منطق

از قطب‌الدین محمد رازی بویهی (د 766ق).
همان خ 1/215.

از ابوالفتح بن ابونصر سعیدی ]دیباچه[. وی همان تاج سعیدی اردبیلی (د 950ق/1543م)، شاگرد قاضی‌زادۀ رومی (د 931ق/ 1622م) و عصام‌الدین ابراهیم اسفراینی (د 943 یا 951ق/1538م) است.

از خواجه نصیرالدین محمد بن طوسی (597-672ق/1201-1273م). گزارشی است بر «الاشارات و التنبیهات» ابن سینا (375-427ق)، با توجه به شرح فخر رازی که به گفتۀ طوسی در دیباچه، وی در رد نظریات ابن سینا از مرز شرح‌کننده گذشته است. سپس قطب رازی کتابی در داوری میان آن دو به نام «المحاکمة بین شرح الاشارات» را نگاشت.

از ابوالفتح بن ابونصر سعیدی اردبیلی (950ق/1543م). حاشیه‌ای است بر «شرح آداب البحث» کمال‌الدین مسعود شیروانی (د 905ق)، بر «آداب البحث» عضدالدین ایجی (د 756ق). ابوالفتح سعیدی اردبیلی، دو حاشیه بر «آداب البحث» دارد (نک‍ : پیش از این).

از عصام‌الدین اسفراینی، ابراهیم بن محمد بن عربشاه سمرقندی (د 943 یا 951ق).

از احمد بن حیدر بن احمد کردی حسین‌آبادی، که روزگارش به دست نیامد (نک‍ : الحاشیة علی حاشیة شرح الایساغوجی، هف‍‌ ). حاشیه‌ای است بر «شرح الاستعارات» (نک‍ : هف‍‌ ) عصام‌الدین ابراهیم اسفراینی، بر رسالۀ «الاستعارات» (نک‍ : هف‍‌ ) ابوالقاسم سمرقندی لیثی.

از قره داود، یکی از شاگردان سعدالدین تفتازانی (د 791ق)، که نام «داودیه» در پایان یکی از نسخه‌ها (ش 1593، 1708) آمده است. متن «شرح الشمسیة» (نک‍ : هف‍‌ ) همان تفتازانی است. در آن آمده: اعلم اولاً ان الاستاد (رح) جعل فی شرح الرسالة الشمسیة فی وجه ضبط الکتاب المذکور (گ 6 ر). حاشیه‌ای است با سربندهای «قال الشارح، قوله».

از قره‌باغی، به آنچنانکه در پایانۀ نسخه‌ها آمده است. حاشیه‌ای ست بر «شرح الایساغوجی» (نک‍ : هف‍‌ ) حسام‌الدین کاتی.

از محمود بن نعمت‌الله بخارایی، كه روزگارش به دست نیامد.

از مولانا جامی المهربانی، به آنچنانکه در پایانۀ نسخه آمده است. حاشیه‌ای است بر «شرح الایساغوجی؛ الفوائد الفناریة» (نک‍ : هف‍‌ ) از محمد فناری (د 834ق)، که شرحی است بر «الایساغوجی» (نک‍ : هف‍‌ ) اثیرالدین ابهری.

-