منطق

موضوع بندی
- همه موضوعات

جستجوی الفبایی

اساس الاقتباس

از خواجه نصیرالدین طوسی فرزند محمد فرزند حسن (597-672ق).

از محیی‌الدین، به آنچنانکه به خامۀ نویسندۀ دو نسخه آمده است، و بایستی از محیی‌الدین تالشی ]حاجی خلیفه 1/207[ باشد. حاشیه‌ای است بر «شرح الایساغوجی» (نک‍ : هف‍‌ ) حسام‌الدین کاتی، با سربندهای «قال، اقول».

الحاشیة علی شرح الایساغوجی؛ قول احمد

از احمد بن محمد بن خضر.

الحاشیة علی شرح الرسالة العضدیة؛ حاشیة ابی البقاء؛ الحاشیة علی الوضعیة

در پایان نسخه آمده: تمت الحاشیة المسماة بابی البقاء و ما میرابوالبقاء را می‌شناسیم.

الحاشیة علی شرح الرسالة الوضعیة

از محمد شرانشی (چنین)، که در دوشنبه 5 ع 2/1016ق به انجام رسانده است.

الحاشیة علی شرح الشمسیة

ناشناخته. دیباچه افتاده است. با سربندهای «قال، اقول». برای نشانی: «قال. المقالة الثالة فی القیاس». و فیها خمسة فصول. الفصل الاول فی تعریف القیاس. «اقول» المقصد الاقصی و المطلب الاعلی من الکلام هی القیاس لانه العمدة فی استحصال المصالب التصدیقیة.

حاشیةٌ منطقیة

ناشناخته. بی‌دیباچه، با سربندهای «قال الشارح». بایستی حاشیه‌ای بر یکی از «شرح»های قطب‌الدین رازی (د 766ق) بر یک متن منطقی باشد، (نک‍ : «تحریر القواعد المنطقیة فی شرح الرسالة الشمسیة»، هف‍‌ )، زیرا در آغاز آن از رازی و «شرح المطالع»، او یاد می‌کند.