ارنست بلوخ برای فرهیختگان ایرانی کمابیش شناخته‌شده است: از برجسته‌ترین فیلسوفان آلمانی در سده بیستم، که «امید» و «اتوپیا» از مقولات محوری در اندیشه او هستند و دل‌مشغول دین و هنر است. یکی از مهمّ‌ترین آثار بلوخ جستاری است که او با نام «ابن سینا و چپ ارسطویی» نگاشته است. در آنجا بلوخ تلقّی خاصّی از مادّه را طرح کرده و تبار تاریخی آن را تا عصر طلایی تمدّن اسلامی، عصر ابن سینا، و پیش از آن تا دوران یونان باستان، دوران ارسطو، رهگیری می‌کند.

نهضت عباسی به سال 129 ه‍ . ق در خراسان توسط ابو مسلم رسماً اعلام موجودیت كرد. قبل از این فعالیت‌های آنان از سال 118 توسط امام محمّد به طور كاملاً مخفیانه رهبری می‌شد، ابو مسلم توانست همكاری اقوام یمنی و ربیعه و نیز خوارج حروریه را جلب كند و به زودی بر سرزمین شرق تسلط یابد.

در ادامه ‏ی حكومت ایلخانان مغول در ایران، الجایتو كه به سلطان محمد خدابنده ملقب بود به پادشاهی رسید و دو دانشمند زمان، خواجه سعدالدین ساوجی و رشید الدین فضل اللَّه را به وزارت منصوب كرد. الجایتو به سبب نفوذ كلام علامه ‏ی حلی، از مذهب سنت و جماعت به تشیع گرایید و فرمان داد كه بر روی سكه‏ ها نام دوازده امام را ضرب كنند.

حضرت امام هادی(ع) دهمین چراغ فروزان هدایت، در نیمه‏ ی ذی حجّه‏ی سال 212 ق در قریه ‏ای در نزدیكی مدینه به دنیا آمد. مادرش سَمانه معروف به سیده می ‏باشد. ابوالحسن ثالث كنیه ‏ی حضرت و هادی، نقی، مرتضی، فقیه، امین و متوكل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوكل، مُنتَصَر، مُستَعین و مُعتزّ از خلفای دوران حیات امام هادی(ع) بوده ‏اند.

آیت ‏اللَّه سیدمحمدعلی کاظمینی بروجردی در سال 1303 ش (1343 ق) در بیت علم و تقوا در بروجرد زاده شد. وی پس از فراگیری تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، نزد پدر خویش، به هنگام عزیمت آیت‏ اللَّه بروجردی به قم، راهی این شهر گردید و به مدت چهارده سال نزد حضرات آیات عظام: سید محمد حجت کوه کمره ‏ای، سید محمدتقی خوانساری، سید صدرالدین صدر و شیخ عبدالنبی عراقی به کسب علم پرداخت

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 26 مرداد

نظم داستان‌های تاریخی و اندرزی از دوره‌های پیش از اسلام در ادب فارسی رواج داشته و در دوره اسلامی نیز از همان آغاز به کار آمده است. منظومه ظاهراً اخلاقی «آفرین‌نامه» از ابوشکور بلخی و نظم «کلیله و دمنه» و «سندبادنامه» از رودکی از کهن‌ترین مثنوی‌های داستانی و اخلاقی ادبیّات فارسی دوره اسلامی است. بعد از آن‌ در دوره غزنوی، نظم چندین منظومه غنایی، از جمله «وامق و عذرا»، «شادبهر و عین‌الحیات» و «خنگ‌بت و سرخ‌بت» به عنصری ـ ملک‌الشّعرای دربار غزنویان ـ نسبت یافته است

۲۳ مرداد سالروز جدایی بخشی دیرینه از میهن‌مان در سال ۱۳۵۰ است؛ همان روزگاری که برخی می‌کوشند برای جوانان امروز، نمادی از قدرت ملی و رفاه اجتماعی و خوشبختی جا بزنند. در این تاریخ، یعنی تنها هفت سال پیش از پیروزی انقلاب، حکومت وقت تن به تجزیة استان چهاردهم کشور داد و بدون شلیک یک گلوله، بخشی به آن مهمی را به مشتی مهاجر برخاسته از صحراهای اطراف بخشید و حقوق ملت ایران را نادیده گرفت.

ابوالفضل مَجدُ الدّین محمد بن فضل الله ساوجی؛ خوشنویس، طبیب و ادیب عهد قاجاری درگذشت. ابوالفضل ساوجی علوم متداول زمان خود چون طب، حكمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را در تهران آموخت و در جوانی دانشمند شناخته شد. از این رو هنگام تألیف « نامه دانشوران ناصری» وی در مقام یكی از چهار تدوین كننده آن برگزیده شد. ساوجی استعداد سرشاری در سرودن شعر نیز داشت و از او یك دیوان شعر با قلم زیبایش به خط نستعلیق باقیست

12 ذی الحجه 473 - «حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی » شاعر پرآوازه ایرانی در غزنین متولد شد. این استاد مسلم شعر فارسی در جوانی به سرودن شعر پرداخت و ابتدا رجال و بزرگان را مدح می گفت اما یکباره تحولی شگرف در او پدید آمد که راه خانه کعبه را در پیش گرفت و به حجّ رفت.

صفحه اول روزنامه های امروز چهارشنبه 23 مرداد

بیست‌وهفتمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ عبید زاکانی در روز چهارشنبه ۲۳ مرداد ساعت ۱۶:۳۰ به «بررسی نسبت میان طنز و آزادگی با نشاط فکری در اندیشه‌ عبید» اختصاص دارد که با حضور دکتر سپیده موسوی برگزار می‌شود. در این درس‌گفتار درباره‌ اشتراکات میان طنز با مفهوم آزادگی و نشاط فکری سخن گفته می‌شود. علاقه‌مندان برای حضور در این نشست می‌توانند به مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ سوم مراجعه کنند.

نیمه دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری را از دوره‌های درخشان علم و ادب ایران می‌دانند. این مقطع زمانی همچنین یکی از دوره‌های تابناک مذهب تشیع است؛ چراکه در همه شئون اجتماعیِ ایران، ترقی پدید آمد و شیعه نیز، پابه‌پای این پیشرفت‌ها، گام برداشت و به تأسیس مدرسه‌ها و مسجدهای متعدد و نیز نوشتن کتاب‌های ارزشمندی در علوم گوناگون همت گماشت.

مقوله حج به عنوان یکی از مهمترین فروع دین اسلام، همواره و از دیرباز مورد توجه علمایی بوده است که دستی در کتابت داشته‌اند. از این میان، عالم برجسته شیعی، شیخ صدوق، که نام اصلی‌اش محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی بوده است و در قرن چهارم هجری و فاصله میان 305 تا 381 هجری قمری می‌زیسته است، یکی از متقدمین و پر اهمیت‌ترین افراد محسوب می‌شود.

علامه حلی از جمله علمایی است که در گسترش فقه شیعی نقشی موثر و مثال‌زدنی داشته‌اند. علامه حلی نخستین کسی بود که لقب آیت‌الله به او داده شد. قطب‌الدین رازی، فخرالمحققین، ابن معیه و محمد بن علی جرجانی از معروفترین شاگردان وی بودند. حضور او در ایران و در دربار سلطان محمد خدابنده نقش موثری در رواج مذهب شیعه در ایران داشته است.