در نشستی که به بهانه سالروز رودکی برگزار شد درباره علت نابینا بودن رودکی ملقب به «آدم الشعرا» نکاتی مطرح شد.
سالهای بررسیشده در این کتاب برای شناخت رابطه دولت و جامعه که باعث زاده شدن ایران به مثابه ملتی مدرن شد واجد اهمیت است، این سالها به همان اندازه برای شناخت ریشههای پدیده دو فرهنگی در ایران مدرن نیز اهمیت دارد پدیدهای که به ماجرای اصلی تاریخ مدرن ایران تبدیل شد.
کتاب «از تذکره به تاریخ ادبیات» نوشته سید مهدی زرقانی پژوهشی است در باب سیر تکوین، تحول و دگرگونی مفروضات بنیادین تذکرهنویسی فارسی و گذار تدریجی آن به تاریخنگاری ادبی مدرن؛ روایتی که نه خطی و ساده، بلکه مبتنی بر بزنگاههای تغییر و گسستهای فکری و روشی سامانیافته است.
داریوش رحمانیان «نصایح شاهرخی» را کتابی مهم در حوزه تاریخ ایران دانست و با طرح خوانش انتقادی از سنت نصیحتنامهها، مسیر تحلیل خود را آغاز کرد و گفت: اگر به تاریخ اندیشه سیاسی خودمان نگاه کنیم میبینیم اندیشمندان ایرانزمین دقیقاً عکس این تصور بودند و رموز مصلحت ملک خسروان را نمیدانستند، بلکه باید به آنان آموخت که چگونه حکمرانی کنند.
عزتالله فولادوند فخر زمانۀ ماست و باید بر قدم و قلماش آفرین گفت که چنین کارنامهای را به یادگار گذاشته، باج به زر و زور و تزویر نداده، در همۀ زندگی مستقل مانده و فرهنگ این سرزمین را تا همیشه مدیون و مرهون خدمات خود کرده است.
رضا داوری اردکانی نوشت:توسعه و توسعهنیافتگی به جهان جدید تعلق دارد. جهانهای قدیم نه توسعهیافته بودند نه توسعهنیافته و هر جهانی به راه خود میرفت و خرد خاص خود داشت. اکنون دو وضع وجود دارد: توسعهیافتگی و توسعهنیافتگی که این یک وضع بدی است که با درک و فهم وضع جهان و شرایط و امکانهای زمان بیگانه است و از آن بیرون باید رفت که متاسفانه راه بیرون رفتن را به آسانی نمیتوان یافت. اما اگر راه پیدا شود، پیمودنش چندان دشوار نیست. من به گشایش این راه فکر کردهام و این مسالهای بزرگ و کاری صعب است.
ژاله آموزگار گفت: به نظر من نوشتههای باستانیپاریزی سبک نگارش کتابهای تاریخ قدیم مانند تاریخهای طبری، بلعمی، مسعودی، یعقوبی و… را به ذهن میآورد که در آنها غالباً مرز اسطوره و روایتهای تاریخی و تاریخ واقعی درهم میآمیزد. ای کاش باستانیپاریزیهای بیشتری داشته باشیم.
داریوش رحمانیان گفت: مورخ در مقام پژوهشگر میبایست به وجه طنازانه تاریخ التفات داشته باشد و آن را با اتکا بر روششناسی علمی، تحلیل متن و زمینه و تفسیر تاریخی سامان دهد. اشارات تنبیهات و ملاحظات پراکنده در آثار باستانیپاریزی میتواند راهگشای صورتبندی گونهای خاص از تاریخنگاری، یعنی تاریخنویسی طنازانه باشد.
کتاب «فرهنگ زبان اوستایی» نوشته نیما سجادی در کتابخانه ملی رونمایی میشود. در این رویداد حضور جمعی از استادان و پژوهشگران برجسته، درباره اهمیت، روش و جایگاه این اثر گفتوگو خواهد شد.
کتاب «اطلس اصطنبولی» همان نثر آشنای باستانیپاریزی است؛ آمیختهای از تاریخ، خاطره، طنز ظریف، ارجاعات ادبی و نکتههای اخلاقی. او از معلمانش اسطوره نمیسازد، بلکه آنان را با تمام ویژگیهای انسانیشان ضعفها، بزرگیها، سختگیریها و مهربانیها به تصویر میکشد. همین نگاه انسانی است که کتاب را خواندنی و باورپذیر میکند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید