گفتگو

غلامرضا اعوانی گفت: یکی از اشتباهات ما این است که فقط نقصان های حکمت طبیعی قدیم را می بینیم و امتیازات آن را نمی بینیم. نکته ممتاز حکمت طبیعی قدیم این است که علم فیزیک را به علم الهی ربط می دهد. ما محتاج این نگرش هستیم و به همین خاطر باید حکمت را به عنوان اصل در نظر بگیریم. باشکال عمده ما این است که از حکمت الهی، چنان که قدما می فهمیدند، فاصله گرفته ایم و این یک خطر بزرگ برای بشری است که روی زمین زندگی می کند. بنابراین هیچ علمی بدون حکمت پذیرفته نیست.

در گفت‌وگو با دکتر رسول جعفریان استاد دانشگاه، نویسنده و پژوهشگر تاریخ، نگاهی به برنامه‌های پیش رو در دوره تازه مدیریتی‌اش در این کتابخانه ۷۵ ساله در دانشگاه تهران داریم.

انشاالله رحمتی گفت: میراث ابن‌سینا در ایران بهتر از هر جای دیگری فهمیده شده است، ولی از شرق تا غرب جهان نیز از این میراث و اندیشه بی‌نصیب نمانده‌اند.

رابطه علم و دین یكی از مباحث قدیمی و شناخته ­شده میانِ دانشمندان، فیلسوفان و دینداران است. علم و دین دو مجموعه باور با ادعاهای كلان و اساسی موثر در زندگانی بشر هستند كه هر یك به شیوه خاص خود مدعی است كه راه و شیوه زندگی را مشخص می‌­سازد و برای مسائل انسانی راه‌حل­‌هایی عرضه می‌­دارد.

معاون گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به اینکه ریزه‌کاری برای واژه‌گزینی فراوان است، گفت: برخی فقط نتیجه را می‌بینند و به نکات ساختاری و انشقاقی در ساخت واژگان، توجه نمی‌کنند

زبان فارسی یک زبان تمدنی است، از کشمیر تا کرانه‌های مدیترانه و از آسیای مرکزی و قفقاز تا سواحل جنوبی خلیج فارس. فارسی یک فرهنگ و چیزی فراتر از یک وسیله برای گفتگو است.

اسطوره شناس و شاهنامه پژوه قزوینی گفت: جشن سده ستایش طبیعت و شکرگزاری در عبور از زمستان است که زمان برگزاری آن ۱۰ بهمن ماه، مصادف با گذشت ۱۰۰ روز از زمستان می باشد.

او در رودک سمرقند به دنیا آمد، شاعر و موسیقیدان بود. خیلی باعث تأسف است، میگویند یک میلیون شعر بیت شعر داشته که الان فقط حدوداً هزار و صد بیت از آنها بیشتر برای ما باقی نمانده است.

کامیاب شهریاری، مترجم کتاب «جنگ سرد روم و پارت» گفت: اطلاعات نویسندگان غربی درباره اشکانیان تحت تاثیر عقاید کلیشه‌ای و غیر واقعی رومیان بوده که پارتیان را به عنوان «بربر» خطاب کرده و آنها را به لحاظ فرهنگی و تمدنی پایین‌تر و فرودست‌تر از رومیان می‌دانستند.

رباب که اخیرا در میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است، سازی است که در بین بلوچ‌ها رواج دارد و به نوعی ساز محبوب این مردم است. حال گفته می‌شود هر جا که بلوچ‌ها باشند، این ساز هم نواخته می‌شود. تفاوتی هم ندارد که آنجا ایران است، افغانستان، تاجیکستان یا ازبکستان!