«جنون هشیاری»، بحثی درباره اندیشه و هنر شارل بودلر، در میان آثار دیگر داریوش شایگان شاید، جایگاهی تکین داشته باشد. البته مفهوم فرهنگ بر تمام آثار این متفکر معاصر سایه انداخته است. او هیچ‌گاه با ادبیات و هنر بیگانه نبوده، گواه این مدعا نیز جدا از ارجاعات دقیق و بسیار ادبی و هنری در آثارش، مقالات و مواضعی است که نسبت او را با ادبیات و هنر نشان می‌دهند.
واژه‌نامه‌های دوزبانه، در زبان و اندیشه ایرانیان، آنچنان اعتبار و اهمیتی داشته که نام آن را مترادف مهمترین و عامترین عنوان در میراث علمی و فکری و معنوی در زبان فارسی، یعنی «فرهنگ» قرار داده‌اند. در هیچ زبان دیگری چنین نیست. البته این امر شاید به جهان‌بینی مستور در ذهن و ضمیر ما بازمی‌گردد؛ زیرا هاضمه معنوی و فکری و رواداری فرهنگی ایرانیان همواره معطوف به دیگر فرهنگها بوده و در تعامل تاریخی گسترده‌ای، به جذب و درک و بومی‌سازی اندیشه‌ها، اصطلاحات، آرمانها، عقاید، حکمت‌ها و آموزه‌های دیگر ملل و تمدنها پرداخته است.
نوكیسگی را معمولا چنین تعریف می‌كنند: قشری كه از نظر درآمد به طبقه بالا و از نظر فرهنگی به طبقه پایین و حتی لمپن‌ها بسیار نزدیك است. نوكیسه‌ها، از یك طبقه اجتماعی مبدا به یك طبقه اجتماعی مقصد پرتاب شده‌اند.
یحیی یثربی یکی از فعالان عرصه اندیشه همیشه نگاهی منتقدانه به فضای فرهنگی جامعه داشته است. این‌بار نگاه تیزبین او به فضای مطبوعات و رسانه‌های جامعه معطوف شده است. وی که سابقه طولانی در همکاری با رسانه‌های کشور در حوزه‌های تخصصی فرهنگ و اندیشه دارد در گفت‌وگو با «فرهیختگان» به مساله تاثیر‌گذاری مطبوعات در ایران می‌پردازد و به سطح آگاهی و توسعه فرهنگی بسیار تاکید دارد.
فرهاد فخرالدینی از همان نسلی می‌آید که خاطره گذشتگان موسیقی را به‌همراه دارد. او که حالا خودش از چهره‌های موسیقی ایرانی به‌شمار می‌آید و رهبری ارکستر موسیقی ملی را برعهده دارد، از روزگاری یاد می‌کند که روح‌الله خالقی، پایه‌گذار هنرستان موسیقی ملی، انجمن موسیقی ملی و رهبر ارکستر «گل‌ها» بود. امروز، ٢١ آبان سالروز درگذشت خالقی است؛ موسیقی‌دانی که در ٥٩ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان معده در سال ١٣٤٤ درگذشت و اکنون در ظهیرالدوله آرمیده است. به همین بهانه به سراغ فخرالدینی، یکی از همکاران و دوستان او، رفتیم تا مروری کوتاه بر میراث خالقی انجام دهیم.
بحث روشنفكر و تاریخ آن در ایران مبحثی است كه همواره مورد توجه اندیشمندان و متفكران حوزه های مختلف اندیشه در ایران بوده و هست. این روزها در مطبوعات و ادبیات مخالفان روشنفكری واژه‌ای در تخریب روشنفكری با عنوان دگراندیش به كار برده می‌شود. در زمینه روشنفكری و تاریخ آن در ایران با تقی آزادارمكی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران به گفت‌وگو نشستیم. او معتقد است كه واژه «دگراندیش» كه امروزه باب شده است یكی از بدترین توهین‌ها به روشنفكری است. در امتداد این بحث به خائن بودن یا نبودن روشنفكران پرداخته شده است.
«خوش باد این نیکبختی و فرخی علمی بر خالقی مطلق، دوستی که زندگی روحی و حتی عادی خود را در پژوهش سخنهای دیرینه شاهنامه گذرانید و در شناخت حماسه ملی ایران و تاریخ دیرین ما همراز با فردوسی و همراه با شاهنامه زیست و امروز گُلِ رنجهای کهن خود را در هشت دفتر پیش رو دارد. پس شاهنامه آخرش خوش بوده است از این روی که یک ایرانی کاردان تصحیح آن را به اسلوب و آداب استوار پیش برد و متنی را در اختیار گذارد که بی گمان برجسته‌ترین است از میان دیگر چاپها.»
معماری با حوزه های مختلفی در تعامل است، از آن ها تأثیر می گیرد و بر آن ها تأثیر می گذارد. معماری شکل دادن به جهان فیزیکی با مُهر انسانی است تا محلی شود برای انس و سکونت. مطالعات مربوط به معماری و فلسفۀ مکان با حوزه های دیگر ارتباط چشمگیری دارد.
ساره دستاران: احمد جلالی خاطره‌های زیادی از سال‌ها فعالیت در یونسکو دارد؛ از کسی که می‌خواسته برای راه انداختن چلوکبابی از حمایت یونسکو استفاده کند تا جلسه اصفهان درباره برج جهان‌نما که از صبح تا شب طول کشیده، از شهریار عدل و ثبت‌های جهانی تا سالی که می‌گوید ایرانی‌ها به اشتباه گفتند سال جهانی مولاناست.
گاه یک شوخی، گروه یا قومی را آزرده‌خاطر می‌کند. اتفاقی که این‌روزها بعد از ماجرای برنامه فیتیله افتاده است؛ یک‌بار دیگر این چالش را مطرح کرده که شوخی و مطایبه در زبان فارسی چه جایگاهی دارد؛ دکتر «میرجلال‌الدین کزازی» به پرسش‌های ما در این‌باره پاسخ داده است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید