گفتگو

بیش از شش دهه از روز دانشجو می‌گذرد، عمر جنبش دانشجویی البته بیش از اینهاست و به طول عمر نهاد مدرن آموزش عالی در ایران است. در این چند دهه دانشجو و دانشگاه فراز و نشیب‌های گوناگونی را از سرگذرانده و دچار تغییرات و تحولات گسترده‌ای شده است. دغدغه‌ها و آرمان‌های دانشجویان اما همچنان به قوت خود باقی است، اگرچه شیوه بیان و نحوه عملیاتی شدن آنها از سوی دانشجویان با تحولات جدی مواجه شده است.

«ده روز با داعش» کتابی به قلم یورگن تودنهوفر، روزنامه‌نگار آلمانی با برگردان زهرا معین‌الدینی و علی عبداللهی توسط انتشارات «کوله‌پشتی» منتشر و با استقبال فراوانی روبه‌رو شد، کتابی که متن اصلی‌اش در آلمان بارها تجدید چاپ و به بسیاری از زبان‌ها ترجمه و منتشر شده است.

آذرماه در تقویم ما روز دانشجو نامگذاری شده‌ است. اما 16 آذر برای دانشجو و دانشگاه فراتر از یک نامگذاری است و دانشجویان در این روز برگی جدید را در حیات اجتماعی خود ورق می‌‌زنند و به تعبیری هویت خود را باز می‌یابند. حال این سؤال پیش می‌آید که چه مؤلفه‌هایی این روز را به نمادی از هویت دانشجویی بدل کرده‌ است؟ برای یافتن پاسخ این پرسش و رسیدن به تحلیلی پیرامون آن با دکتر هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه‌ طباطبایی که 46 سال «روز دانشجو» را تجربه کرده است و خود نیز از دانشجویان فعال و اثرگذار بوده، به گفت‌وگو نشستیم. او برایمان از مؤلفه‌هایی که این روز را به نمادی از هویت دانشجویی بدل کرده است، ‌گفت. ماحصل نشست ما پیش روی شما است.

دکتر کوروش صفوی از معدود زبان‌شناسان ایرانی است که جایگاه معتبری در عرصه‌ی زبانشناسی جهانی دارد با این حال بسیار فروتن است و مهربان و در اتاق کوچکش در دانشگاه علامه به قول خودش، معلمی می کند. برای گفت‌وگو درباره‌ی زبان های صنفی به دیدارش رفتم دکتر صفوی همیشه برای من «استاد» است، از سال‌ها پیش که افتخار شاگردی اش را داشتم و تا همیشه، در ابتدای صحبت. گفت برای این سوژه باید بیشتر به سراغ جامعه شناس زبان بروی و... اما به هر حال چند ساعتی حرف زدیم واین حاصل آن گفت وگو است.

حسینعلی قبادی، سرپرست پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است و پيش از اين‌ قائم‌مقام رئيس و معاون پژوهشي بوده است. وي از ابتدای سال جاری، پس از درگذشت مرحوم صادق آئینه‌وند، اداره این مجموعه را بر عهده گرفته است. مهمترین محور و مأموريت تعريف شده پژوهشگاه در دوره جديد مديريت تدوین برنامه توسعه راهبردی و پیشبرد آن است. با وی درباره فعالیت این سازمان، به‌ویژه در حوزه تدوین و نشر کتاب گفت‌وگو کردیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

پروفسور «پیتر اونف» مورخ معروف آمریکایی و استاد تاریخ بازنشسته دانشگاه ویرجینیا با اشاره به اینکه مورخ در گذشته نمی ماند و نمی تواند بماند گفت: نمی توانیم به فهم و درک کاملی از گذشته دست یابیم.

مشاهده‌های نه‌چندان مبتنی بر تحقیقات، حاکی از آن است که فیس‌بوک رونق گذشته خود را از دست داده است، حال آن که در دوره شکوفایی، این شبکه منبعی برای پخش اخبار لحظه‌ای در تحولات خاورمیانه به‌خصوص بهار عربی بود. کارشناسان می‌گویند که این کم‌رونقی و در آستانه خاموشی قرارگرفتن، مختص فیس‌بوک نیست و با پایان‌یافتن دوره اینترنت نسل دوم، به‌زودی شبکه‌های اجتماعی نیز خاموش می‌شوند. در این‌باره با «مسعود کوثری»، مدرس ارتباطات گفت‌وگو کرده‌ایم:

سیدمحمود دعایی با توتضع و فروتني خاص خودش به دفتر روزنامه آمده بود. دلیل هم البته روشن بود. پخش گسترده اطلاعاتی از چگونگی آغاز جنگ در فضای مجازی، دعایی را بر آن داشت تا مجموعه اطلاعاتی را که در‌این‌باره داشت در اختیار ما قرار دهد. ماجرا از این قرار است که عبدالعلی بازرگان در مصاحبه‌ای که با یکی از سایت‌های خبری داشته است به نقل خاطره‌ای پيش از آغاز جنگ می‌پردازد.

حمیدرضا محمدی(روزنامه نگار ماهنامه تهران): عبدالرحیم جعفری، کسی بود که از سطح نزدیک به صفر شروع کرد. به معنای واقعی کلمه خاک چاپخانه را خورد و بالا آمد تا جایی که در سال 1328، در حالی که تنها 30 سال داشت، «امیرکبیر» را بنیان گذاشت و تا سال 1358، به مهم ترین و تاثیرگذارترین ناشر ایران بدل شد. او چه بدایعی را در صنعت نشر از خود بر جای گذاشت که می توان گفت به نامش ماند؟

باسط زندی: دكتر حسین پاینده، عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی، چهره شناخته‌شده ادبیات ایران به‌ویژه در حوزه نقد ادبی و تحقیقات بینارشته‌ای است. در این گفت‌وگو ابتدا سعی شده است از چند‌وچون نگارش مجموعه سه‌جلدی «داستان كوتاه در ایران» كه می‌توان آن را یكی از مهم‌ترین تالیفات وی درباره تاریخ نقد و نظریه ادبی ایران دانست، آگاه شویم و در ادامه نگاهی به مبحث فرهنگ و گفتمان فرهنگی در جامعه داشتیم.