کهنه یادداشت

حسادت چگونه درمان می‌شود؟ شر حسود نسبت به خودش با نپرداختن به آن درمان می‌شود. حدیث شریف در این‌باره می‌فرماید: «نه چیز از امت من برداشته شده… از جمله آنها حسود است، اگر به حسد خود بی‌توجهی کند.» اگر به حسادت خود بی‌توجهی کند یا به تعبیر حدیث اگر سخن نگوید. ما می‌دانیم اگر آدمی به عقده‌های درونی که در تضاد با ذات انسان و فطرت اوست، توجه نکند، آن عقده‌ها به‌تدریج از بین می‌روند. پس اگر انسان حسادت نورزد، حسد به‌تدریج ذوب و در وجودش ضعیف می‌شود.

هفتم تیرماه یادآور فاجعه بزرگی است که در سال ۱۳۶۰ به شهادت بیش از هفتاد نفر در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی انجامید که در رأسشان آیت‌الله سیدمحمد حسینی بهشتی قرار داشت؛ فقیه دانشور و سیاستمدار مدبری که نخستین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب اسلامی بود و مردم در جریان اداره مجلس خبرگان قانون اساسی، با توانایی‌های درخشان او آشنا شدند.

ابومحمد حسن بن ‌علی(ع) امام دوم از ائمه اثنی عشر(ع)، فرزند نخست علی ‌بن ابی‌طالب(ع) از حضرت فاطمه(س) است. تولد آن حضرت بنا به قول بیشتر مورخان در مدینه و روز سه‌شنبه ۱۵ رمضان سال دوم هجری اتفاق افتاده است.

حقیقت این است که هنگامی که آیات سوره ماعون را می‌خواندم، گویی مطلب نویی یافته‌ام که پیش از این تصورش را نمی‌کردم؛ زیرا از آموزه‌های اسلامی و روایات پیامبر(ص) معنایی نزدیک به معنای این آیات درمی‌یافتم. در حدیث آمده است: «کسی که شب را سیر می‌خوابد در حالی که همسایه‌اش گرسنه است، به خدا و آخرت ایمان ندارد.» از این حدیث درمی‌یافتم که پیوندی ژرف میان ایمان به خدا و رسیدگی به امور مردم وجود دارد. ایمان اسلامی ایمانی انتزاعی نیست که فقط مخصوص قلب و احساس آدمی باشد.

دکتر شریعتى از استعدادها و قریحه‌هاى سرشار، پرارزش و پرخروش زمان ماست. اجازه دهید نگویم‌ «بود»؛ چون او زنده است. همه این فعلها را متناسب با زنده بودن او، با زمان حال بیان خواهیم کرد. شریعتى خود را ساخته و پرداخته رنج مى‌دانست. پیرامون دکتر و کار او و افکار او و کتابهاى او و سخنرانى‌هاى او و حسینیه ارشاد جنجالى بود.

پیام امام موسی صدر به مناسبت فرارسیدن ماه رمضان اشاره:رمضان، ماه ضیافت الهی و نزول قرآن است. برآنیم که در این ماه پرمنزلت و پر خیر و برکت هر روز جرعه‌ای از تفسیر امام موسی صدر از آیات الهی را تقدیم کنیم. تفاسیری که برگرفته از کتاب‌های «حدیث سحرگاهان» و «برای زندگی» است.

در آغاز این تحقق دیدیم كه چگونه در تمثیل‏هاى عرفانى ابن‏سینا و سهروردى، فرشته‏اى كه [عارف] در «مجمع‏البحرین» با او روبرو مى‏شود، در پاسخ به پرسش عارف كه «از كجا مى‏آیى؟» مى‏گوید «از بیت‏المقدس مى‏آیم» ـ یعنى از اورشلیم آسمانى. این پاسخ آهنگ كل تصنیفِ عرفانى را ساز مى‏كند و بر این مبنا مى‏توان تفاوتش را نسبت به یك مثال معبد كه مثال معبد كیهانى است، تشخیص داد.

هانری کربن در جستار بلندی (حدود 130 صفحه) با عنوان «مثال معبد در مواجهه با معیار های ناسوتی»، به یک نوع عرفان تطبیقی پرداخته است. در این جستار می کوشد تا مضمون معبد را که در جنبش های باطنی یهودیت و مسیحیت همواره مورد بحث بوده است، برمبنای دستاوردهای عارفان و حکیمان مسلمان تبیین و تفسیر کند. در نوشتار زیر که بخش کوچکی از آن جستار بلند است، نویسنده میان دو مفهوم «معبد» و «مثال معبد» پیوند برقرار می دارد و حقیقت معبد را همان مثال یا «عین ثابت» معبدی می داند که هم معبد های مادی و هم معبد قلوب آدمیان، مظاهر آن بر روی زمین است.

مانویت، آیین مانی، پیامبر ایرانی است. این آیین در قرن سوم پس از میلاد در بین النهرین ظهور یافت. زیبایی و تئوری های مربوط به آن در این آیین در قالب های متفاوتی همچون نقاشی، خوشنویسی، موسیقی، کتاب نگاری، شعر و سرود تجلی یافته است. زیبایی شناسی در هنر مانوی ابزاری برای رستگاری روح و رسیدن به بهشت نور است. این نوشته ترجمه و تلخیص از مقاله هانری كربن با عنوان «آیین مانوی و مذهب زیبایی» می باشد

مقدمه‌ای بر دیوان شیخ علاء‌الدوله سمنانی به اهتمام دکتر عبدالرفیع حقیقت شیخ ابوالمکارم رکن‌الدین علاء‌الدوله احمدبن محمدبن احمد بیابانکی سمنانی، یکی از کبار مشایخ صوفیه و از شاعران و نویسندگان قرن هفتم و هشتم هجری است. وی از یک خاندان ثروتمند سمنان بود؛ چنان‌که به قول خود «صد هزار از ملک پدری و میراث صرف و وقف صوفیان» کرد.