نسخه های خطی و عکسی

-

دیوان منسوب به حضرت علی، گردآوری قطب‌الدین محمد بن حسین بیهقی کیدری است...

ترجمه‌ای است با افزودگیهایی از روضة الشهداء حسین کاشفی از محمد فرزند سلیمان بغدادی، سرایندۀ متخلص به فضولی.

از میرسیدشریف گرگانی، علی بن محمد (740-816ق/1339-1412م). گفتاری است کوتاه، بخشبندی نشده، در معنی حرف کنار اسم و فعل در جمله، به روش فلسفی.

از رشیدای زرگر، به آنچنانکه بر فراز نسخه آمده است. وی همان رشیدی تبریزی‌تبار است که در عباس‌آباد اصفهان می‌زیسته و به «عباسی» نیز خوانده شده است.

-

از یوسفی هروی (د 950ق/4-1543م).

از ناشناس. بر فراز نسخۀ در دست آمده: «هذا کتاب یوسفی» که بایستی منظورش یوسفی هروی (د 950ق) باشد (نک‍ : پس از این) در آغازش آمده که «کسری» را رنجی روی نمود، حکیمی حاذق «سادق» نام این پندها را به او داده است.

-

-

از «شیخ المشایخ قطب العلماء سعدالحق و الملة والدین». به آنچنانکه بر فراز نسخه آمده و در پایان آمده است: «کتبه
محمد بن الحموی فی جواب سؤال و استدعاء داعی» پس بایستی از شیخ سعدالدین حموی، ابوالسعادات محمد بن مؤید حموی (586-650ق/1190-1252م) باشد. گفتاری است عرفانی کوتاه، دربارۀ نفس، بخشبندی نشده.