نسخه های خطی و عکسی

این گفتار در مآخذ به دو تن نسبت داده شده است:
1. ابوالقاسم بن ابوبکر لیثی سمرقندی، سدۀ 9ق ]مرعشی[،
2. عصام‌الدین بن محمد، علامه اسفراینی، که یکی از دو نسخۀ زیر به نام عصام‌الدین محمد و نسخۀ دیگر نام نگارنده را ندارد. در انجامۀ نسخۀ (7)1964 گنج‌بخش که عکس آن (ش (7)2277) در دست است آمده: تمت الرسالة المنسوبة الی العلامة الاسفراینی.

از ناشناسی که بایستی از دانشمندان کرد مرز ایران و عراق، سدۀ 13ق باشد. در پایانۀ دو نسخه به نام «الاستعارة» و دو نسخۀ دیگر به نام «بیان البیان» نامیده شده است. بخشبندی نشده.

از موسی بن عبدالله بن محمد صالح بن مصطفی ابوبکری، زنده در 1208-1209ق/1794-1795م، که بایستی از مردم کردستان، پیرامون اربیل عراق باشد. نام سراینده بر فراز نسخه آمده است.

از سیدمحمود خفری حسینی، که «المهذب فی علم الادب» (ذریعه، 23/294) را در 27 ج 2/1293ق به انجام رسانده است.

از شیخ حسن محمد(احمدآبادی) بن احمد بن نصیرالدین (دوم) (د 982ق/1574م) وی نوادۀ صوفی نامدار نصیرالدین (یکم) محمود چراغ دهلوی (د 757ق/1356م) می‌باشد.

از سیدکاظم رشتی، (د 1259ق/1843م).

-

از عطار نیشابوری، فریدالدین محمد بن ابوبکر بن ابراهیم (512-627ق/1118-1230م).

از شیخ عبدالقادر بن محمدسعیدتختی سنندجی بغدادی (1211-1304ق/1796-1887م)، که رساله‌های چندی از وی در کتابخانه نگاهداری می‌شود (نک‍ : حدوث العالم).

-

از عبدالعزیز ]دیباچه[. نگارندۀ «الصلاتیة بتحقیق المذاهب الاربعة» (هف‍‌ ). در قرآات تشهد و آداب و حدیث‌ها در آن باره. بخشبندی نشده.