اخبار

یزد را شهر قنات و قنوت و قناعت گفته‌اند. از قنوت ظهر عاشورای سرور شهیدان در «حسینیه بزرگ ایران» بگوییم؛ از كسانی‌ كه خود را در انبوه جمعیت عزادار رها می‌كنند و با این كثرت جمعیت همچون دستگاهی دقیق و بانظمی بی‌مانند در رثای حسین سیدالشهدا نوحه می‌سرایند و بر سینه می‌زنند و چشم‌هایشان چون شمعی فروزان از اشك دیده پرفروغ است.

ایرانیان چندین هزار سال است که یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریک‌ترین شب سال است جشن می گیرند؛ این آیین کهن در استان یزد نیز شبی زیبا و خاطره‌انگیز را رقم می زند.

آب انبارها از بناهای تاریخی یزد هستند که در گذشته از آب چشمه ها و قنات ها سیراب شده و هر کدام از آنها یک محله را سیراب می کرده است.

سومین جلد کتاب «یزد، یادگار تاریخ» نوشته حسین مسرت در یزد منتشر شد.

نگارش و تدوین کتاب دربارۀ زادوبوم و دلبستگی مردمان هر بوم به نگارش چنین آثاری، پیشینه ای چند سده ای دارد که هر دوره با یک نگرش و ویژگی همراه بوده و بیشترین آن ها به گونۀ کتاب های تاریخ، جغرافیا و سفرنامه برجای مانده است. نگاهی به فهرست کتاب های موجود در کتابخانه های ایران، گویای وجود صدها کتاب در این زمینه است که نام بردن آن ها از حوصلۀ این گفتار بیرون است.

شهر یزد را نه‌فقط به نام شهر جهانی خشت خام و شهر بناهای تاریخی، بلکه به عنوان دیار بادگیرها، شهر کار و کاریز و کاهگل، دارالعباده و شهر قنات، قنوت و قناعت می‌شناسند.

در منابع تاریخی و رسمی، روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ که ارتش عراق به طور همه‌جانبه و گسترده از زمین، دریا و هوا حمله خود را به تمامیت ارضی ایران آغاز کرد، به عنوان آغاز جنگ ایران و عراق شناخته می‌شود.

حدود یکصد شاعر یزدی در عصر قاجار به سرودن شعر اشتهار داشتند که نامورترین آنان طراز ، قضایی ، جیحون ، شیدا و محرم یزدی بودند.

یزد دیار بادگیرهای خشتی جهان نه تنها بلندترین و عریض‌ترین بادگیرها یا تنها بادگیر دوطبقه جهان را به خود اختصاص داده بلکه تنها بادگیر گرد ایران و چه بسا دنیا را نیز در دل یکی از شهرهایش جای داده است.

دیر زمانی است بحث گردآوری و چاپ اسناد تاریخی، اجتماعی و سیاسی در دستور کار پژوهشگران، سازمان ها و نهادهای فرهنگی و پژوهشی جهان و از جمله ایران قرار گرفته است. اسنادی که گاه هر برگ آن گویاتر از صدها کتاب تاریخی است. هر چند و به سخنی روشن تر، هر کتاب تاریخی، خود بر پایۀ اسناد شفاهی و تاریخی استوار است.