الياده (1907ـ 1986) از اسطورهشناسان و دينپژوهان نامدار است كه مقالات بسياري در زمينه تاريخ و تطبيق اديان و فرهنگ عاميانه و نيز چند داستان قابل توجه نوشته و به تدريس در اغلب دانشگاههاي اروپا پرداخته است. وي بر آن بود كه دين نقش مستقلي در زندگي بشر دارد؛ بنا بر اين بايد حوزه دين را به طور مستقل در نظر گرفت و ماهيتش را نبايد با امور ديگري مانند جامعهشناسي، روانشناسي، زبان، اقتصاد، هنر و غيره تبيين کرد. او يهوديت و مسيحيت را عامل پيدايش فلسفههاي سکولار ميدانست و ميگفت: عقايد يهودي ـ مسيحي موجب شد که روند تفکر مدرن به تاريخيگري و سکولاريسم بينجامد. از آثار اوست: تاريخ اديان، باورها و عقايد ديني، سياحت معنوي، مقدس ونامقدس(ماهيت دين)، سرويراستاري دايرهالمعارف دين، ولادت عارفانه، منشأ عرفان هندي، رؤياها و رمزها، اسطوره و نماد، چشماندازهاي اسطوره و... آنچه در پي مي آيد، بخشي ازكتاب «دينپژوهي» است كه به همت پژوهشگاه علوم انساني چاپ شده است.
بهاءالدین خرمشاهی، پژوهشگر، مترجم و قرآنپژوه معتقد است که ادیبپرور بودن خراسان را باید از وجوه مردمشناسی، اقتصاد و جمعیتشناسی بررسی کرد. خرمشاهی حضور مرقد ثامن الحجج(ع)، جمعیت سیال و عنایت مردمی و وجود کتابخانه آستان قدس رضوی را از دلایل ادیبپرور بودن این خطه دانست.
خواندن شعرهای شاملو نخستین برخورد من با ذهن و زبان مردی بود كه از مفتول كلمات، زره داودی میبافت و شعرش سراسر جریحه و عصب بود. كلمهها جا افتاده و خوش نشستهاند،اما رام و آرام نیستند. مثل دو رشته سیم لختاند كه دائماً جرقه میپراكنند. شاملو دو مشت كلمه را مانند دو گلّه ابر پربار و پرباران [بارانزا] به هم میكوبد و هرگز هیچ جای شعرش بینبض و بیضربان نیست. شعر او از دوردست حافظه جمعی مردم میآید و تاریخ مجروح و خونین و مالینی را به دنبال میكشد.
این نویسنده و پژوهشگر در مقالهای طنزآمیز مینویسد: «یکی دیگر از خلقیات قبل از پنجاهسالگی و مادامالعمر بنده این است که هر مقالهای را در هر مقولهای که باشد، به تیغ مرتضی علی هم که باشد، یکشبه مینویسم. این را معجزه تلقی نکنید، بلکه یک عادت است که به طبیعت ثانوی بدل شده است.
بهاءالدین خرمشاهی از پایان نگارش و آمادهسازی «فرهنگ - دانشنامه کارا» که 19 سال زمان صرف نگارش آن شده است خبر داد. این پژوهشگر گفت: این فرهنگ کتابی چهار جلدی و انگلیسی به فارسی است که جلد چهارم آن مربوط به لغات تخصصی در بیش از 50 رشته مختلف میشود که این شکل فرهنگنویسی برای اولینبار است در ایران صورت میگیرد.
با شادباش عید فرخنده و کهن نوروز به همه مخاطبان فرهیخته، آنچه میآید چند جملهای است درباره دوست نودرگذشته، استاد بزرگ تاریخ و ادب، شادروان دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی. رابطه و دوستی من با ایشان از حد سلام علیک بیشتر بود و از حد استاد و شاگردی کمتر، ولی رابطهمان رابطه خوبی بود. ضمنا ما در شهرک غرب همسایه بودیم و مجلس ختم او هم در همین مسجد جامع شهرک غرب با شکوه برگزار شد و بسیاری از اهل فرهنگ و ادب در آن شرکت داشتند. مهمترین ممیزه مسلم در نوشتههای روانشاد پاریزی، طنز و خوشباشی و خوشباشانه نوشتن اوست. او شاد و شنگول و شاخهدرشاخه و حاشیهدرحاشیه و پانویسدرپانویس مینوشت و قلم ملیحی داشت. من درباره کتابهای مقدس جرات نمیکنم حرفی بزنم اما این ویژگی در سابقه ادبی و فرهنگی ما مثلا در مولانا و مخصوصا در مثنوی، دیده میشود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید