اخبار

به نظر می‌رسد تفسیری که مک‌اینتایر از نظریه بحران معرفت‌شناختی ارائه می‌دهد، ما را در فهم تحولات فکری تاریخ ایران بسیار کمک می‌کند.

کتاب أرسطو فی ثوبه العربی که در سال ۲۰۲۵ م در قاهره منتشر شده است، به تأثیرپذیری فرهنگ عربی دورۀ عباسی و به‌طور خاص نثر عباسی از اندیشه‌های ارسطو، به‌ویژه منطق، جدل و استدلال پرداخته و جلوه‌های فلسفی را در آثار سدۀ چهارم هجری قمری تبیین می‌سازد

بهاءالدین خرمشاهی:‌ اونامونو بزرگترین فیلسوف و متفکر ثلث سوم قرن نوزدهم به علاوة ثلث اول از قرن بیستم میلادی اسپانیاست و یکی از ایرانیانی که دهه‌ها در پایتخت اسپانیا زیسته و حیات فرهنگی و فضای فکری، سیاسی، اجتماعی و محیط و محافل دانشگاهی آن کشور را ژرفاژرف می‌شناسد

امشاسپند خورداد نگهبان آب‌ها است، هم در جهان مادی و هم در اندیشه‌ی مینوی. در اوستا آمده است که ایزد تیشتر، همان ستاره‌ی باران‌آور، با همکاری باد و فروهر نیاکان نیک، آب را از آسمان به زمین می‌آورد و همه جا را سیراب می‌کند.

کتاب «پهلوان محمود پوریای ولی و کنزالحقایق وی» می‌گوید چرا کسانی مانند پوریای ولی به چنین جایگاهی والا و محبوبیتی بسیار نزد توده‌های عوام رسیده‌اند و باورهای توده‌های مردم درباره پوریای ولی چیست و سپس شخصیت واقعی پوریای ولی در تاریخ جست‌وجو می‌شود.

وزیران آخرین امید ایرانیانی بودند که ویرانی ملک و مملکت خود را می‌دیدند و راهی جز تسلیم و پذیرش قوانین قوم غالب نداشتند؛ قوانینی که با سیاست ورزی وزیران و حضور پررنگ ایشان در مناسبات قدرت تعدیل شد

گودرز رشتیانی:‌ این سرزمین، از دیرباز، خود یکی از بسترهای اصلی خودآگاهی فرهنگی و تاریخی نه تنها برای ایرانیان بلکه برای تمدن بشری بوده است. در واقع ایران‌شناسی در ایران، همزاد با فرهنگ و تمدن ایرانی و پیشنه آن به سده‌های پیش از میلاد بازمی گردد

معصومعلی پنجه گفت: نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم این است که هیچ یک از ترجمه‌های مرحوم حسن کامشاد صرفا ترجمه نیست، یعنی زنده‌یاد حسن کامشاد یک مترجم مولف بود.

کسانی هستند که نماد زیستِ به‌تمامی فرهنگی‌اند، چه در زیست روزانه و مراودات‌شان و چه آن هنگام که به خلوت می‌روند و پشت میز کار می‌نشینند. کامشاد، به‌گواه آثار و تجربه زیسته‌اش، یکی از این کسان بود و از معدود بازماندگان نسلی که تاریخی پرماجرا را زیستند؛ تاریخی که نام‌های بزرگ و چهره‌های تأثیرگذار فرهنگی از هر گوشه و کنج‌وکنارش هویداست؛ نام‌هایی که جابه‌جای «حدیث نفس» کامشاد می‌درخشند. او خود نیز یکی از همین نام‌هاست بر پیشانی فرهنگ ایران.

عبدالله کوثری در گفت‌وگو با ایبنا گفت: درگذشت حسن کامشاد ضایعه‌ای بزرگ برای فرهنگ و ادبیات ایران است. او زندگی پرباری داشت و با ترجمه‌های ارزشمندش خدمتی بزرگ به وطنش کرد. کامشاد و دوست نزدیکش، شاهرخ مسکوب، نمونه‌هایی درخشان از فرزندانی بودند که به وظیفه فرهنگی خود در قبال جامعه عمل کردند.