اخبار

سروش دباغ؛پژوهشگر ایرانی در حوزه‌های ادبیات، دین و فلسفه است. وی از شهریور 90 برای تدریس و تحقیقات علمی به تورنتوي كانادا مهاجرت کرد. نزدیک به 2سال و نیم است که عضو شبكه‌هاي اجتماعي است و به گفته‌ خودش روزی دوبار به این شبکه اجتماعی سر می‌زند. او دارای یک صفحه شخصی و یک صفحه‌ هواداران با بیش از 4 هزار عضو است. راس یک ساعت مشخص با وي برای گفت‌وگوي اينترنتي قرار می‌گذارم؛ با کمی تاخیر می‌آید اما بیشتر از سه برابر آنچه مقرر شده بود وقت می‌گذارد.

صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 1 بهمن

توافق «ژنو» باعث به‌وجودآمدن نقطه عطف مهمی در برنامه هسته‌ای ایران شده است. ظرف قریب به یک‌دهه گذشته که پرونده هسته‌ای ایران شکل گرفته، همواره یک ‌نظر می‌توانسته مطرح باشد و آن هم نظر رسمی دولتی بوده است. نظر رسمی هر چه بوده، مطبوعات، رسانه‌ها به‌همراه شخصیت‌های سیاسی، مجلس و... جملگی با آن نظر همراهی می‌کردند. اگر هم احیانا انتقادی به برنامه‌ها بوده، صرفا در یک جمع خصوصی می‌توانسته ابراز شود و الا در بیرون و به‌صورت رسمی، این مساله مورد بحث قرار نمی‌گرفت.

در زمانه ما علم و تکنولوژی نمی‌توانند نقشی وحدت‌بخش داشته باشند و این دقیقا به سبب گستردگی بی‌نهایت دانش و سرعت تحول آن است، اما ادبیات فصل مشترک تجربیات آدمی بوده و خواهد بود و به واسطه آن انسان‌ها می‌توانند یکدیگر را بازشناسند و با یکدیگر گفت‌وگو کنند.

دو نقد به «لیبرالیسم سیاسی» جان رالز مطرح است: نخست، نقد مفهوم امر سیاسی است. بر اساس تکامل نظریه «عدالت به مثابه انصاف» رالز، تحولاتی در کتاب «لیبرالیسم سیاسی» شکل گرفت. از جمله مطرح‌شدن «انسان به‌مثابه انسان» به‌جای «انسان به‌مثابه شهروند» است در کنار اینکه امر سیاسی و حوزه سیاسی در کانون توجه قرار گرفت تا به مناقشات مربوط به زندگی سعادت‌بار و هویت که انتقادات زیادی نیز بر آن وارد بود، پاسخ داده باشد. نظر به اینکه در «لیبرالیسم سیاسی» طرح طرف‌های قرارداد اجتماعی شهروندان و شهروندی از ویژگی‌های لایتغیر انسان‌هاست، از این‌رو، مناقشات مربوط به مکاتب جامع و فراگیر فلسفی، دینی و اخلاقی به خارج از حوزه شهروندی و سیاست رانده می‌شود.

ساختن آینده‌ای نو، بدون التیام زخم‌های کهنه نشدنی است. این جمله علاوه بر زندگی شخصی، در دنیای سیاست نیز احتمالا صدق می‌کند. 60سال از کودتای 28 مرداد 32 و سرنگونی دولت ملی دکتر محمد مصدق می‌گذرد. کودتایی که تاثیری قاطع و منفی در مسیر ملت ایران برای دستیابی به دموکراسی و استقلال برجا گذاشت. در بخش اعظم شش‌دهه گذشته، دست‌های پشت‌پرده خارجی که به هواداران داخلی استبداد در سرنگونی دولت ملی ایران یاری رساندند اغلب تلاش می‌کردند با «سکوت» یا «انکار»، ردپای خود در این رخداد تاریخی پاک کنند.

چگونگی احقاق حقوق شهروندان، نقد منظر شهری و آشفتگی‌های بصری، توجه به افزایش کیفیت زندگی پایتخت‌نشینان و توجه به کاستی‌های طرح تفصیلی جدید پرسش‌هایی بود که از احمد مسجدجامعی رئیس شورای تهران پرسیدیم و او در فرصتی کوتاه و با همه مشغله‌ای که داشت با صبر و حوصله پاسخ داد. این پرسش‌ها درواقع بخشی از مطالبات رهبر معظم انقلاب از اعضای شورای شهر تهران بود که شورا نیز بلافاصله کمیته‌های تخصصی را برای پیگیری منویات ایشان در زمینه مدیریت شهری تشکیل داد؛ از سامان دادن به آشفتگی بصری پایتخت تا پیشگیری از تخریب باغ‌ها.

بسیاری ایران را سرزمین پریان می‌دانند،سرزمین رازهای پنهان و افسانه‌ها ی هزارو یک شب و معماهای حل نشده ،و شاید به لیست بلندبالای معماهای این سرزمین باید معمای نخست وزیری 37 روزه شاپور بختیار و پذیرش این سمت در بحرانی ترین روزهای نیم قرن اخیر ایران را نیز اضافه کرد.در حالی که ملت در خیابان شعار می‌دادند«ما می‌گیم شاه نمی‌خوایم،نخست‌وزیر عوض می‌شه»، بختیار به خود لقب «مرغ توفان» می‌داد و با امید به ارتش امیدوار بود روند رو به رشد انقلاب را کنترل کند.

آلبوم «ری تا روم» با حضور علیرضا قربانی، ساسان فاطمی، سعید نایب محمدی، سیدعلیرضا میرعلینقی و جمعی از اهالی موسیقی در فروشگاه مرکزی شهرکتاب رونمایی شد. ساسان فاطمی، محقق و کارشناس موسیقی در سخنانی گفت: برداشتی که پشت این آلبوم وجود دارد برای من خیلی مهم است. می‌توانم بگویم در سال‌های اخیر تغییری در نحوه نگرش ما به موسیقی خودمان و جایگاه آن در دنیا به وجود آمده که آلبوم «ری تا روم» در کنار یکی دو مجموعه دیگر، نشان‌دهنده این تغییر نگاه است.

سازندگان ساز با ساختن سه تار و تار از چوب «توت» زخمه به جان می‌زنند. زخمی که مرگ تدریجی را برای آنها رقم می‌زند. مرگی که با استنشاق «سیانور» و «ارسنیک» در بن کارگاه‌های نمور به انتظار آنها نشسته است. زخمه‌ای که این صنعتکاران به جان می‌زنند با مشکلات تنفسی شروع می‌شود تا سرفه‌های بی امان صدای هر لحظه‌شان باشد، البته این پایان ماجرا نیست. گشادی دریچه قلب، مشکلات گوارشی و تومورها هم رهاورد هنری است که «عبدالعلی باقری‌نژاد» یکی از سازندگان ساز در گفت‌وگو با روزنامه ایران از آن سخن به میان می‌آورد.