اخبار

کتاب خروش ماندگار با محوریت مجموعه ای از پیش درآمدها و رنگ ها از استاد علی اکبر شهنازی برای ساز سنتور از سوی انتشارات آوای چکاد منتشر می شود.

باورش سخت است اما آب ولطیف ترازآن شبنم، سنگ های سترگ را می فرساید همان سنگ هایی که پتک های آهنین را شکست می دهند واین قصه تخت جمشید است و مقوله ای به نام باران اسیدی.

نخبگان چه کسانی هستند؟ نخبگان کسانی هستند که با داشتن هوش و استعداد لازم و تلاش همیشگی در زمینه ی علم و دانش، از دیگران پیش می­افتند. نخبگان به چه کار می­ آیند؟ کسانی که با دنیای جدید و تفکر جدید آشنا باشند، می ­دانند که نخبگان، از عوامل بنیادین تحولات در دانش وتمدن انسان­ها می باشند. پیدایش تمدن جدید و دانش و تکنولوژی جدید، دستاورد نخبگان است. نخبگان روشن­ اندیش بودند که به نقد فکر و فرهنگ گذشته پرداخته و راه جدیدی پیش پای انسا­ن­ها نهاده اند.

بهانه گفت‌وگو با حسین علیزاده، در ابتدا ساخت موسیقی فیلم «دلشدگان» به کارگردانی علی حاتمی به بهانه سالمرگ «سعدی سینمای ایران» بود. حین تنظیم نهایی گفت‌وگو دریافتیم علیزاده درصدد انتشار آلبومی جدید به نام «ملکه» است که اسفندماه روانه بازار می‌شود. این آلبوم موسیقی فیلم‌های «ملکه»، «آسمان زرد کم‌عمق» و «ایلین» را دربر می‌گیرد. فرصت را غنیمت شمردیم و در گفت‌وگوی خود سوالاتی را هم در مورد این آلبوم و همچنین نگاه علیزاده به ساخت موسیقی متن برای فیلم‌ها گنجاندیم. گفت‌وگو البته هر قدر که جلوتر می‌رود بر ساخت موسیقی «دلشدگان» و نقش علی حاتمی در نزدیکی مردم با «ساز» تمرکز می‌یابد.

سروش دباغ؛پژوهشگر ایرانی در حوزه‌های ادبیات، دین و فلسفه است. وی از شهریور 90 برای تدریس و تحقیقات علمی به تورنتوي كانادا مهاجرت کرد. نزدیک به 2سال و نیم است که عضو شبكه‌هاي اجتماعي است و به گفته‌ خودش روزی دوبار به این شبکه اجتماعی سر می‌زند. او دارای یک صفحه شخصی و یک صفحه‌ هواداران با بیش از 4 هزار عضو است. راس یک ساعت مشخص با وي برای گفت‌وگوي اينترنتي قرار می‌گذارم؛ با کمی تاخیر می‌آید اما بیشتر از سه برابر آنچه مقرر شده بود وقت می‌گذارد.

صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 1 بهمن

توافق «ژنو» باعث به‌وجودآمدن نقطه عطف مهمی در برنامه هسته‌ای ایران شده است. ظرف قریب به یک‌دهه گذشته که پرونده هسته‌ای ایران شکل گرفته، همواره یک ‌نظر می‌توانسته مطرح باشد و آن هم نظر رسمی دولتی بوده است. نظر رسمی هر چه بوده، مطبوعات، رسانه‌ها به‌همراه شخصیت‌های سیاسی، مجلس و... جملگی با آن نظر همراهی می‌کردند. اگر هم احیانا انتقادی به برنامه‌ها بوده، صرفا در یک جمع خصوصی می‌توانسته ابراز شود و الا در بیرون و به‌صورت رسمی، این مساله مورد بحث قرار نمی‌گرفت.

در زمانه ما علم و تکنولوژی نمی‌توانند نقشی وحدت‌بخش داشته باشند و این دقیقا به سبب گستردگی بی‌نهایت دانش و سرعت تحول آن است، اما ادبیات فصل مشترک تجربیات آدمی بوده و خواهد بود و به واسطه آن انسان‌ها می‌توانند یکدیگر را بازشناسند و با یکدیگر گفت‌وگو کنند.

دو نقد به «لیبرالیسم سیاسی» جان رالز مطرح است: نخست، نقد مفهوم امر سیاسی است. بر اساس تکامل نظریه «عدالت به مثابه انصاف» رالز، تحولاتی در کتاب «لیبرالیسم سیاسی» شکل گرفت. از جمله مطرح‌شدن «انسان به‌مثابه انسان» به‌جای «انسان به‌مثابه شهروند» است در کنار اینکه امر سیاسی و حوزه سیاسی در کانون توجه قرار گرفت تا به مناقشات مربوط به زندگی سعادت‌بار و هویت که انتقادات زیادی نیز بر آن وارد بود، پاسخ داده باشد. نظر به اینکه در «لیبرالیسم سیاسی» طرح طرف‌های قرارداد اجتماعی شهروندان و شهروندی از ویژگی‌های لایتغیر انسان‌هاست، از این‌رو، مناقشات مربوط به مکاتب جامع و فراگیر فلسفی، دینی و اخلاقی به خارج از حوزه شهروندی و سیاست رانده می‌شود.

ساختن آینده‌ای نو، بدون التیام زخم‌های کهنه نشدنی است. این جمله علاوه بر زندگی شخصی، در دنیای سیاست نیز احتمالا صدق می‌کند. 60سال از کودتای 28 مرداد 32 و سرنگونی دولت ملی دکتر محمد مصدق می‌گذرد. کودتایی که تاثیری قاطع و منفی در مسیر ملت ایران برای دستیابی به دموکراسی و استقلال برجا گذاشت. در بخش اعظم شش‌دهه گذشته، دست‌های پشت‌پرده خارجی که به هواداران داخلی استبداد در سرنگونی دولت ملی ایران یاری رساندند اغلب تلاش می‌کردند با «سکوت» یا «انکار»، ردپای خود در این رخداد تاریخی پاک کنند.