شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی یکی از بزرگترین غزل‌سرایان زبان فارسی و شاعران نامی جهان در قرن هشتم هجری است که پس از درگذشتش، به «خواجه شیراز» و «لسان‌الغیب» شهرت یافت. او تخلص «حافظ» را به عنوان نام شعری خود برگزید و به این نام شهره شد.
زندگی در زمان‌ها و ابعاد گوناگون ما را با پدیده‌هایی مواجه می‌سازد که آنها را متناقض می‌بینیم؛ ما را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد که برای درکشان و صد البته عبور پیروزمندانه و نتیجه‌بخش از آنها باید «متناقض‌نمایی» (پارادوکس) را بشناسیم و با درک دقیق از این مفهوم، بتوانیم خود را از گرفتارشدن به سراب‌هایی که درک غیرصحیح و غیردقیق از متناقض‌نمایی برای ما به همراه دارد، در ببریم.
صبح پنجشنبه بیستم مهرماه، بیست‌ویکمین نشست علمی یادروز حافظ درتالار مرکز اسناد و کتابخانه ملی استان فارس با ارائه‌ی گزارش یادروز حافظ و هشت عنوان سخنرانی برگزار شد.
جلال‌الدین محمد بلخی (٦٧٢-٦٠٤ ه. ق.) مشهور به مولانا و شمس‌الدین محمد شیرازی (٧٩٢-٧٢٧ ه. ق.) مشهور به حافظ دو قله از اركان فرهنگ ایرانی هستند كه با نبوغ و استعداد سرشارشان توانستند نه فقط همه عناصر فرهنگ ایرانی-اسلامی زمانه خود را در اشعارشان بازتاب دهند، بلكه آن را استعلا بخشیدند و آثاری خلق كردند كه تا به امروز نه فقط در محدوده فرهنگی ایران كه در سراسر جهان مخاطب دارند و انسان‌ها در زمان‌ها و مكان‌های مختلف با ایشان هم‌سخن و هم‌نوا می‌شوند. هفتمین نشست از سلسله جلسات مهر مولانا كه با همت موسسه سروش مولانا برگزار شد، به مناسبت ٢٠ مهر كه در تقویم ما به نام حافظ ثبت شده، به مقایسه جنبه‌هایی از اندیشه و آثار این دو چهره جهانی اختصاص داشت.
مسعود خیام با بیان این‌که در مسلمانی حافظ تردید نکنیم می‌گوید: حافظ دریادل بود و به «همه‌دینی» رسید. برایش همه ادیان و فرقه‌های مختلف محترم بود.
این چه سری است، چه معمائی است، چه حکمتی است که ندای حافظ در دل ما ایرانیان فارسی زبان، عالِم و عامی، کافر و زندیق، مؤمن و مسلمان، گبر و نصاری، لوطی و قلندر، دغل باز و پاکباز در دل همه مقام و منزلت دارد؟
حافظ از شعرای انگشت شمار و استثنایی است که «هنر ماندگار» به عرصۀ فرهنگ بشریت ارائه داده است. او حواسی فوق‌العاده هوشمند و ذهنی وقاد و تحلیلگر دارد و رسالتی برای خویش قائل است که آنرا از طریق «الهام» بدست آورده تا آئینه‌دار وصف جمال و تجلیات گردانندۀ هستی یا «معشوق ازلی» باشد…
و ـ کار و تلاش: یکی از آیات نورانی قرآن کریم آیه ۳۹ سوره مبارکه نجم است که خداوند متعال در آن می‌فرماید: «لیس للانسان الا ماسعی: برای انسان چیزی جز آنچه سعی کرده نیست»
کشور عزیز ما ایران از دیرباز مهد پرورش انسان‌های عظیم‌القدری در عرصه‌های گوناگون علمی و ادبی بوده و در سطح جهان به دارابودن فرهنگ غنی و باسابقه مشهور است. در این سرزمین اهورایی تا به‌حال هزاران شخصیت ارزشمند پرورش‌یافته که هر کدام در یک یا چند رشته از علوم بشری صاحب عنوان بوده و مایه فخر این سرزمین و مردمانش گشته‌اند.
دیوان حافظ چنان با باورهای ملّی در پیوند است که می توان گفت پس از شاهنامه هیچ اثری در حوزۀ ادب فارسی بیش از دیوان حافظ پرتوافکن روح ایرانی نبوده است. دیوان حافظ از لحاظ لفظ و معنی بی بدیل، از حیث ادبی پرتوان و از نظر هنری بی نظیر است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید