اخبار

نام دانشگاه که در هر محفل و مجلسی می‌آید ناخودآگاه بیش از هر رسالت دیگری که این نهاد عهده‌دار است، جنبه علمی و آموزشی آن مورد توجه قرار می‌گیرد، این درحالی است که باید گفت ماهیت علمی دانشگاه‌ها زمانی می‌تواند به رسالت اصلی خود جامه عمل بپوشاند که درسایه برنامه‌ریزی‌های فرهنگی و کارشناسی زمینه مشارکت همه‌جانبه دانشجویان و استادان دانشگاه در برنامه‌های جنبی فراهم شود.

در یکی از واحدهای ساختمانی قدیمی حوالی خیابان شهید بهشتی کارگاهی وجود دارد که در گوشه و کنارش هر طرف سر بچرخانی مجسمه یکی از بزرگان و مشاهیر را می‌بینی. مجسمه‌هایی که آنچنان در اندازه شبیه شخصیت حقیقی‌شان هستند که تشخیص مجسمه بودن آنها در نگاه نخست دشوار است. در این کارگاه علیرضا خاقانی به همراه همکاران خود چهره مشاهیر و بزرگان ایران‌زمین را با یادها پیوند می‌زند تا مرور زمان گرد فراموشی بر آنها ننشاند

نکاح نامه ها یکی از انواع اسناد موجود در مؤسسۀ کتابخانه و موزۀ ملّی ملک است که به دو دستۀ طوماری و کتابچه ای تقسیم میشود. مهمترین ویژگی نکاح نامه ها که در نگاه اول توجه هر بیننده ای را به خود جلب میکند، آرایه ها و عناصر زیبایی شناختی موجود در ظاهر آنهاست که به جرأت میتوان گفت این ویژگی، نکاح نامه را از سایر اسناد تاریخی متمایز میکند.

یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی نویسندگان جوان، مبحث ارزش‌گذاری و نقد آثار ادبی تولیدی است. بسیاری از اهل قلم معتقدند در فضای ادبی کنونی، سنجه و معیار قابل قبولی برای نقد منصفانه و علمی اثر ادبی (به معنای اخص کلمه) وجود ندارد. ادبیات داستانی ایران در سال‌های اخیر، بیشتر دچار معضل بی‌معیاری بوده است. بی‌معیاری، به معنای نبود جریانی منسجم و علمی در بررسی، تفسیر و تحلیل اثر ادبی (این واژه با صحه گذاری بر هنجارهای رایج اشتباه گرفته نشود). این وضعیت به ناچار سمت و سوی هرج و مرج یافته است.

امیراسماعیل آذر؛ پژوهشگر ادبی، شاعر و مجری تلویزیون است. او یکی از استادان زبان و ادبیات فارسی و مدیرگروه ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات نیز هست. آذر در کارنامه خود نگارش آثاری چون «ادبیات ایران در جهان»، «حافظ در آن سوی مرزها»، «نسیم بخارا»، «مروری بر تاریخ جوانمردی و عیاری در ایران»، «تصحیح دیوان شمس مغربی»، «الهی‌نامه در مربع نشانه معنا‌شناسی گراماس»، «تاریخ هزارساله شعر پارسی درباره امام رضا(ع)»، «خورشید خراسان»، «نسیمی از بخارا»، «جان جهان»، «میراث عشق»، «عبرتگاه تاریخ»، «تاثیر حافظ بر ادبیات غرب»، «دانشنامه نوروز» و... را ثبت کرده است.

کارگاه شاهنامه و متن پهلوی یادگار زریران برگزار می شود . باشگاه شاهنامه پژوهان با همکاری سیمرغ نهاد کارگاه شاهنامه و متن پهلوی یادگار زریران را برگزار می کند . آموزگار این کارگاه دکتر محمود جعفری دهقی پژوهشگر و استاد دانشگاه تهران است . این کارگاه در دو جلسه برگزار خواهد شد . آغاز کارگاه شاهنامه و متن پهلوی یادگار زریران از جمعه بیست و دوم امردادماه , ساعت دو تا پنج پس از نیمروز برگزار خواهد شد .

این مطالعه جهت معرفی کتب مذهب دورۀ ّقاجاریه ارایه شده است. مؤسسۀ کتابخانه و موزۀ ملّی ملک، بزرگترین موزۀ خصوصی و وقفی کشور، دارای بیش از ۱۹هزار عنوان نسخۀ خطی است که تعداد زیادی از این کتب دارای تزیینات و تذهیبهایی نفیس و قابل ّتوجه هستند. در این میان نسخه های بسیاری متعلّق به دورۀ قاجاریه بوده که دارای ارزش هنری والایی است.

طرح خودتنظیمی یا تفویض ممیزی به ناشران، آن‌طور که مدیر اداره کتاب ارشاد خبر داده، در ابهامات بسیار وارد فاز اجرایی شده است. قریب دو سال پیش در پی موضع‌گیری حسن روحانی درباره فرهنگ و ماجرای سانسور در آستانه انتخاباتی که دولت یازدهم را روی کار آورد، این طرح پیشنهاد شد و سرآخر با مخالفت‌ ناشران به نتیجه نرسید. البته ایراداتِ ناشران برخلاف انتقادات نویسندگان و مترجمان، بیشتر متوجه نحوه اجرا و شکلی بود و نه ماهوی. از گفته‌های آموزگار نیز تا حدی می‌توان تلقی ناشران را دریافت، زیرا او معتقد است «ممیزی در بدنه جامعه است.

«افسوس که عمر خود تباهی کردیم/ صد قافله گناه، راهی کردیم ... در دفتر ما نماند یک نکته سفید/ از بس به شب و روز سیاهی کردیم». این بیت‌ها سروده شیخ بهایی است؛ کسی که در اصفهان زیبای دوران شاه عباس یکم صفوی منصب شیخ الاسلامی داشت؛ همان‌جا که خود نیز در برساختن زیبایی‌هایش نقشی مهم داشت. شیخ بهایی در زمانه صفویان کارهایی بزرگ در زمینه معماری کرد و آثاری مهم در زمینه علم و ادب نگاشت. او شیخی متشرع و روشنگر به شمار می‌آمد که در دل و جان مردم راه یافته بود.

تاریخ فرهنگ عرفانی در ایران از آن حکایت دارد که عارفانی بسیار بر اساس اصول اخلاقی خود گاه همه مال‌شان را وقف مردم می‌‌کرده‌اند. بر اساس کتاب «اسرارالتوحید» نوشته محمد بن منور می‌‌دانیم این مساله در زندگی شیخ ابوسعید ابوالخیر، عارف پرآوازه تاریخ ایران نمودی ویژه دارد.