1402/9/2 ۲۳:۱۸
مراسم بدرقه پیكر محمدعلی اسلامی ندوشن از محل دانشكده ادبیات تا دانشكده حقوق دانشگاه تهران كه سال‌ها در آن تدریس كرده بود برگزار شد
مراسم بدرقه پیكر محمدعلی اسلامی ندوشن از محل دانشكده ادبیات تا دانشكده حقوق دانشگاه تهران كه سال‌ها در آن تدریس كرده بود برگزار شد. در مراسم تشییع پیكر این چهره مطرح فرهنگ و ادب، چهره‌های سرشناس فرهنگی اعم از نویسندگان، استادان دانشگاه، دانشجویان و تعدادی از سیاستمداران نام‌آشنا حضور داشتند. در بخشی از این مراسم علی‌اصغر راسخ راد، كارگردان و مدرس تئاتر متنی را درباره محمدعلی ندوشن به شرح زیر خواند. او با رباعی خیام آغاز كرد: «جامی است كه عقل آفرین میزندش/ صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش - این كوزه‌گر دهر چنین جام لطیف/ می‌سازد و باز بر زمین میزندش». او سپس گفت: «خواستم در ستایش این بزرگمردِ همدیار چند خطی بنویسم كه شایسته‌اش باشد دیدم در میان این‌همه‌چیزها كه ادیبان و دانشوران در وصف او نگاشته‌اند كار دشواری است و از من برنمی‌آید. او سپس بخش‌هایی از یادداشت‌های زنده‌یاد اسلامی ندوشن را برای حاضرین خواند: «دو‌چیزِ‌متضاد‌در‌من‌بوده‌است:«بلندپروازی»و«قناعت».این‌تركیبِ‌خوبی‌شد.
نسبت به چیزهایی بلندپرواز بودم و حتی كمال‌طلب. همیشه می‌خواستم فراتر از آنچه در دسترسم بود، بروم.
برعكس، در مواردی قانع. آنچه به آنها بی‌اعتنا بودم عبارت بود ازخواستنی‌های رایجِ زندگی، همچون «پول و تعین‌و‌برووبیای‌اجتماعی«.گِردِ‌این‌ها‌نگشتم.
همواره بر زندگی مماس بوده‌ام. گمان می‌كنم كه این بهترین نوعش باشد. اگر افزون بر احتیاج باشد، خلاقیتِ روح را می‌گیرد. كمترِ آن‌هم فاسدكننده است. اعتراف می‌كنم كه از «ثروتمندشدن » می‌ترسیده‌ام، هرچند كه استعداد آن را هم نداشتم. فكر می‌كردم كه ثروت چیزی را «می‌دهد » و چیزی را «می‌گیرد » و آنچه را كه « می‌گیرد» گران‌بهاتر است. بر هیچ «مقام و موقعیتی » حسرت نخورده‌ام، هیچ میزی بلندتر از میزی كه در خانه‌ام پشت آن می‌نشینم، نشناخته‌ام. هرگز آرزو نكرده‌ام كه از كشور دیگری جز «ایران» می‌بودم و خوشبختی بزرگی برای خود می‌دانستم كه زبانم فارسی است. با عشق به در زدیم در نگشودند/ با عقل به ره شدیم ره ننمودند - با این‌همه صد شكر كه ناپیمودیم/ آن راهی را كه ناكسان پیمودند.
سپس بامداد فلاحتی، خواننده قطعاتی را اجرا كرد.
در بخش پایانی این مراسم محمدجواد حق‌شناس به عنوان وكیل خانواده اسلامی ندوشن با تشكر از حضور استادان و دانشجویان در این مراسم اظهار كرد: باتوجه به اینكه قرار است در مجموعه موسسه اطلاعات بر پیكر استاد نماز خوانده و مراسم بزرگداشت برگزار شود ما بیش از این نمی‌توانیم در خدمت عزیزان باشیم.
او در ادامه به وصیت اسلامی ندوشن اشاره كرد و افزود: استاد در وصیت خود اعلام كردند كه پیكر ایشان در دانشگاه تهران تشییع و سپس به نیشابور برده و به خاك سپرده شود.
حق‌شناس با اشاره به بخش دیگری از وصیت‌نامه تصریح كرد: استاد ندوشن در بخش دیگری از وصیت اشاره دارند كه آنچه از من باقی می‌ماند كتاب‌های من است كه امتیاز چاپ كتاب‌ها به نهاد آرامگاه فردوسی واگذار و عواید آن به عنوان حق‌التالیف برای گل‌كاری محوطه آرامگاه و جاده مشهد به توس صرف شود. او یادآور شد: استاد همچنین در وصیت خود نوشته است از خانواده، دوستان و خوانندگانم خداحافظی می‌كنم و برای گور من علاوه بر اسم، تاریخ تولد و مرگ، این بیت حافظ هم نوشته شود: «اگر از پرده برون شد دل من عیب مكن/ شكر ایزد كه نه در پرده پندار بماند».
در پایان پیكر محمدعلی اسلامی ندوشن از مقابل دانشكده ادبیات به سمت دانشكده حقوق دانشگاه تهران تشییع و سپس به سمت موسسه اطلاعات برای برپایی مراسم بزرگداشت و اقامه نماز منتقل شد.
منبع: روزنامه اعتماد
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید